Beperkingen van het ouder worden
Ik hou van eenvoudige, Italiaanse familierestaurants met koperen pannen aan de muur, Chianti mandflessen aan het plafond, geblokte kleedjes op tafel en minimaal 5 verschillende soorten spaghetti op de plastic gesealde menukaart. De kaart wordt je joviaal aangereikt door een kleine, rondbuikige kok in een witte schort met geelbruine vegen. Tijdens het bereiden van de maaltijden kun je de kok en zijn keukenhulpje zien door een groot doorgeefluik onder een rieten luifel. Deze eetgelegenheid voldoet aan bijna alle genoemde voorwaarden.
Mij doe je geen plezier met het dineren in een trendy Italiaans restaurant met dynamische elementen als eyecatcher. Een indirecte verlichting op gladgestreken, met veel spiegels versierde, wanden, een geheel transparante wijnkast en chroomstalen poten onder alles wat van de betonlook vloer getild moet worden.
Wat is er mis met mijn Italiaanse familierestaurant. Altijd weer die hysterische omhelzing van het nieuwe.
"Wat wil je drinken " vraagt het meisje met het blonde staartje. Ze is gekleed in een zwart T-shirt en kort zwart broekje dat alleen zichtbaar is aan de achterkant in de opening van haar lange zwarte schort. "Ik kijk nog even op de kaart" zeg ik overdreven vriendelijk. Ik heb de stille hoop dat daar de naam van die heerlijke rode wijn van vorig jaar in Italië wordt vermeld. De naam die mij maar niet te binnen wil schieten.
De in steenoven gebakken Quattro Formaggi is inmiddels besteld. Wachtend op mijn bestelling bewonder ik een vergezicht van een Toscaans landschap. Het is met doorkijkraam en al op de muur van wit pleisterwerk geschilderd. Ondertussen pijnig ik mijn hersens over de naam van die wijn.
Heb jij dat ook wel eens dat je niet op de naam van iets kan komen? Soms erger je je zo lang dat het heel erg gaat jeuken op een plek in je hoofd waar je niet bij kunt komen.
Ik beschik over een simpel brein waarin een beperkt aantal dingen elkaar dagelijks afwisselt. Dus waar blijft nou die naam van die wijn, die moet er toch makkelijk bij kunnen.
Hoe confronterend is het om na te denken over de fysieke en mentale beperkingen als gevolg van het ouder worden?
Eén troost, als beide in gelijke mate afnemen blijft het evenwicht tussen fysiek en mentaal in tact, wat weer kan leiden tot een gelukkige leven.


Maarten Luther
Vandaag heb ik een dagje rondgelopen in Lutherstadt Wittenberg. Hier spijkerde Maarten Luther in 1517 zijn 95 stellingen op de deur van de Schlosskirche. Luther, begonnen als Augustijner broeder en theoloog, brak met de Rooms-Katholieke Kerk en stond aan de wieg van nieuwe kerkgenootschappen.
De publicatie van zijn academische stellingen tegen de handel in aflaten in 1517 is het symbolische begin van het protestantisme.
In de middeleeuwen geloofden de mensen dat na hun dood hun leven zou worden beoordeeld. Voor begane zonden wachtte een straf. Met een aflaat kon de duur van de zondestraf worden verminderd. Zo'n aflaat kon worden verdiend door het doen van goede werken of in ruil voor giften. Betalen dus.
Ook met mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostela verdiende ik zo’n aflaat. In ieder geval genoeg om de kwajongensstreken van een paar dagen geleden te compenseren.

DDR 1950 tot 1990
Heel vermakelijk was wat ik zag in het kleine museum “Haus der Geschichte”. Je maakt een reis naar het Oost-Duitse verleden met impressie’s van typische designs uit de jaren ‘50 tot “90. Het leven van Duitsers en Russen in Midden-Duitsland.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad