On-saai

Mijn klaagzang over Denemarken heeft geholpen. De wind is nog steeds krachtig, maar de temperatuur is gestegen, het is droog gebleven en het landschap is interessanter: glooiende akkers en bossen i.p.v. verlaten gehuchten.
Morgen, zaterdag nog de laatste Deense kilometers naar Grenaa aan de oostkust, waar de ferry van StenaLine vertrekt voor een vier en een half durende overtocht naar het Zweedse Varberg.
 

Heavy Metal

Het lot bracht me een paar dagen geleden naar een camping, in de buurt van het Deense Legoland, waar drie jonge Duitsers mijn buren werden. Het opzetten van hun kleine festivaltentjes, een onderdak met net voldoende ruimte voor een kort liefdesavontuur, nam nauwelijks een paar minuten in beslag. Bagage was niet meer dan een rugzak. Het geheel werd stevig begeleid door Heavy Metal uit een bluetooth speaker die direct na aankomst was gekoppeld aan een smartphone.
Het stereotype beeld dat ik heb van metalheads werd door hun verschijning bevestigd: halfhoge, stevige zwarte laarzen met metalen versiering, t-shirt met gotisch kapitalen boven hellevuur, doodshoofden en tattoos, veel tattoos.
Twee matties keken de derde na toen die met een opgerolde handdoek onder de arm richting de douches slenterde. Op het moment dat hij achter een reusachtige camper uit het zicht verdween sprongen ze gelijktijdig op. Als vooraf afgesproken drukte één het pop up tentje neer terwijl de andere zich bezig hield met het ophangen van de rugzak aan een hoge tak.
Vervolgens een blik naar mij die om goedkeuring vroeg, waarna ze zich verborgen achter mijn tent in afwachting van de voorstelling.
Ongewild werd ik deelgenoot van het geintje.
Dan het gezicht dat het slachtoffer trok, daar had je de hele slotscène van een avondvullende speelfilm om heen kunnen bouwen.
Ik gebaarde met mijn hoofd richting de struik waarachter het tentje was gedropt en koos zo partij.
In de confrontatie die volgde, een wilde schermutseling met
een ruige woordenwisseling, leerde ik nieuwe woorden. Een kwartier later was de vrede weer getekend met bier in halve liter cans en wat te roken.
’s-Avonds in de volle dorpskroeg schuiven ze aan aan mijn tafeltje.
Uli, Dieter en Andreas proberen mijn enthousiasme op te wekken voor hun muziek en lifestyle. Ik krijg verhalen over het Heavy Metal festival COPENHELL in Kopenhagen waar ze onlangs waren. Ter illustratie vertonen ze filmpjes waarin ze moshen en slamdancen op naargeestige en zwartgeblakerde metal.
Die nacht zie ik ze in mijn droom gedrieën hand in hand lopen richting de grote poort van Legoland. Bij de kassa aangekomen valt het me pas op dat ze zijn gekrompen tot kleuterformaat. De caissière steekt haar hoofd schuddend uit het loket. Nee, zonder begeleiding geen kaartje. In het volgende beeld loop ik achter ze aan richting een Harley Davidson op werkelijke grootte gemaakt van tienduizenden Legostenen.
‘s-Morgens tijdens het pakken zie ik Uli wateren tegen een boom. Over de volle breedte van zijn rug, als ultieme vorm van zelfexpressie, een tatoeage van MOTÕRHEAD. Dan loopt hij naar me toe, wenst me een goede reis en breekt bij het afscheid uiterst hartelijk bijna alle botjes in mijn rechterhand.
 

Bij de foto’s:

Den Gamle By (letterlijk: het oude stadje) is een openluchtmuseum in Aarhus. Het is gelegen te midden van de Botanische tuinen van Aarhus en omvat 75 historische gebouwen die van de sloop zijn gered en van tientallen gemeenten uit het gehele land naar Aarhus zijn overgebracht.

Nog even het weer van de afgelopen vier dagen in beeld gebracht.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad