Aangezien ik op het laatste moment had besloten niet de derde bergpas op de three passes trek te doen, was ik een paar dagen eerder terug uit de Khumbu. Ik had nog iets meer dan een week voor ik Nepal zou verlaten en die wilde ik liever niet in Kathmandu doorbrengen, daar had ik inmiddels een behoorlijke afkeer van gekregen.

Nadat ik was uitgecheckt uit het hotel heb ik de rest van de middag door Thamel gesjokt om wat laatste cadeautjes voor thuis te kopen en m'n blogs bij te werken in het internetcafe. Ik heb m'n spullen opgehaald bij het hostel waar ik voor m'n trek verbleef. Hier was ik niet van plan weer te verblijven, zo geweldig had ik het er niet gevonden. Op de terugweg naar het centrum passeerde ik de monkey temple, een grote Buddhistische tempel die wordt bewoond door een populatie apen. Ik was nog niet eerder binnen geweest dus besloot een kijkje te nemen. De tempel staat boven op een vrij hoge heuvel en met 20 kg bagage was de klim naar boven vrij pittig. De tempel zelf was niet heel bijzonder maar de apen die overal door de bomen slingerde en op de top van de tempel klommen waren wel grappig. De brutale beesten waren gewend aan de vele bezoekers en je moest oppassen om niet bestolen te worden.

In Thamel vond ik het Alubar hostel, een grote backpackers herberg met goedkope bedden en veel andere jongeren. Hier ontmoette ik Lisa, een Zweeds meisje dat ik eerder in Gorak Shep en Lukla was tegengekomen. Samen met een Frans meisje zou ze morgen naar Pokhara gaan, een stad in het westen van Nepal. Ik had er ook al over nagedacht om hier voor een paar dagen heen te gaan dus dit was een mooie gelegenheid om aan te haken.

Savonds ben ik met Lisa, Cecilia (het franse meisje) en nog een aantal anderen meegeweest naar een Indisch etenstentje. De plek was klein, donker en zag er smerig uit. Uiterlijk bedriegt want het eten was heerlijk! Chappati (plat brood uit de oven) met dhal of paneer (een mix van spinazie met kaas). Wel vrij pittig, maar daar was ik sinds China een beetje aan gewend. De hele maaltijd kostte nog geen 2 euro! Als ik tijdens m'n reis nog naar India ga, wordt dit zeker iets om naar uit te kijken.

Nadat we nog een biertje hebben gedronken in een café zijn we niet te laat terug gegaan. De volgende ochtend vertrokken we namelijk al om 6 uur uit het hostel naar het busstation. De busrit naar Pokhara zou een kleine 4 uur duren maar omdat we in Kathmandu ruim een uur hebben stilgestaan in de rij bij de benzinepomp (fuel crisis was nog steeds in volle gang) en een lunchpauze kregen, duurde het bijna 6 uur. Vanaf het busstation liepen we naar het kiwi hostel, waar we van te voren over waren getipt. De eerste impressie die ik tijdens het wandelen kreeg van Pokhara was het tegenovergestelde van Kathmandu. De stad was rustig, netjes, schoon en omringd door heuvels en natuur. De straten waren hier niet vol met te hard rijdende auto's en brommers en hoewel er hier ook veel toeristische winkeltjes waren, probeerde niemand je naar binnen te trekken. De stad grenst aan een groot zoetwatermeer, afkomstig uit de Annapurna bergen in het noorden. Er zijn veel kleine restaurantjes en cafeetjes aan het water en alles ademt een relaxte sfeer. De temperatuur was hier ook een stukje hoger dan in Kathmandu, en maakte het aangenaam om in je t-shirt buiten te lopen.

Nadat we hebben ingecheckt in het hostel gingen Lisa en Cecilia naar een massagesalon. Daar zat ik niet echt op te wachten dus ben ik een stukje langs het water gewandeld. Tot mijn grote verbazing kwam ik hier Brian tegen, de Engelsman die ik 3 maanden eerder in Rusland had ontmoet op het Olkhon eiland in het Baikal meer. Brian heeft in het verleden kanker gehad in zijn mond waardoor 95% van zijn tong verwijderd moest worden. Praten en eten is dus erg lastig voor hem. Dat weerhoudt hem niet om de wereld rond te reizen en blijkbaar was hij nu ook in Nepal beland. We herkenden elkaar en raakte aan de praat. Hij bleek al een paar weken in Pokhara te zijn om te paragliden, een van zijn hobbies. Hij was net geland van een sprong en had z'n parachute ingepakt op z'n rug. Onder de indruk van deze coole hobby vroeg ik hem er veel over en vervolgens liet hij me z'n parachute zien. Een soort kunststof vlieger die met tientallen koordjes aan een harnas is bevestigd. Hij vertelde hoe alles in z'n werking gaat en dat Pokhara een populaire bestemming is voor paragliden gezien de omringende heuvels en gunstige windstromingen. Er schenen veel organisaties te zijn die een paraglide tripje kunnen regelen. Dat klonk super cool! Morgen gaan checken.

Geschreven door Milan