De overige twee dagen in Moskou heb ik met name gespendeerd aan het bezoeken van wat minder bekende/toeristische locaties, buiten het centrum.

Op de weg van het vliegveld naar de stad had ik vanuit de trein in de verte een serie wolkenkrabbers gezien. Ze zagen er indrukwekkend uit en ik wilde ze graag van dichtbij bekijken en, als het kon, naar boven!

Vanuit het centrum was het een klein kwartiertje met de metro naar het 'Business centre' van Moskou. Hier staan veel banken, kantoorpanden en grote winkelketens. En dus ook de hoge flatgebouwen waar ik naar op zoek was. Met de bouw van deze bizar gevormde torens is in de jaren negentig beginnen en de laatste moet dit jaar afkomen. Binnenin zitten vooral kantoren gevestigd. In een poging ergens naar boven te kunnen ben ik een aantal torens ingelopen. Bij de receptie werd ik vreemd aangekeken of gewoon genegeerd. Russen kunnen vrij bot zijn, zeker als je hun taal niet spreekt.

Uiteindelijk kwam ik er achter dat in een van de wolkenkrabbers bovenin een restaurant zat. Daar moest ik inkunnen! 60 verdiepingen omhoog met de lift, kwam ik uit bij een vrij chique restaurant, waar ik waarschijnlijk het duurste kopje koffie in Moskou heb gedronken (omgerekend bijna 6 euro).
Maar het was het waard! Het uitzicht was fantastisch.

Om in de sfeer van de Russische Grootheid te blijven ben ik toen naar het Victory Park gegaan. Een herdenkplaats voor alle oorlogen en veldslagen waar Rusland in heeft overwonnen. Met name de tweede wereldoorlog wordt uitgebreid herdacht. Alleen hebben de Russen een eigen naam voor deze oorlog: de Grote Patriarchische Oorlog. Op dit plein werden de glorieuze acties van de Russen uitgebeeld en de hemel in geprezen, om goed te benadrukken hoe machtig 'wij Russen' zijn!

Deze vaderlandsliefde is overal in de stad duidelijk aanwezig, met name overblijfsels van het communistische tijdperk. In een ander stadsdeel staan een kosmologisch museum, met een enorm kunstwerk van een afgeschoten rakket. In het museum staan oude ruimtevaartuigen en hangen propagandaposters die uitbeelden hoe de USSR als pionier de ruimte zal verkennen.

Even verderop is een gigantisch park, vol met communistische grootheid. Ik had hier het gevoel alsof ik in Disneyland liep, maar dan met Jozef Stalin als mascotte in plaats van Mickey Mouse. Grootse gebouwen met imposante vormen en gevels. Fonteinen waar je u tegen zegt en de immer terugkerende hamers en sikkels. Bombastische muziek dreunt nonstop door de speakers. In het midden van dit alles staat Lenin tevreden toe te kijken.

Het moge duidelijk zijn dat al deze communistische schoonheid en grootsheid slechts schijn was. Hoewel communisme in theorie heel mooi klinkt (iedereen is gelijk!) heeft het in de praktijk nooit gewerkt. Sterker nog, tijdens het Sovjettijdperk zijn de meest wanstaltige praktijken uitgevoerd.

Dat werd mij nog eens goed duidelijk toen ik maandagmiddag de "communist walking tour" deed. In twee uur liepen we met een gids langs een aantal plekken die met het communisme en sovjettijdperk te maken hebben. Onder andere het oude KGB gebouw, wat tegenwoordig het FSB (huidige geheime dienst) huisvest en dus nog steed een fort is waarvan niemand weet wat zich binnen afspeelt. Er worden in ieder geval geen mensen meer gemarteld in de 5 verdieping-tellende kelder van het gebouw, hopen we...

De gids had een uitgebreid en interessant verhaal en vertelde veel dingen die ik niet wist. Dat er tijdens het Sovjettijdperk talloze onschuldige mensen ter dood zijn veroordeeld en naar werkkampen (Gulags) in Siberië zijn gestuurd, wist ik. Maar dat het hier om aantallen gaat van tussen de 10 en 35 miljoen (niemand weet het zeker), vond ik bizar. Als je puur naar de nummers kijkt, zou je Stalin misschien wel een wredere dictator kunnen noemen dan Adolf Hitler. En dat terwijl de kop van Stalin nog gewoon staat te pronken midden op het rode plein. Alsof je een beeld van Hitler onder de Brandenburger Tor in Berlijn neerzet.

Vreemd genoeg lijkt dit helemaal niet te leven onder de Russische bevolking. De gids vertelde dat er genoeg mensen zijn die nog terugverlangen naar het Sovjettijdperk. Is haast niet voor te stellen, maar blijkbaar hebben de propaganda en waanideeen van toen toch gewerkt. Ook de huidige situatie van het land is onder veel mensen niet te bespreken. Hooguit met de jonge generatie, die vaak duidelijk een mening heeft.

Op een van de bruggen in het centrum is een hersenkingsplaats voor Boris Nemtsov, de rechtse oppositieleider die in februari is vermoord. Toen ik langsliep lagen er bloemen die nog geen dag oud konden zijn. Hier komen blijkbaar regelmatig mensen, wat ik als een goed teken zag. Ik ben benieuwd wat ik in de rest van Rusland zal treffen en of de mensen anders denken over dit onderwerp. Ik ga het meemaken!

Geschreven door Milan