Kiwi hostel, de plek waar ik sliep in Pokhara, was een relaxed hostel. De eigenaar was vriendelijk en sprak perfect Engels, hij bleek 10 jaar in Boston te hebben gewoond. 's Ochtends kregen we een ontbijtje, iedere dag wat anders. Tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met Rosy, een meisje uit Australie. Ze had een maand lang vrijwilligerswerk gedaan in het noorden van Nepal, met name herbouw van door de aardbeving ingestorte gebouwen. Mooi initiatief. Vergeleken met haar voelde ik me een beetje een egoïstische toerist, ik had vooral dingen gedaan die ik zelf leuk vond. Maargoed, mijn bezoek alleen geeft ook al wat financiële input.

Samen met Rosy en Sybille, een Franse vrouw, ben ik na het eten een stuk gaan wandelen naar het meer. Vanaf daar varen er veel kleine bootjes naar de overkant. Voor een kleine betaling werden we over het water vervoerd in een klein kano-achtig bootje. Het bootje was erg smal en instabiel en een aantal keer dacht ik dat we zouden omslaan. Aan de overkant werden we afgezet aan de voet van een heuvel, die we hebben beklommen. Het was warm en vochtig en ik begon al snel te zweten. Dit klimaat was zo anders dan het bergachtige noorden. Overal groen en jungleachtige planten. De bestuurder van het bootje had ons zelfs gewaarschuwd voor bloedzuigers!

Boven op de heuvel kwamen we aan bij een grote witte tempel, die helaas gesloten was. Vermoeid van de wandeling zijn we even gaan zitten in het gras onder de beschutting van een bananenboom. Tot mijn verbazing trok Cecille ineens papier en kwasten uit haar tas en begon de tempel na te schilderen. Binnen een kwartiertje had ze een prachtige waterverf schildering gemaakt. Ze bleek een professioneel schilder te zijn en in haar land best wat bekendheid te hebben verworven. Toen ze me wat andere schilderingen liet zien geloofde ik dat meteen. Allerlei plekken in Nepal die ze had bezocht had ze nageschilderd en ze waren allemaal erg mooi. Met name het feit dat ze ze zo snel kon maken vond ik knap.

Voor de afdaling namen we een andere weg terug, die om het meer heen leidde. Onderweg liepen we door een dicht begroeid stuk bos waar dikke liaan achtige takken uit de bomen groeide. Uiteraard moest ik hier even Tarzan uithangen en in de lianen klimmen.

Eenmaal terug in Pokhara zijn we naar het bamboo café gegaan, een populaire plek voor backpackers. Lisa en Cecilia waren hier ook en samen hebben we geluncht. De rest van de middag heb ik hier gezeten en gelezen. Pokhara was een super relaxed plek, hier zou ik best wat langer kunnen rondhangen.

In het hostel hadden we gehoord dat er een openlucht bioscoop was aan de andere kant van het centrum. 's Avonds zijn we daar naar op zoek gegaan. Verstopt achter een aantal andere gebouwen vonden we een paadje dat een kleine heuvel opliep. Hier boven was een klein cafeetje met een grasveld waar banken en kussens waren neergezet en een groot projectiescherm stond. Deze avond werden twee Star Wars films afgespeeld, als voorproefje voor de nieuwe Star Wars, episode 7, die in een paar weken uit zou komen. Het cafe kon popcorn en pizza's maken en leende dekentjes uit. Super plek!

Geschreven door Milan