De herdershond bevolkt het Franse platteland. Niet in het hart van de dorpen, waar je met een stoepje van 60 cm goed moet opletten dat je bij het verlaten van je woning niet wordt overreden door de spaarzame auto's die door het dorp razen. Nee de Frans-Duitse herder woont in de randen van het dorp waar de bewoners wat grond rondom hun woning hebben. Die grond wordt aan drie zijden begrensd door een hek van gaas. Aan de straatzijde is er veelal een muur gemetseld tot ongeveer één meter hoogte waarop verticale spijlen zijn bevestigd die het geheel tot twee meter hoogte verheffen. Eén toegangsdeur of soms twee als er ruimte is voor “la voiture”. Dit is het terrein van de F-D herder. Hier zal hij zijn leven doorbrengen met als taak de bewaking van have en goed van zijn eigenaar. En hij neemt z’n taak serieus.
Auto’s gaan te vlot voorbij voor adequate reactie, de postbode kent hij zo langzamerhand wel. Nee, de fietser die hij al op enige afstand hoort aankomen heeft z’n volle aandacht.
Vanaf het begin van zijn territorium rent hij gelijk met me op. Rennend achter de muur, springend om oogcontact te houden en tegelijk luid blaffend. Hė, hė, weer eentje doeltreffend verjaagd zal hij tevreden denken. Mocht zijn collega die schuin aan de overkant zijn werkterrein heeft me in ‘n moment van onoplettendheid hebben gemist, dan is die nu zeker gealarmeerd en neemt de taak over.
De hekken en poorten zijn tot nu toe gesloten, maar mocht de F-D herder op m’n verdere tocht me te pakken krijgen dan zijn jullie, na de dokter, de eersten die ‘t zullen horen.

Na dit kabaal even de rust van de vroege morgen.



https://m.youtube.com/watch?v=g0PFig-cGzo

https://m.youtube.com/watch?v=pH9leh3oWg8

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad