Ontmoetingen

Frankrijk, Château-Garnier

Ïn mijn tweede reisverslag ontmoette ik Maria in Viersel, België. Ze plukte me ‘s-morgens om kwart over zeven van de straat voor een kop koffie en chocoladewafels. Haar gastvrijheid is nieuw voor mij.

Op een fietspad net buiten de ring van Parijs stopte ik om wat te eten te pakken uit mijn fietstas. Van de andere kant kwam een jongeman op een mountainbike aangereden, toen hij was gestopt vroeg hij direct of ik “panne” had. “Welnee” antwoordde ik “even wat te eten uit mijn tas halen”. “Gelukkig maar, anders kon ik je misschien helpen”. Ik schatte ‘m begin twintig en hij deed me qua uiterlijk denken aan Julien Clerc in z’n jonge jaren. Het donkere haar in een klein staartje kwam onder zijn fietshelm uit. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en waar ik naar op weg was. Hijzelf, Parijzenaar, was op weg naar ‘n buitenwijk voor de behandeling van zijn enkel. Hij gaf me z’n telefoonnummer en voor het geval dat ik op mijn reis in problemen zou komen. Misschien kon dan één van zijn grote groep vrienden, verspreid wonend over Frankrijk, me dan helpen. Ik controleerde zijn nummer, hij wenste me ‘n goede reis en we namen afscheid. Ik was onder de indruk van zijn onvoorwaardelijke aanbod. Drie dagen later, ik was inmiddels ruim 200 km onder Parijs, ontving ik ‘n berichtje van ‘m of alles nog goed ging.

Geheel niet toevallig is mijn ontmoeting met Jeanne. Jeanne ik ontmoeten elkaar altijd in Orleans. Op het grote plein is ze gezeten op een machtige knol en overziet het plein vanaf ‘n kleine 10 meter hoogte. Zij en haar paard zijn prachtig plastisch vormgegeven en gegoten in tonnen brons. Het standbeeld is één en al actie. Frankrijk vereert Jeanne D’Arc, ze werd veroordeeld tot de brandstapel, veel later volledig gerehabiliteerd, heilig verklaard en is nu één van Frankrijks grootste helden. Op mijn reis heb ik veel standbeelden gezien, opgericht voor helden van de republiek. In kleine plaatsen vind je vaak standbeelden en gedenkmalen in brons of natuursteen als eerbetoon aan lokale slachtoffers van de eerste en tweede wereldoorlog.
En wat doen wij? Wij vergieten ons brons voor beelden ter nagedachtenis van Johnny Jordaan en André Hazes.

Toen ik tot laat doorfietste in Chateau le Garnier en de slecht aangegeven natuurcamping niet kon vinden, vroeg ik aan een dame die in gesprek was met haar buurvrouw of zij me kon helpen. Omdat het lastig uit te leggen was volgens haar, stapje ze vervolgens in haar antieke Renaul 4 en loodste me door de kleine plaats naar de camping.

Op zondagmorgen reed ik om 8 uur het pleintje in Charroux op en trof gelukkig een bakkerij die z’n verse brood verkocht. Aan de overkant van het zonovergoten pleintje was een “Tabac” open. Deze zaken verkopen niet alleen rookwaar, ze zijn ook postagentschap en vaak gecombineerd met ‘n bar. Koffie, dacht ik. Aan een ronde tafel op het kleine terras zat een groep jongens die geïnteresseerd naar mijn fiets met opbouw keken. Ik bestelde binnen een espresso en zag toen de bardame met ‘t koffieapparaat bezig was dat één van de jongelui met m’n fiets aan de wandel was gegaan. Terwijl hij de fiets weer keurig terugzette op zijn plek zei hij zijn vrienden dat het zwaar was. Een jongen met rossig, gekruld haar aan de andere kant van de tafel vroeg het gebruikelijke vanwaar en waarheen. Ik noem dan altijd voor het begrip Amsterdam als vertrekpunt met Santiago de Compostela als mogelijk eindpunt. Amsterdam klonk bekend maar Santiago? Toen de afstand ter sprake kwam werd er een stoel bijgetrokken en een nieuwe espresso voor me besteld. “Maar jullie dan, wat doen jullie hier op zondag op deze tijd?”
“Voetbal meneer, we heb ons ingeschreven voor ‘n toernooi en worden zo opgehaald met de bus”.

https://m.youtube.com/watch?v=V8-PZhM70Mc

Geschreven door

Al 7 reacties bij dit reisverslag

Op zulk soort momenten wilde ik dat ik erbij was, onverwachte ontmoetingen die niet te bedenken waren/zijn: Om te koesteren! Het respect van degenen die je tegenkomt is wel welverdiend! Voor de mogelijke KWF donateurs: De aanmelding voor zijn te fietsen kilometers, omgezet in 'n bijdrage aan het KWF, via Ton's e-mail (kent vele punten) is als volgt: tonio.op.het.rechte.pad@gmail.com.

Patricia 2016-06-28 21:52:48

Leuke verhalen en ontmoetingen Ton! Echt heel speciaal hoor jouw reis. Geniet er van!!

Peter 2016-06-28 22:34:30

Alleen op reis, maar toch niet alleen Ton! Weer een prachtig verslag en met mij genoeg die er naar uitkijken! Ps wat is er mis met hazes😜

Arthur droog 2016-06-29 09:22:16

Wat een vriendelijke mensen zijn er toch, fijn dat het weer beter is voor jou avontuur.Het is leuk om te lezen

jopie 2016-06-29 11:23:43

Knap hoor fietsen, sturen, filmen, vertellen & schrijven. Chapeau. Kijk alweer uit naar je volgende ervaring.

Jeanne 2016-06-29 11:37:49

Weet je zeker dat het geen e-bike is ?

Eva 2016-06-29 17:18:06

En was het een natuurcamping of een naturistencamping ?

Eva 2016-06-29 17:18:57
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.