Dieptepunt van de dag?
Daar zag ik ‘m zitten op het terras. In levende lijve. Dit was ongetwijfeld nog erger dan op de tv.
Soms gaan er maanden in je leven voorbij, zonder dat je aan Gordon hebt gedacht. Je beseft pas hoe fijn die periode is als je hem in een talkshow op televisie tussen twee vileine lachjes door grote onzin hoort vertellen over een onderwerp buiten zijn basiskennis (minder meningen: influencers en BN-ers, meer feiten: deskundigen en experts, roep ik dan) of je hem - de onstuimige, clowneske alfa-gay - tijdens een schijtlollig programma iemand ziet schofferen en belachelijk maken. Velen vinden het een grappig persoon, waar je smakelijk om kunt lachen en zullen het niet me eens zijn, maar ik heb recht op mijn eigen lievelingseikel. Omdat ik aan een verfrissing toe was besloot ik niet door te rijden. Tijdens het wachten op mijn biertje zag ik ‘m druk converseren waarbij hij eerst even om zich heen keek alsof hij er zeker van wilde zijn dat de aandacht op hem gevestigd was en vervolgens met zijn met wijs- en middelvinger van beide handen in de lucht harkte (even de aanhalingstekens van T. Baudet geleend). Na een snel biertje wilde ik weer op de fiets stappen en proberen de gebeurtenis te deleten, maar niet nadat ik bij het langslopen op weg naar het toilet een zwaar Achterhoeks accent bij hem hoorde. Hij leek sprekend, qua uiterlijk en mimiek, maar was het niet.
La-di-da, niks aan de hand. Gelukkig is bij mij verontwaardiging vaak als schuimend bier dat langzaam weer inzakt.

Maar als ik dan toch wel even mijn kwaadheid, irritatie, misnoegen, verontwaardiging kwijt moet: dan staat er ineens zo’n rood-wit afzethek op je fietspad met een geel bord ‘omleiding’ en een pijl rechtsaf over een rul zandpad met keien het bos in. Als ik dan zie dat het wegdek achter het hek zich in onberispelijk asfalt vervolgt zonder opbreking, in het weekend niemand aan het werk, wil ik nog weleens anarchistische gevoelens van het extreemrechtse soort krijgen.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad