#OKBOOMER
“OKBoomer, vort” - dacht ik te horen en het gemaakte gebaar erbij bevestigde het - toen ik niet alert genoeg reageerde op groen licht bij een drukke kruising in het centrum.
Boomer is een afgeleide van de term babyboomer. Ik ben een babyboomer. Enkele van jullie zijn ook babyboomer. Je bent een babyboomer, of je wilt of niet, als je geboren bent tussen ‘46 en ‘53 in de vorige eeuw. Een gebeurtenis waarop je natuurlijk zelf geen invloed hebt gehad. Bij je geboorte ben je alles al.
Er valt nauwelijks te ontkomen aan 'OK boomer', de nieuwe strijdkreet van jongeren om vervelende oude zeikerds op internet kalt te stellen, liefst met behulp van een grappig gifje, fotootje of emoticon. Een reactie die je kon verwachten na alle hoon die millennials jarenlang te verduren kregen.
De lompheid maakt het geestig voor de niet-boomer, maar ik word er miesj van.
Boomer is inmiddels ook synoniem voor mensen met een achterhaald conservatief gedachtengoed en wordt niet alleen bepaald door leeftijd. Boomer kan inmiddels ook betrekking hebben op het ontkennen van het klimaatprobleem. Iemand die beweert dat het wel meevalt met de klimaatverandering omdat het nog steeds elke winter sneeuwt, of omdat hij bij Zandvoort de zeespiegel niet ziet stijgen.
Ik voel me niet aangesproken door de ‘dor hout moet je kappen-generatie’. wanneer ik als Boomer wordt weggezet als een parasiterende, zelfgenoegzame opportunist die de grote problemen van deze tijd heeft miskend dan wel veroorzaakt. Sommige lessen moeten met elke generatiewissel opnieuw worden onderwezen.
Kan dat niet anders? Ik vraag dit mede namens de 74-jarig Zweedse wereldfietser Björn die vandaag een uur lang stevig met me meefietste op weg van Stockholm naar Athene terwijl hij met jeugdige elan verfrissende ideeën over hedendaagse problemen spuide en de actualiteit beheerste. Sindsdien ben ik weer een beetje klaar met de generatie-generalisatie.

BROEIERIG
Het is zo warm dat ik het liefst de hele dag in ijskoud bier zo willen liggen. Op spaarzame momenten vraag ik me af: waarom doe ik dit? Honderden kilometers van huis in de bloedhete middagzon fietsen en dat op een leeftijd waarop ik met mijn kleinkinderen aan de rand van het zwembad zou moeten zitten. Er zijn dingen die alleen Nederlanders doen en ik weet dat ik Nederlander ben. Wanneer je in de binnenlanden van Spanje bij 40° boven nul een zwaarbepakte, eenzame fietser staande op de pedalen een steile helling ziet opklauteren is het 9 van de 10 gevallen een Nederlander. Andere nationaliteiten likken bij die ondraaglijke hitte in de schaduw aan een ijsje of houden siësta . Ook 200 km schaatsen bij 20° onder nul vinden alleen Nederlanders leuk. Dan komt mijn blik tot stilstand bij een schaduwrijk terras. Een ijskoud biertje, liefst achter elkaar in een paar teugen leeggedronken zou alles in een begrijpelijker perspectief kunnen plaatsen, zo weet ik uit ervaring. Een milder perspectief.
Inmiddels heb ik op het terras onder een parasol de schaduw opgezocht. Het is warm, broeierig warm. Voor mij trekken vogels van diverse pluimage voorbij. Strak geklede man haastig lopend op weg naar iets belangrijks, UPC pakjesman boven een grote doos speurend naar huisnummers, kantoorjuffrouw geflankeerd door twee mannen in hemdsmouwen in lunchtijd de kantoordiscipline ontvluchtend, gevolgd door een groep zwetende toeristen met daar achter drie meisjes met maar vier dingen aan: twee pumps, een vleugje Chanel en een fladderend zomerjurkje, waarvan de boothals met bestudeerde nonchalance precies genoeg afgezakt is om aanleiding te geven tot vermoedens zonder onthullingen te doen. Jeugdig, fris en op een goedkope manier mooi.
Mijn verbeelding laat het zelden afweten. Als je alleen kijkt zonder te observeren gaat een groot deel van je leven voorbij als een locomotief met daarachter een eindeloze rij dezelfde goederenwagons.
Probeer je dagelijks te verwonderen dat maakt je leven avontuurlijker, prikkelender. Iedereen kan dit, want iedereen heeft fantasie, maar misschien moet je er iets voor doen om hem wakker te maken: bijvoorbeeld jezelf opdracht geven om elke dag een verhaaltje te bedenken bij wat je ziet. Doodgewone dagen bestaan niet, als je dat beseft, is het leven veel leuker.

TENSLOTTE
Met twee rustdagen meegeteld heb ik er drie en ‘n halve week over gedaan om via Wenen Boedapest te bereiken. Op mijn teller staan 2041 kilometers waarvan ik veruit de meeste in goede omstandigheden en met plezier heb gereden.
Ik heb interessante mensen ontmoet, veel gezien en meegemaakt.
VERRASSING: morgen vliegt geliefde P. naar Boedapest. Omdat ik alle tijd en aandacht voor haar heb gereserveerd, is dit mijn laatste berichtje.
Dank aan allen die zo spontaan hebben gereageerd. Het heeft me gemotiveerd kom regelmatig iets van mijn indrukken en belevenissen weer te geven. Het waren kleine flarden van een grote reis.

De foto’s die de verslagen niet haalden:
1. deze haalt het nou toevallig wel
2. halve meter bier
3. nieuwe model Zalando met open hiel
4. genoeg gezegd: eerst links kijken, dan rechts en dan weer links
5. spreekt voor zich
6. mag ie dan oud zijn, hij rolt niet lekker
7. roadblock
8. gunstige aanbieding Booking.com
9. Marcus Aurelius, de filosofische keizer
10. ochtendgymnastiek

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad