Ondanks de problemen in Nepal ben ik hier toch heen gereisd, in de hoop een maand rond te kunnen reizen en mooie delen van het land te zien. Dit klinkt misschien een beetje hypocriet, alsof ik de situatie in het land negeer en alleen maar voor m’n eigen plezier op reis ben. Maar ik denk, en dat is me ook verteld door veel Nepalezen, dat het goed is het land te bezoeken en met mijn geld het toerisme te stimuleren. Het land heeft al een grote dip in aantal toeristen gehad na de aardbeving, wat negatief is voor veel inwoners. Ik hoop dat ik met mijn bezoek het land toch een beetje help, al is het maar een heel klein beetje. En tegelijkertijd zie ik veel mooie plekken.

Nepal staat natuurlijk het meest bekend om haar hoge bergen, en een met uitstek: de Mount Everest. De hoogste berg ter wereld, in het hart van de Himalaya, staat op de grens van Tibet en Nepal en lokt jaarlijks vele toeristen en avonturiers. Als klimmer houd ik van de bergen en ben ik ook altijd gefascineerd geweest door de Everest. Het beklimmen van de hoogste berg ter wereld, hoe gaaf zou dat zijn?!

Inmiddels heb ik mijn mening daarover bijgesteld. Het beklimmen van de Everest is niet meer iets wat ik zou willen doen. Daar zijn meerdere redenen voor, maar de voornaamste is het gevaar. Waarom zou je je leven wagen voor het beklimmen van een berg? Desondanks is de berg eindeloos interessant en fascinerend en een bezoek aan het base camp stond hoog op mijn bucketlist.

In het hostel sprak ik een aantal andere backpackers die eerder de tocht naar het Everest base camp hadden gedaan en me veel tips konden geven. De meest zinvolle tip was het feit dat de trek prima te doen was op jezelf, en het inhuren van een tour of gids niet perse noodzakelijk. Hier was ik blij mee. Ik was bang dat de tocht erg zwaar zou worden en ik het beste een gids kon huren of met en groep kon meegaan. Aangezien dat duur zou worden en ik het liefst onafhankelijk ben, had dat niet mijn voorkeur. Zodra ik hoorde dat anderen het ook alleen hadden gedaan besloot ik dat ook te doen en begon ik met het plannen van de trek.

Een permit voor het betreden van het natuurgebied rondom de Everest was noodzakelijk en heb ik aangevraagd in Kathmandu. Ik had voldoende warme kleding bij me, maar geen slaapzak. Deze kon ik gelukkig lenen van een andere backpacker. De rest van de middag heb ik geshopt voor alle overige voorzieningen: een kaart, bidon, medicijnen en eten. Met behulp van Demi hebben opa en oma even kunnen skypen met mij op hun ipad. Was leuk ze te zien en te spreken. Ik vertelde ze van mijn plan in de bergen en heb mijn best moeten doen ze er van te overtuigen dat het veilig was en ik geen gekke dingen zou doen (het feit dat ik trek alleen zou doen heb ik even buiten wegen gelaten).
'S avonds heb ik via mijn hostel een vlucht naar Lukla geboekt, vanwaar de trek begint. De volgende dag zou ik al vertrekken, spannend!

Geschreven door Milan