Amsterdam - Lyon
Lyon - Tournon-sur-Rhône, 102 km van 12.00 - 18.30 uur

via: Oulins - St.Genis Laval - Irigny - Vernaison - Grigny - Givors - Vienne - Ampuis - Condrieu - Chavanay - St. Pierre de Bouef - St. Ramblers d’Albon - Andancette -Laveyron en -Arras sur Rhône

Misschien kwam het doordat ik, na gisteren op de Flixbus te zijn gestapt in Amsterdam, bijna een uur naar het oersaaie Noord Franse landschap te hebben getuurd, hoopte op wat afwisseling. Bij een verkeersdrempel plofte een rugzak uit het bagagenet naast me op de zitting. Ik voelde hoe de gesp een kras op mijn wang maakte. Op de stoel voor me een jonge vrouw met koperkleurig, golvend, half lang haar en witte staafjes in haar oren die haar gehoorgangen voor de plof hadden geblokkeerd. Ik tikte op haar schouder en ze draaide haar hoofd om. Ze keek met haar helder blauwe ogen een fractie van een seconde naar de persoon die haar had aangeraakt, toen met gefronste wenkbrauwen naar de rugzak naast mij op de stoel. Ik kon haar gedachten lezen: wat moet die man met mijn rugzak. ‘It almost came down on me’ probeerde ik de situatie te verklaren en zo mij vrij te pleiten van de inbreuk op haar eigendomsrecht. Ze knikte als teken dat ze het begreep en verontschuldigde zich. Waar ik naar op weg was wilde ze vervolgens weten. In deze FlixBus met louter reislustige jeugdigen op weg naar diverse verre bestemmingen was ik een opvallende figuur, een vreemde eend in bijt. Zelf was ze op weg naar Rome voor een project met jonge architecten uit diverse landen, nadat ze zojuist haar studie in Engeland had afgerond. Ze zag er geweldig uit, had een aangename stem en was goed opgeleid. De voorsprong die je dan had.
Ik boog iets naar voren om haar aan te moedigen door te praten. Het stille eentonige landschap had plaats gemaakt voor een geanimeerd gesprek over ons beider reisdoel.
In de remise van Parijs Bercy wensten we elkaar een goede reis en spraken af dat ze mij zou volgen op mijn tocht naar Madrid en dat ik de Romeinse architectuur nader verklaard zou krijgen. In de grote hal vanwaar elk uur tientallen bussen vertrekken naar alle kanten van Europa, zag ik een groepje jongens dralen bij de bussen die op het punt stonden te vertrekken. Omdat ik in mijn gedachten helaas ruimdenkender ben dan in de praktijk, was ik meteen alert, als een stokstaartje dat onraad ruikt. Trainingsbroeken, tatoeages, een kwistig gebruik van het woord ‘putain’, genoeg reden om de boel even in het snotje te houden. De plaats en situatie was immers gelijk aan vorig jaar toen ik hier van al mijn bagage werd bestolen. Maar genoeg hierover.
’s Nachts om half twee stapte ik in Lyon de bus uit en vond op korte afstand mijn hotel.

Vanmorgen liep ik van het hotel bij station Perrache via Place Carnot het centrum in. De straten en pleinen waren druk en levendig. Ik was in het centrum van een metropool, een soort mediterraans Parijs met boulevards en imposante gebouwen. Door Lyon stromen twee rivieren, de Saône en de Rhône elk met aan de lange stroken rivieroevers caféboten en terrassen.
Rond de middag opgestapt en Lyon langs de westelijke oever van de Rhône verlaten. Steeds de Rhône volgend door en langs vele dorpen en plaatsen eindigend op een bijzondere plek: ‘Escale Saint-Joseph’. De loslopende geiten Stéphane en Juliette zorgden voor een welkom, maar de locatie was helaas vandaag gesloten. Maar niet voor mij. Eigenaar Fabrice improviseerde een heerlijke maaltijd en studente Milou maakte een kamer in orde en verzorgde de drankjes. Service spēcial.

Geschreven door Tonio.op.het.rechte.pad