Compiegne ligt in een uitgestrekt bosrijk gebied van vele honderden hectares groot. Ik benader de stad op m’n route vanuit het noordwesten en fiets dan bijna 2 uur langs eeuwenoude kastanje- en eikenbomen. De bossen zijn stil, maar in de verte rommelt het. Terugfietsen naar Bailly, dat ik inmiddels een half uur geleden ben gepasseerd of doorfietsen, dat is de keuze. De donderslagen klinken steeds harder dus het onweer komt mijn kant op. Misschien kom ik wel een schuilplek tegen mocht het losbarsten. Maar in een ruig bosgebied met onverharde paden zijn natuurlijk geen schuilhutten. Tien minuten later sta ik er midden in. Bekijk het YouTube filmpje. En dan ook hoe het erna in het bos uitziet.

https://m.youtube.com/watch?v=eW_Pxai3P5k en
https://m.youtube.com/watch?v=_1zPJCQdtmc


Ik wilde door Parijs fietsen, niet er omheen. In ‘n droom had het er alsvolgt uitgezien: op een stralende dag rijd ik ontspannen door de voorsteden van Parijs. Langs een kanaal fietsend ga ik onder het viaduct van de Periferique door langs Gare de l’Est richting de Notre Dame. In de Notre Dame krijg ik een heel speciaal stempel voor mijn pelgrimspas. Op de bruggen over de Seine staan wuivende mensen en klinken er aanmoedigingen, ook zie ik spandoek met “Allez Tonio”
Dat was in mijn droom nu de werkelijkheid: vlak voor de Notre Dame staat een lange rij mensen in de lichte regen te wachten tot ze misschien over ‘n uur naar binnen kunnen. Ik gun me die tijd niet en misschien is het wel ‘n "niks bijzonder stempel". Verderop, als het inmiddels wat harder regent, zijn de wuivende mensen al naar binnengegaan. En zie ik daar nu ‘n vod in de goot liggen dat lijkt op ‘n spandoek?
Parijs blijft heel 'n bijzondere stad en ik vond het geweldig om er doorheen te fietsen. Je kunt er klein stukje van zien.

https://m.youtube.com/watch?v=eW_Pxai3P5k

Foto's:
versteende douanebeambte bij Franse grens,
Compiegne, bos rond Compiegne en lunchen in Parijs.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad