Na een korte nacht in een duur, rommelig en luidruchtig hostel in Dubai ben ik vroeg naar het vliegveld vertrokken, om Jill te zien. Ze had een overnachting in Dubai gehad en zou nu doorreizen naar Nieuw Zeeland, waar ze een jaar als opaire gaat werken. Het was leuk om Jill weer te zien en hoewel het maar van korte duur was, was het wel erg gezellig. Nadat we elkaar snel hebben bijgepraat moesten we alweer afscheid nemen, allebei op weg naar onze volgende bestemming.

Die bestemming was voor mij vandaag Al Ain, een stad ten zuidoosten van Dubai, tegen de grens met Oman. Na een twee uur durende busrit kwam ik aan en heb m'n rugzak gedumpt bij een lux hotel, zodat ik zonder bagage de stad kon verkennen. Al Ain is deel van het emiraat van Abu Dhabi en de emir heeft hier zijn best gedaan de stad authentiek te houden en natuur te behouden. De stad ligt in het midden van de woestijn maar door de aanwezigheid van verschillende oases maakte het bestaan hier mogelijk. Ik heb een van de oases bezocht, wat eigenlijk meer een soort park is vol palmbomen met wandelpaadjes. Er zijn kleine kanaaltjes aangelegd die als irrigatiesysteem dienen voor de vele bomen.

Met de bus ben ik naar de kamelen souq gegaan, wat een eindje buiten de stad ligt. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt hier gehandeld in kamelen. En veel! Grote stallen staan vol met de beesten, in alle soorten en maten, en ook veel jonkies. Feitelijk zijn het geen kamelen, maar dromedarissen, aangezien ze maar 1 bult hebben. Ze verschilden ook veel van de kamelen in Mongolie, die een stuk wolliger en kleiner waren. De meeste kamelen op de markt worden gekocht door rijke piefen die ze willen trainen voor kamelenraces, wat een populaire sport is in de emiraten.

Terug in Al Ain heb ik m'n tas opgehaald bij het luxe hotel en ben ik naar de McDonalds gelopen, waar ik had afgesproken met mijn eerste Couchsurfing host, Mohanad. We hebben een broodje kebab gehaald en zijn naar zijn appartement gelopen, die hij deelde met drie anderen. Mohanad was vriendelijk en ik voelde me al snel op mijn gemak. Hij kwam oorspronkelijk uit Gaza, Palestina, maar om de oorlog te ontvluchten is hij naar Al Ain gekomen. Hij werkt als Civiel Ingenieur, dus daar konden we veel over praten. Het was interessant om naar zijn verhalen te luisteren en alle dingen die hij had meegemaakt deden me opnieuw realiseren hoe veel geluk wij als Nederlanders hebben in een vrij en open land geboren te zijn, waar oorlog en armoede niet voorkomt.

Ik had prima geslapen op het matras in Mohaneds kamer en de volgende ochtend bedankte ik hem uitbundig voor zijn gastvrijheid. Deze eerste couchsurfing ervaring was al gelijk goed!
Met een bus ben ik naar de grensplaats Buraimi gereden, vanwaar ik lopend de grens naar Oman ben overgestoken. Om de UAE te verlaten moest je vreemd genoeg betalen, terwijl het gratis was geweest toen ik het land betreedde. Nog vreemder was dat ik nergens een entree stempel kreeg van de Omaanse douane. Ik kon gewoon doorlopen en was nu dus blijkbaar in Oman.
Ik heb een busticket naar Muscat gekocht, met mijn nieuw gepinde Omani Reyal. Voor het eerst op mijn reis kwam ik een valuta tegen die sterker staat dan de euro. 1 OR is ongeveer 2,5 euro.

De busrit duurde bijna 5 uur en na een half uur kwam ik achter het raadsel van de ontbrekende douane check. We stopten bij een slagboom en ik moest mee een kantoor in waar ik mijn visa kon kopen. 50 euro armer en een mooie stempel rijker vervolgden we daarna de rit naar Muscat. Onderweg heb ik een nieuwe brief van mijn huisgenootjes geopend. Deze was van Jessica, die me er aan herinnerde dat ik me vooral lekker moest uitleven en gekke dingen moest doen op m'n reis. Dat komt wel goed ;)

Ik kwam 'savonds rond 7 uur aan in Muscat, waar ik werd opgewacht door Isaac, mijn nieuwe CS host. Ik kreeg gelijk een kleine rondleiding door de stad met zijn auto. Zijn perfecte engels verraadde dat hij geen Omani was, maar oorspronkelijk uit de VS kwam. Isaac kwam behoorlijk zelfverzekerd over, en zelfs een tikkeltje arrogant, dus in het begin mocht ik hem niet gelijk. Toen we wat boodschappen hadden gedaan en bij hem thuis eten hadden gekookt met een van zijn Omaanse vrienden, bleek dat die eerste indruk niet klopte. Isaac was erg vriendelijk en ik voelde me al snel thuis in zijn ruime appartement. We hebben veel gepraat over Oman en het leven in dit land. Isaac werkt op de HR afdeling van een oliebedrijf, wat ongetwijfeld niet slecht verdient. Als westerse expad kan je hier een prima leven leiden. Geen belasting, gratis woonruimte en weinig kosten aan levensvoorzieningen. Toch zou ik niet voor zo'n leven kiezen. Het is lastig om vrienden te maken en je vervalt al snel in een routine wat mij behoorlijk saai lijkt, zeker als je hier al 7 jaar werkt, zoals Isaac. Isaac zag het als een mooie kans voor z'n carrière en had het best naar z'n hier. Ongetwijfeld een interessante ervaring.

Geschreven door Milan