Woensdag en verder
Hoewel ik nu, zondag, al een paar dagen in Frankrijk ben moet ik toch nog wat kwijt over België en zijn inwoners. Dinsdagavond arriveerde ik op een camping in Viersel aan het Albertkanaal. De volgende ochtend vroeg vertrok ik bepakt en bezakt rond 7 uur en kwam meteen aan begin van het dorp een bakkerswinkel tegen. Een krakend verse Pain au chocolat at ik al fietsend door het dorp toen ik opeens "Bent u op weg naar Santiago" hoorde ik roepen.
ik keek opzij en zag een dame met keurig gekapt grijs haar in de voortuin staan. "Ja, zeker" antwoordde ik terwijl ik stopte. "Mag ik u dan een tas koffie aanbieden ". Enigszins verbaasd liep ik even later over de oprijlaan langs 't huis naar achter waar de fiets mocht worden geparkeerd. Zou me hetzelfde overkomen als Odysseus die op zijn reis door de halfgodinnen Sirenen werd gelokt? Was ik net als hij destijds nieuwsgierig, maar kon ik de verleiding weerstaan. M'n fietsschoenen met campingmodder deed ik maar uit voor ik de royale keuken binnenging. "Mijn zoon en zijn toenmalige verloofde zijn er jaren geleden naar toegelopen en sindsdien let ik erg op Santiagogangers". Tijdens de koffie keken we samen naar de kalender die ze van de muur had gehaald met bij elke maand foto's van haar kleinzoons. Na 'n half uurtje zei ik dat ik verder wilde gaan, omdat ik de camping in Geraardsbergen nog wilde halen. Maria gaf me wat chocoladewafels mee, vroeg of ik nog van 't toilet gebruik wilde maken en terwijl ik mijn nog natte schoenen stapte veegde ze mijn fietszadel droog en wenste vervolgens een goede reis. Nou leken me Belgen altijd al aardige en gastvrije mensen en dit was voor mij de bevestiging. Ik heb trouwens in mijn vriendenkring er eentje uit België en dat bevat goed, misschien neem ik er binnenkort nog wel eentje bij.
Dan nog even de aardbeienautomaat in "the middle of nowhere". Vers, gewassen, gekoeld en verkrijgbaar in verschillende maten aardbeien keurig in bakjes. Bovendien heel goedkoop, vooral omdat de vorige liefhebber z'n wisselgeld niet had meegenomen. In de uren erna heb ik ze allemaal opgegeten. Als ik nou maar geen pukkeltjes krijg.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad