Als je op het internet zoekt naar "Complex borders" zul je via Google een lijstje vinden met bijzondere grensovergangen over de wereld. Bijvoorbeeld de grens met India en Bangladesh, waarbij er stukjes Bangladesh zijn die omring zijn door India, die weer omringd zijn door een stuk Bangladesh. Heel apart. Ook in Nederland hebben we zo'n apart geval. De stad Baarle Nassau ligt op de grens van NL en Belgie, waarbij de grens dwars door het midden van de stad loopt en je op sommige terrasjes voor de helft in beide landen kunt zitten.

Hoewel China niet zulke gecompliceerde grenzen heeft, zijn er binnen het land zelf wel een aantal plekken waarbij je een grens moet oversteken. Het eiland Taiwan behoorde oorsponkelijk bij China maar is nu onafhankelijk (tot verontwaardiging van China) en om het te betreden zul je de grens over moeten. Tibet is een nog complexer verhaal. Al eeuwenlang vehten de Tibetanen om hun onafhankelijkheid, maar China eist dit bergachtige gebied op voor zichzelf. Om Tibet te betreden zul je ook langs een grensovergang moeten, en dat is nog niet zo makkelijk. Een permit is noodzakelijk, die China zelf niet uitgeeft (ze willen geen toeristen in Tibet). Voor mij was het dus geen optie Tibet te bezoeken.

En dan is er natuurlijk nog Hong Kong, ver in het zuiden van China. In de 19e eeuw een kolonie van Engeland, waarna het onafhankelijk is geworden, en nu nog steeds als een apart deel van China wordt gezien. Om Hong Kong te betreden zul je dus ook de grens over moeten, en daarbij China verlaten.

Aangezien ik een single entree visum had voor China, dat wil zeggen dat je visum verloopt zodra je het land verlaat, moest ik Hong Kong bewaren tot het einde van mijn trip door China. Dat kwam eigenlijk prima uit, gezien het feit dat ik in het noorden was begonnen en langzaam naar het zuiden reisde.

Vanuit Guangzhou heb ik de trein genomen naar de plaats Shenzen, vanwaar je met de metro naar de grens met Hong Kong reist en hier te voet de oversteek maakt. Een diepe geul met water hoge hekken met prikkeldraad vormen een fysieke grens tussen Shenzen en Hong Kong. Via een loopbrug leg je het laatste deel tussen de twee grenzen af. Grote borden waarschuwden dat het verboden is kip en ander rauw vlees de grens mee over te nemen, en iedereen die zich ziek voelt moet zich melden bij de douane. Blijkbaar zijn ze hier bang dat mensen uit China enge ziektes en infecties meenemen. Teleurstellend was het feit dat ik geen stempel van Hong Kong in mijn paspoort kreeg, daarom ben ik toch op reis!

Zodra je de eerste stappen in Hong Kong zet, voel je dat je niet meer in China bent. Alle borden waren in het engels en overal waar ik liep was ik omringd door andere westerlingen. De valuta is ook verschillend, geen Chinese Yuan meer, maar Hong Kong dollar. De stad doet er alles aan om zo westers/niet-Chinees mogelijk over te komen. De meeste inwoners spreken perfect Engels en zien zichzelf ook niet als Chinezen maar als "Hong Kong-nezen". Ze vinden de "mainlanders" maar onbeschoft en smerig. In HK hoef je geen gerochel op straat te verwachten.

Ik had afgesproken met Hanna, een Duits meisje, een van de studenten die ik eerder in Yangshuo had ontmoet. De metro bracht me naar haar universiteit, een eind buiten het centrum. Hanna leidde me rond over de enorme campus, die verspreid ligt over meerdere heuvels en daardoor het beste met de bus begaanbaar is. Fietsen hoef je hier dus niet te verwachten. Hanna studeerde rechten en volgde haar laatste jaar in Hong Kong, waar ze ook een baan hoopte te vinden. Dit is vrij populair onder veel westerlingen. Baankansen zijn relatief groot en westerse werknemers worden goed betaald.

Met de metro ben ik verder gereisd naar Causeway bay, het centrum van HK op Hong Kong Island. Hier zijn alle grote kantoorpanden, hotels en winkelketens gevestigd en zijn ook de meeste restaurants en clubs te vinden. De straten in Causeway Bay voelen modern en westers aan, dit had net zo goed Londen, Parijs, New York of iedere andere grote stad kunnen zijn.

Savonds ben ik naar het kanaal gelopen dat HK island scheidt van het ten noorden gelegen vaste land. Een ferry gaat iedere 10 minuten heen en weer en biedt een fantastisch uitzicht over de skyline van Kowloon, het financiële district aan de overkant van het kanaal. De hoge, verlichte wolkenkrabbers verdwenen half in de donkere lucht en gaven de stad een futuristische uitstraling. Ik moest denken aan opa Gerard, die hier ruim 30 jaar geleden al kwam voor zijn werk. Hoe indrukwekkend moet het zijn geweest toen hij deze stad voor het eerst zag, zo anders dan Nederland. Zelfs ik, die inmiddels best wat grote steden heeft gezien, was diep onder de indruk!

Geschreven door Milan