Vanuit Moskou heb ik mijn eerste ritje op de trans Siberische spoorlijn gemaakt. Ik reisde snachts en heb dus niet heel veel meegekregen van de rit.

De volgende ochtend kwam ik aan in de stad Kazan. Een wat minder bekende stad die niet op het hoofdtraject van de trans Sib. ligt en daardoor wat minder druk wordt bezocht.

Al bij aankomst merkte ik een groot verschil. Vergeleken met de grootsheid en massale drukte van Moskou leek Kazan maar een rustig dorpje. Met meer dan een miljoen inwoners is het nog steeds een flinke stad, maar het voelde in ieder geval veel minder chaotisch en druk aan als Moskou, wat ook wel even fijn was.

Ik kon lopen naar het dichtsbijzijnde hostel, waar ik hartelijk werd ontvangen. Hoewel ik de enige niet-Rus was, deden de andere gasten gelijk hun best me in het Engels te woord te staan. Ik was nog geen kwartier binnen en ik moest al mee naar het lokale café. 3 locals gaven me een korte tour door de stad waarna we op een dakterras een kopje Russische thee dronken. Vanaf hier had je een goed uitzicht over de stad. In de verte zag ik de felblauwe minaretten van een moskee.

Moskee? Zul je je misschien afvragen. In Rusland? Jep.
Kazan ligt in een gebied genaamd Tatarstan. Deze provincie ligt in het zuiden van Rusland. Hierdoor zijn er veel Mongoolse en Turkse invloeden in de regio en wonen er onder andere veel moslims. De meest gevolgde religie in Rusland is het orthodoxe christendom, dus er wonen in Tatarstan ook veel christenen. Daarnaast leeft hier ook een kleine populatie joodse Russen.
In Kazan komen alle drie geloofsstromen samen en in de stad kun je dus zowel kerken als moskeeën als synagogen vinden. Dit gaat zonder enige problemen. De mensen hier leven, ongeacht geloofsstroming, goed met elkaar samen, wat ik vrij bijzonder en mooi vond.

Een van de jongens uit het hostel, Sergei, is geboren in Kazan en zijn familie heeft een Tataarse oorsprong. Aan zijn uiterlijk is dat ook te zien. Hij heeft een licht getinte huid en hele donkere ogen en haar, bijna Arabisch.
Sergei vertelde dat Tatarstan een onafhankelijk deel van Rusland is. De republiek van Tatarstan. Ze hebben een eigen president en een eigen taal, die licht afwijkt van het Russisch. In de praktijk wordt de provincie nog gewoon vanuit Moskou geregeerd, aangezien daar al het belastinggeld heen gaat en Tatarstan zelf weinig zeggenschap heeft. De inwoners van Tatarstan zouden hier graag verandering in zien. Ze vertrouwen de 'corrupte' politici in Moskou niet en zouden het liefst een onafhankelijke staat zijn.

De volgende dag ga ik zelf op verkenning door de stad, te beginnen bij het kremlin. Kremlin betekent letterlijk 'vestiging', en bijna iedere grote stad had er een, niet alleen Moskou. Binnen het kremlin stonden de belangrijkste stadsgebouwen die beschermd moesten blijven bij aanvallen van vijandelijke troepen.
In de meeste steden staan hier de grote kerken van de stad. In het geval van Kazan de Kul Sharif moskee.

De rest van de middag loop ik door de stad. De mix van religies en verschillende mensen zorgt voor een bijzondere bouwvorm. Het centrum is modern met veel winkels en hoge gebouwen. Daaromheen oudere stadsdelen waarvan een deel volledig uit houten huizen bestaat, de traditionele Tatarse bouwstijl.

Savonds nemen de Russen uit het hostel me mee maar een lokale bar, waar live Jazz wordt gespeeld. Gezellige boel. Ontmoet weer veel mensen en raak uiteindelijk aan de praat met een meisje uit Donetsk, Oekraïne. Haar ouders hebben haar naar Rusland gestuurd om te studeren op een veilige plek. Ze hadden niet genoeg geld om zelf ook weg te trekken dus zij wonen nog in Donetsk. "Alles wat je op tv ziet is waar" vertelt het meisje. "Iedere dag heb ik contact met mn ouders, en elke keer ben ik weer opgelucht als ik hoor dat ze in orde zijn."
Aangrijpend verhaal, zeker om het zo van iemand in real life te horen. Some food for thought..

Geschreven door Milan