Dag 5: Bagnols sur Cèze - Tarascan, 88 km, 33 graden, sterke N-wind Mistral.
Via: Orsan - Codolet - Caderousse - Orange - Sorgues - Avignon - Aramon en Beaucaire.

Orange is mij heel erg meegevallen. Ik was er al eens eerder geweest, vele jaren geleden, als tiener met vrienden in een oude Renault Dauphine door Frankrijk toerend en later op doorreis naar Zuid Frankrijk. Ik herinnerde mij de stad als een drukke, vieze, lawaaierige plek rondom een Romeins amfitheater dat imposant zou zijn als het op een andere plaats zou liggen. Bovendien associeerde ik Orange met electorale successen van de fascistische partij Front National van Jean- Marie Le Pen, de vader van Marine. Om deze redenen had ik mij er niet speciaal op verheugd om in Orange te zijn. Maar ik had mij vergist. Het centrum van de stad was schoongeveegd van autoverkeer. De straatjes en pleintjes waren schilderachtig en gezellig. Er heerste een heel prettig ontspannen sfeer in de stad.
Een paar uur later vertrok ik verder naar het zuiden over de heuvels en langs de wijngaarden van Châteauneuf-du-Pape. Het landschap was de afgelopen dagen totaal veranderd. Dit was de Provence. Dit was oud en vergeeld land. Krakend land, zwanger van knersende cicaden (de grote broer van de krekel). Okeren schuren hingen scheef op gebarsten grijze aarde. Cipressen priemden eenzaam door de trillende horizon. In de verte lagen krijtwitte rotsen met donkergroene begroeiing. Stille wegen van zinderend asfalt kronkelden langzaam over de heuvels. Onderweg gaat het door wijn- en olijfgaarden. Op de terrassen zitten de bewoners de godganse dag aan de pastis om alleen voor de maaltijd eventjes over te schakelen naar rosé. Het zijn streken waar het altijd zomer is, althans in mijn fantasie. De realiteit is tochtiger helaas, want zomer en winter kan hier de Mistral waaien. Dat is een koude valwind die vanuit het noorden door de Rhônevallei jaagt en dan nooit constant, maar met vreselijke vlagen, rafales, van soms 150 kilometer per uur. De basiswind is al zeer sterk, maar in het Rhônedal treedt ook nog een versterkend effect (Venturi) op als de wind door het 'smalle' dal met zijn steile berghellingen wordt geperst. Afgelopen dagen merkte ik al dat de wind sterk toenam tot windkracht 6 en voor morgen wordt meer wind verwacht. De harde wind zorgt voor weinig regen en de daardoor ontstane droogte laat makkelijk, moeilijk blusbare bosbranden ontstaan.
Ik naderde Avignon aan te het eind van de middag op het smalle fietspad tussen de drukke autoweg en de rivier. Het verkeer was moordend. Maar de stad lag in haar fraaiste gestalte op me te wachten. In de verte doemden de stadsmuren op met daarachter de hoge hallen van het pauselijk paleis. Dit was een imposante en voorname stad, dat zag je zo. Ik kon mij voorstellen hoe haar muren en torens ontzag hebben ingeboezemd bij kooplieden en reizigers die haar eeuwen geleden via deze zelfde weg naderden te paard of te voet, met hun handelswaar of bagage op karren geladen. De stad boezemt nog steeds gezag in.


Foto’s
Amfitheater Orange, wijngaarden tot zover je kunt kijken, de betere Chateauneuf-du-Pape wijnen, festivalmaand in Avignon en het Pauselijke Paleis.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad