Eva & Bernard,

Op de veerpont over de Elbe kwam ik in gesprek met Eva en Bernard. Vier volgepakte reisfietsen met een gezin eromheen. Begin maart begonnen ze hun lange fietstocht in het zuidelijkste puntje van Europa, Faro. Met twee dochters en een zoon reizen ze langs de Noordzeekust met de Artic cirkel hoog in Noorwegen als einddoel. Vandaag kwam ik ze opnieuw tegen en fietste een tijdje gelijk met ze op. Bernard vertelde me dat ze zo’n 60 tot 80 per dag aflegden, overnachtten in tentjes, meestal niet en soms wel op een camping. Wild kamperen dus. Stel je voor hoe basic dat is met 3 jonge kinderen. Het grootste gemis bij wild kamperen - behalve in Scandinavië niet toegestaan - is stromend water. En hoe doe je dat met z’n vijven. Eind augustus hopen ze terug in Oslo te zijn en brengt het vliegtuig dit Franse gezin weer terug naar Bordeaux. Wat een ervaring doen ze op. Bij het afscheid keek ik ze nog even vol bewondering na.
 

Frustratie

Vermoedelijk is er een Bilderberg-conferentie geweest waar alle fabrikanten van luchtbedden, regenpakken en tenten met elkaar hebben afgesproken om de meegeleverde hoes of zak nét te klein te maken. Natuurlijk, technisch gezien past het er wel in, het kwam er tenslotte ook uit. Dus het kán wel, je tent, luchtbed, slaapzak of lakenzak weer in het bijgeleverde rotzakje prutsen, alleen kan het maar op één manier. Het is alsof de fabrikanten hun ontwerpen genetisch kruisen met tangram en origami.
Het kan natuurlijk ook dat het helemaal niet ligt aan het ontwerp van de spullen, maar dat gedurende de reis alles gewoon uitzet. Alles, behalve datgene waar het in moet.
Ik snap het belang van onderzoek naar adolescentenstrafrecht, kwantummechanica en nieuwe medicijnen, maar kunnen we misschien ook een keer een onderzoeksprogramma in het leven roepen om te kijken of we te maken hebben met uitzettende vakantiespullen of juist met krimpende verpakkingen? Is het misschien zo dat de lucht tijdens de reis gaandeweg andere elementen gaat bevatten, waardoor tentdoek en luchtbed uitzet en de bijbehorende zakjes en hoesjes krimpen? Of is de samenstelling van de atmosfeer in Haarlem wellicht anders dan die onderweg hier in Denemarken. Dat zou de verklaring kunnen zijn. Net als zo’n plastic flesje dat je boven op een berg afsluit en dat dan thuis ingedeukt blijkt door het verschil in luchtdruk. Ik wil het weten. Voorlopig hou ik het erop dat ontwerpers van vakantiespullen nooit met hun eigen spullen op reis gaan. Op zichzelf ook logisch, op vakantie wil je je werk juist even achter je laten.
Dus bij deze een praktische richtlijn voor alle fabrikanten die iets maken wat terug moet in een hoes of zak of doos: maak de verpakking 5 procent groter. Meer niet. Dat is net het verschil tussen relaxed inpakken en een luchtbed tot de laatste molecuul leeg laten lopen en drie keer opnieuw moeten oprollen voor ie in de zak past om daarna bezweet en al op je fiets te stappen nog voordat je de eerste helling op rijdt.
Wat zouden Eva en Bernard van mijn frustratie vinden?

https://youtu.be/1AtrlWcbjVU

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad