Drie dagen na Praag weer terug in Duitsland in Dresden. Dresden is vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog door de geallieerden gebombardeerd. Veel van wat verwoest werd is weer hersteld. Pierre, met wie ik ook een paar dagen Praag had bewonderd, en ik hadden een hoteltje aan de buitenkant van Dresden geboekt. ‘
s-Morgens met tram lijn 2 naar het centrum. In de tram hangt een kaartjesautomaat. Een gezinskaart blijkt de beste keuze en kost voor een dag € 9,00, maar kan alleen met muntgeld worden betaald. Een oudere vrouw met een Miss Marplehoedje houdt met beide handen haar tas op haar schoot gedrukt. Terwijl we kijken of we de munten bij elkaar kunnen vinden, houdt ze ons nauwlettend in de gaten. We kunnen de kaart niet kopen en reizen vanaf dat moment zwart. In de volle tram ga ik naast de vrouw met het hoedje zitten. Je kunt beter zelf uitkiezen naast wie je gaat zitten, want als je een plaatsje voor jezelf neemt krijg je gegarandeerd dat uitgerekend die ene 125 kilo wegende persoon met 6 plastic draagtassen naast je komt zitten.
Er is veel geld en energie gestoken in het herstel van de prachtige oude gebouwen en het resultaat daarvan mag er wezen. Alle beroemde gebouwen liggen op loopafstand van elkaar in het centrum. We bezoeken ze bijna allemaal. Bij de Frauenkirche wordt entreegeld gevraagd van € 8,00, dat vinden we teveel en via de “allein Ausgang”, gaan we tegen de stroom in de kerk binnen. Tevreden knikken we naar elkaar met dit voordeel van totaal € 25,00. De volgende ochtend nemen we afscheid. Pierre’s doel van deze reis reikt verder dan Berlijn.

Geliefde P. komt de 18e naar Berlijn en om niet al te vroeg in de Duitse hoofdstad aan te komen moet ik mijn tempo vertragen.
Omdat ik toch ruim in mijn tijd zit, rijd ik vandaag de route 20 km terug voor een bezoek aan Schloss Pillnitz, een prachtig voorbeeld van de Chinese invloed op de Europese barokstijl. Ik koop een kaartje voor de kasteeltuin en installeer de drone. Als je een drone ziet vliegen is het niet meteen duidelijk wie ‘m bestuurd. Toch duurt het maar en paar minuten voor een geüniformeerde beveiliger op me toekomt. Hij beweegt zijn wijsvinger heen en weer en sommeert me dan de drone binnen te halen. “Waarom mag ik hier geen opnamen maken” ik stel de de vraag zo casual mogelijk.
Het duurt even voor het toestel vanaf 120 m hoog en ongeveer 200 m afstand weer bij me terug is. Hij tikte met zijn vingers op de omslag van een map die hij in zijn andere hand heeft als teken van ongeduld. Dan stapt hij naar voren, probeert mijn arm vast te pakken en struikelt bijna over de dronetas. Zijn uniformpet valt en blijft omgekeerd op het gruispad liggen. Ik zie zijn blik veranderen van streng naar boos. Tijdens het bijeenrapen van mijn spullen is zijn collega ook naar de crime scène gekomen. Tussen hen in lopend begeleiden ze me naar de uitgang van het complex. Even overweeg ik te vragen om een selfie met ze, maar daar zie ik vanaf.

Filmpje Schloss Pillnitz
https://youtu.be/kd5NGyycqT8

Foto 1. Frauenkirche
Foto 2 Dresden vanaf de Elbeoever
Foto 3 Semperoper
Foto 4 en 5 Schloss Pillnitz

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad