Vast

Een paar dagen geleden vertrokken Pierre - inmiddels op de reis weer eens tegengekomen - en ik zoals gebruikelijk om 7.30 uur van de camping. Het was zondag, maar dat maakte niet uit, voor mij is elke dag hetzelfde. Voor vele anderen is het een rustdag. Na 10 km fietsen de eerste veerpont. Volgens de timetable zou de eerste overtocht naar het eiland Veierland pas 3 uur later plaatsvinden. Terug en omfietsen zou zo’n 45 extra km’s betekenen. Verder op de steiger vroeg ik een bleke tiener die net in zijn kleine bootje de motor startte of er ‘n andere mogelijkheid voor de overtocht was. Nee, 11.15 uur. Kon hij ons misschien overzetten? Hij dacht even na, haalde zijn hand door zijn krullen en zei hij dat hij het wel wilde proberen.
En kwartiertje varen later werden fietsen en tassen op het eilandje aan wal gezet We waren Jan dankbaar en namen met overhandiging van 200 kronen (ca. 22 euro) hartelijk afscheid. We staken het eilandje van ca 2 x 2 km over voor de volgende veerpont naar het vaste land om de route te vervolgen. Maar ja, zondag hè dan gaat de eerste pas om 12.30 uur.
 

Sauna

In de kelder van het hotel bevond zich de sauna. Voor het eerst in jaren was ik in een sauna. Mij leek het overbodig dat er bordjes hingen met tekst en tekening dat badkleding verboden was. Maar eenmaal in het zweethok zat ik naast een jong stelletje in bikini en zwemshort. Ineens was ik veel bloter dan volgens mij de afspraak was, maar ik liet het erbij.
Een oude vrouw niet. Meteen bij binnenkomst bevroor ze op de drempel en wees vol afschuw op al dat kleurige lycra. Als juffrouw Ank bleef ze kaarsrecht staan, één hand in de zij, in de andere een witte hotelhanddoek. Ze moest achter in de zeventig zijn en was overweldigend naakt. Het gaf haar een niet te negeren autoriteit. Ik verstond haar niet toen ze zich tot de Aziaten richtte. Zij waarschijnlijk ook niet, maar de afkeuring in haar stem en de handgebaren rond haar onderlichaam waren overduidelijk. Zonder commentaar droop het tweetal af in een wolk van schaamte. Nadat ze met een snelle blik in mijn kruis had vastgesteld dat ik bij haar team hoorde, vlijde ze zich opzichtig genietend neer om in haar geboortepak de overwinning te vieren. 
Op de rand van het bed zei ik hardop tegen mezelf dat ik voor het eerst sinds tijden aan één stuk door rustig had geslapen. De sauna had me goed gedaan. De regendouche met 3 zijdouches, het zonlicht tussen de gordijnen en het vooruitzicht op een goed ontbijt vrolijkte me steeds verder op. Beneden in de ontbijtzaal was het nog rustig en terwijl ik naar een tafeltje aan het raam liep had ik de eerste knapperige broodjes al in gedachten bedekt met allerlei vreemde kaasjes en marmelades.
“Coffee, please”, antwoordde ik het Zweedse tienermeisje en net toen ik bedacht dat ik van de kazen eerst de Herrgårdsost zou proberen en daarna de Deense zou nemen zag ik haar zitten. Twee tafeltjes verderop knikte ze me toe met een glimlach die haar hele gelaat in diepe rimpels zette.
Ze had me herkend, zelfs met mijn kleren aan. Het beeld van de verse broodjes verdampte en een eerder beeld vulde mijn gedachten.
Eigenlijk kon ik best wel even wachten met eten. Een broodje pakte ik in een servetje en een banaan voor onderweg ging zo mee.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad