De tijd in Thailand zat er bijna op. Na twee maanden samen te hebben gereisd zouden Roy en ik spoedig weer afscheid nemen. Roy terug naar Nederland, ik verder mijn reis vervolgend.

Nadat we Corina ‘s ochtends hadden uitgezwaaid vanaf het busstation zijn Roy en ik ’s avonds terug gereisd naar Bangkok. Voor het eerst tijdens onze hele tijd in Thailand hadden we een relaxte bus met veel beenruimte en zelfs een schermpje in de stoel voor ons om films op te kijken.

Onze laatste dag samen hebben we rustig aan gedaan. Roy voelde zich nog altijd ziek en keek eigenlijk wel een beetje uit om weer naar huis te gaan. De afgelopen twee weken was hij bijna aan een stuk door ziek geweest en lichamelijk was hij helemaal op. Het gebrek aan eten en goede rust hadden hem behoorlijk doen afvallen en misschien was het inderdaad maar goed dat hij naar huis ging om beter te worden.

Desalniettemin hebben we de laatste dag wel wat leuks gedaan. In een van de grote winkelcentra zijn we even gaan shoppen voor wat souvenirtjes voor thuis en in de bioscoop hebben we de nieuwe Jungle Book film gezien. De volgende ochtend vertrok ik vroeg en rond 6 uur maakte ik Roy wakker om afscheid te nemen. Het was jammer dat we onze reis samen moesten afsluiten terwijl Roy zich zo rot voelde. De afgelopen twee maanden waren in ieder geval heel vet geweest en ik was erg blij dat Roy me op was komen zoeken en zo’n lange tijd met me mee wilde reizen. Na al die maanden alleen te hebben gereisd was het fijn weer even een bekende te zien, en ik had me geen betere reispartner kunnen wensen. We hebben onwijs veel lol en plezier gehad en zonder hem had ik India en Thailand lang niet zo leuk beleefd als nu. Het was super, buddy!

Hoewel het jammer was om afscheid van Roy te nemen keek ik tegelijk wel uit naar mijn volgende bestemming. Ik had met Tiana afgesproken om weer een weekendje te meeten in het midden oosten. Na Thailand kwam ik tot de conclusie dat zuidoost Azië mij toch wat te toeristisch is en besloot terug te reizen naar het Arabisch schiereiland. Ditmaal voor een bezoek aan Bahrain, een piepklein oliestaatje grenzend aan Saoedi Arabië. Met een oppervlakte van 700 km2 en een inwoneraantal van 1,3 miljoen is Bahrein het kleinste land in het midden oosten. Ondanks zijn beperkte grootte is het wel het land met de snelst groeiende economie in de Arabische wereld. De export van olie, grote aantallen banken en financiële instellingen en de jaarlijkse 8 miljoen toeristen doen het land goed en hebben Bahrein tot een modern en ontwikkeld land gemaakt, vergelijkbaar met Qatar en de UAE.

Na twee vluchten met een lange tussenstop in Sri Lanka landde ik dinsdagavond in Manama, de enige stad – en daarmee ook hoofdstad - van Bahrein. Tiana zou pas donderdag aankomen en tot die tijd mocht ik verblijven bij Mohamed, een vriendelijke jongen die ik via Couchsurfing had leren kennen. Hij werkte overdag waardoor ik zelf op kon en de stad wat ben gaan verkennen. Bahrein is een klein eiland aan de kust van Saoedi Arabië wat vroeger een strategische handelspositie in de Arabische golf had en net zoals grote delen van de UAE en Oman door de Portugezen is bezet in de 16e eeuw. Een van de forten uit die tijd staat nu nog steeds en ben ik gaan bezichtigen. Het was vreselijk warm buiten maar eerlijk gezegd deed het me niet zo veel. Na de vieze vochtige warmte in Thailand was deze droge hitte een stuk dragelijker. Wel voelde ik de zon branden en heb ik me snel ingesmeerd (iets wat in Thailand niet nodig was geweest).

Bahrein is met de King Fahd Causeway, een serie bruggen in het water, verbonden met Saoedi Arabië. Vergeleken met Saoedie Arabie is Bahrain een stuk vrijer en opener en veel Saoedies komen in het weekend of in vakanties naar Bahrein om zich even uit te leven. Er zijn hier bioscopen met westerse films, winkelcentra met luxe en moderne winkels en ook voor vrouwen is alles een stuk toegankelijker. In de middag ben ik naar het stadscentrum van Manama gelopen, wat inderdaad super modern is. De hoge torens en luxe jachten in de haven doen de stad erg lijken op andere met olie verrijkte steden als Doha en Dubai. ’ s Avonds ben ik met Mohamed en een vriendin van hem wat gaan eten in de stad. We hebben bij een Egyptisch restaurantje shoarma wraps gehaald en hebben die aan het water opgegeten. Mohamed, die zelf Egyptisch is, vertelde over zijn leven en de onrust in Egypte die hem deden verhuizen naar Bahrein om hier te werken als grafisch ontwerper. Ook zijn vriendin, een Zwitsers meisje, werkte hier tijdelijk als hotelmanager waar zij contact met andere hotels en bedrijven onderhield. We hadden een leuk gesprek en het was interessant hun verhalen te horen.

De volgende dag heb ik Mohamed gedag gezegd en ben ik naar het vliegveld gereisd om Tiana op te halen. Ik verstopte me achter een van de pilaren om d’r te laten schrikken en met een ferme omhelzing te begroeten. Super om haar na twee maanden eindelijk weer te zien! In een klein restaurantje hebben we rijst en hummus gegeten voor we naar het hotel gingen, wat Tiana voor ons had geboekt. De volgende dag zijn we na het ontbijt de stad gaan verkennen en door het oude centrum van Manama gelopen. De grote mooie moskee waar we langs liepen was helaas gesloten voor bezoekers dus zijn we verder gelopen, door een aantal oude souqs. Buiten Manama bestaat Bahrein vooral uit woestijn, niet echt veel bezienswaardigheden dus. De rest van de middag en ook de volgende dag hebben we vooral van elkaars gezelschap genoten en spelletjes gespeeld. Het nationaal museum in Manama hebben we alleen van buiten gezien, waar we verstoppertje in de beeldentuin hebben gedaan.

De tijd met Tiana vloog voorbij en het weekend was ten einde voor we er erg in hadden. Zaterdagavond zijn we weer naar het vliegveld gegaan om afscheid te nemen. Door haar verplichtingen als lerares kon Tiana niet langer dan twee dagen van school weg zijn. Ondanks onze korte tijd samen was het wel super geweest haar weer te zien en over iets meer dan een maand hadden we al weer afgesproken in London, dit keer voor een langer reisje. Voor nu zeiden we gedag en vertrok ik weer naar mijn volgende bestemming: Jordanië!

Geschreven door Milan