Qatar is met een oppervlakte van 11.000km2 maar een klein landje, 4 keer zo klein als Nederland. Meerendeel van het land bestaat uit woestijn en hier is dus vrij weinig te doen. Qatar is feitelijk een klein schiereiland waarbij Doha aan de ooskust ligt. Om toch wat meer van het land te zien behalve de hoofdstad heb ik vandaag met Reinier en z'n vader een ritje naar de woestijn gemaakt, om een potje te dune bashen!
De plek waar we heen reden lag zo'n 50 kilometer ten zuiden van Doha, aan de kust. Onderweg passeerden we een aantal olieraffinaderijen. De meeste oliebronnen bevinden zich in het westen van Qatar maar gezien het water aan de westkust te ondiep is voor containerschepen wordt alle olie naar het oosten gepompt waar het wordt verwerkt en verscheept.

Toen we de zandduinen naderden stopten we om de banden een stukje leeg te laten lopen, tot 1 bar. Dit om er voor te zorgen dat de banden voldoende grip hebben in het losse zand.
Robbart reed de landcruiser met 4wd een van de hoge zandheuvels op en langzaam klauterde de auto omhoog. Vanaf boven hadden we een mooi uitzicht over de woestijn en de zee en we zijn even uitgestapt om de beste route te bepalen. Aan de andere kant was de zandhelling behoorlijk stijl, wat link kan zijn als je naar beneden rijdt. De auto kan zo omslaan en jaarlijks gebeuren er veel ongelukken met auto's en quads die te gekke manouvres uithalen.
We stapten weer in en Reiniers vader stuurde de auto naar de rand van de heuvel. We gleden door het zand recht naar beneden, wat een gaaf gevoel gaf.

Op deze manier crosten we door de woestijn, zandheuveltjes op en af. Ik had m'n GoPro bij me en filmde onderweg de gekke stunts. Op een gegeven moment besloten Reinier en ik aan de buitenkant van de auto te hangen terwijl zijn vader rondjes reed, dat was cool! Hij reed de auto door de branding en ik werd bespat met zeewater, wat grappig was. Na een korte stop en lunch met appeltaart mochten Reinier en ik omstebeurt ook een stukje crossen. Ik was in het begin voorzichtig, wilde niet de auto in de prak rijden of ons verongelukken. Het was lastig om de wielen recht te houden. Het instabiele zand zorgde er voor dat het sturen lastig werd en de auto leek soms een eigen wil te hebben. Maar toen ik eenmaal de smaak te pakken kreeg was het gaaf om lekker door het zand te scheuren en een aantal heuveltjes op en af te rijden.
Absoluut een vette ervaring!

De volgende dag was m'n laatste in Qatar. 's Middags zou ik terugvliegen naar Dubai. In de ochtend nam Reiniers vader ons mee naar het ziekenhuis waar hij werkt, Espatar, dat zich focust op fysiotherapie en sportblessures. Ik kreeg een rondleiding door zijn kantoor, de verschillende behandelruimtes en een grote trainingshal. Het ziekenhuis zit vlak bij alle grote sportvoorzieningen en vanaf de bovenste verdieping konden we de atletiekbaan, voetbalstadium en indoor zwembad zien liggen. Qatar heeft in de afgelopen jaren veel grote sportevenementen gehuisvest (feitelijk opgekocht), waaronder de Asian games en Middle East games. Het grootste event moet natuurlijk nog komen: het WK voetbal 2022, waar op het moment druk voor wordt gebouwd aan een nieuw stadium.

Als laatste lunch voor m'n vertrek zijn we met z'n allen naar een restaurant in de torch gegaan, een enorme toren in de vorm van een fakkel die dichtbij het sportcentrum staat. In het gebouw bevinden zich een aantal restaurants, appartementen en een lux hotel met openluchtzwembad op het dak. Het restaurant had een lopend buffet en Reiniers ouders spoorden me aan om me vooral goed vol te eten, voor ik we straks weer alleen voor zou staan. Het eten was heerlijk en ik als ik niet zo snel vol had gezeten had ik graag meer gegeten. Zulke lekkers zou ik inderdaad de komende tijd niet meer gaan vinden.

Na het eten hebben we de lift genomen naar de top van de torch, waar zich nog een restaurant bevond. Het interessante aan deze was dat de hele verdieping zich op een platform bevind dat langzaam ronddraait. Gedurende je maal kun je dus genieten van verschillende uitzichten over Doha.
Het was tijd om naar het vliegveld te gaan en ik heb Reiniers ouders bedankt voor hun gastvrijheid en zorg en gelegenheid voor mij om weer even een beetje bij te komen. Reinier en z'n vader hebben me afgezet op het vliegveld, waar ik ook van afscheid heb genomen. Hopelijk weer tot ziens in Nederland!

De vlucht naar Dubai verliep voorspoedig. Achter mij zaten drie Qatari's in traditionele kleding met allemaal een valk op hun arm, die gewoon mee het vliegtuig in mochten. Grappig gezicht.
Het passeren van de douane ging wat minder eenvoudig. Om een of andere reden vond de douane het verdacht dat ik een Iranees visum in mijn paspoort had en ik werd ondervraagd over mijn doel van bezoek in Iran en mijn plannen daar. Vervolgens werd mijn hele backpack ondersteboven gehaald. Iedere vierkante centimeter moest bekeken worden en het duurde uiteindelijk ruim een uur voor ik de douane door was.

Opnieuw bleef ik bij Mark Angelo slapen, de Filipijnse couchsurfer. Nu maar voor 1 nachtje. Er was nog een gast bij hem, een jongen uit Italië, en met z'n drieën zijn we wat gaan drinken in de stad. Mark nam ons mee naar de Skybar, een gave bar en club op het dak van een van de hogere torens in Dubai. Vanaf hier had je een super uitzicht over de Burj Khalifa en de rest van de stad. De drankjes waren weliswaar achterlijk duur, maar het uitzicht maakte dit weer goed. En ik moest er nu even van genieten, de komende maand zou ik waarschijnlijk geen biertje zien in Iran!

Geschreven door Milan