Op een vakantie naar Egypte na is dit voor mij de eerste keer dat ik Europa verlaat. Dat vond ik van te voren best een beetje spannend. Zeker in Rusland, waar de taal zo anders is dan in Europa, had ik verwacht een flink aantal keer te verdwalen. Daarom had ik mijn treintickets voor het trans-Siberië traject van te voren laten boeken, in Nederland. Achteraf bleek dat het helemaal niet zo moeilijk was om dit zelf te doen. Maar dat wist ik toen nog niet...

Het laatste traject dat ik in Nederland heb geboekt is van Krasnojarsk naar Irkutsk. Hierna ben ik helemaal vrij en zit ik aan geen enkele data meer vast.

De treinrit naar Irkutsk was zeker de leukste tot nu toe. Eindelijk ontmoette ik wat meer backpackers; Duitsers, Fransen, een Belg en nog een Nederlander. Leuk om je ervaringen te kunnen delen met elkaar. Iedereen heeft een net wat andere route afgelegd en tips voor elkaar.

Mijn kabine deelde ik weer met drie Russen. Hoewel geen van hen Engels sprak, was het wel heel gezellig. Igor, een man van een jaar of dertig, bood me meteen toen ik binnen kwam een glas vodka aan. Het was 11 uur in de ochtend dus had er niet bepaald trek in, maar het is onbeleefd om te weigeren, dus ik deed maar mee. Igor leerde me een handig trucje om de sterke drank makkelijker weg te werken. Eerst adem je heel diep uit, dan drink je het shotje vodka en vervolgens adem je alle lucht die nog over hebt ook uit. En het werkte echt! Tip van de dag ;)

Mijn andere twee kabinegenoten waren een oud echtpaar, die vanuit Jekaterinburg helemaal naar Irkutsk reisde om familie op te zoeken. Een reis van 3 dagen, en dat terwijl ze al 85 waren!
Dus opa, als u dit leest, jullie kunnen ook nog makkelijk een reisje naar Rusland maken :)

De twee oudjes waren heel lief en boden me allerlei eten aan. Daarnaast wilden ze me hun kaartspel leren: Durak. Ik kreeg een zestal kaarten in m'n handen geduwd en het spel begon. Geen van de drie kon aan me uitleggen hoe het spel werkte en ik had geen idee wat ik moest doen. Keer op keer verloor ik, waarna ze alledrie "Durak" naar me riepen en heel hard moesten lachen. Na zo'n 10 potjes begon ik het een beetje door te krijgen en lukte het me zelfs een paar keer te winnen! Het bleek dat degene die als laatste zijn kaarten kwijt is, de verliezer is, de 'Durak', wat Russisch is voor dwaas. Best een leuk spel, ga ik zeker in Nederland introduceren.

De volgende ochtend arriveerde we vroeg in Irkutsk. Na iedereen gedag te hebben gezegd heb ik een hostel opgezocht en ben de stad gaan bekijken.
Irkutsk bleek niet heel bijzonder te zijn. Het is een populaire stop voor iedereen die het Baikal meer gaat bezoeken, dus de stad heeft zich aangepast op het toerisme. Voor het eerst in Rusland zag ik straatnaambordjes in het Engels en er is een enorm winkelcentrum met moderne kledingwinkels.

Opvallend was dat veel Russen die hier wonen Aziatische trekjes hebben. Licht getint, donker haar, smalle ogen. Op zich niet gek, want dit deel van Rusland ligt al ver in Azië en veel bewoners hier zijn gedeeltelijk Mongool of Chinees.

Om het toerisme te ontsnappen heb ik een bus genomen die me net buiten de stad bracht. Daar lag, in de rivier, een oud ijsbrekerschip. Toen de trans-Siberische spoorlijn werd gebouwd, was er niet genoeg geld om de lijn helemaal om het Baikal meer heen te trekken. De trein moest daarom op een schip dat naar de overkant vaarde. Aangezien het Baikal meer de helft van het jaar bevroren is, werden grote ijsbrekerschepen gebruikt. Een daarvan ligt nu ter tentoonstelling in de rivier, wat wel aardig was om te bekijken.

Aangezien er niet zo heel veel te beleven viel in Irkutsk, ben ik maar 1 nacht gebleven. De volgende dag zou ik vertrekken naar de plek waar ik voor was gekomen: het Baikal meer!

Geschreven door Milan