Ongestoord door wekkers of enige plichten kon ik heerlijk uitslapen. Ik was toe aan wat rust en ben pas rond 12 uur het hotel uit gegaan om een rondje door de buurt te lopen. De muur van hitte waar ik buiten tegen aan liep was onverwacht en intens. Na het koude Nepal was dit een behoorlijke verandering, de zon brandde fel en het was tegen de 30 graden. En dit was winter! Stel je voor hoe heet het hier wordt in de zomer. Mensen komen de airco dan waarschijnlijk niet meer uit.

Opnieuw was ik overdonderd door het feit hoe schoon en netjes de stad was. Wat een verschil na het smerige Kathmandu. Nergens afval, goed onderhouden grasvelden en plantsoenen en glimmende hotels en winkelcentra.

Het hotel lag in de wijk Deira, het oudste gedeelte van Dubai. Voor de ontdekking van olie en de rijkdommen die dat met zich bracht was Dubai niet meer dan een klein vissersdorp, op de plek van het huidige Deira. De Creek, het kanaal wat vanuit zee de stad in loopt, ligt tegenwoordig nog steeds vol met schepen en dhows (arabische houten boten), die goederen vervoeren. In plaats van vis en kruiden zijn de boten vandaag de dag beladen met televisies, wasmachines en andere moderne apparatuur die in de grote winkelcentra worden verkocht.

Ik ben een stukje langs het water gewandeld en zag in de verte het silhouet van de immense Burj Khalifa, het hoogste gebouw ter wereld! Ik kon niet wachten tot ik de toren van dichtbij zou zien!
Eind van de middag ben ik naar het vliegveld gegaan om Ivar op te halen. Hij zou een dagje eerder aankomen dan de rest in verband met z'n volleybal trainingschema. Het vliegtuig had wat vertraging, maar toen het eenmaal was geland, was het niet moeilijk Ivar te spotten tussen de andere toeristen. By far de langste persoon op her vliegveld. Best een beetje gek om hem weer te zien, na bijna 4 maanden weg te zijn geweest. Maar al snel waren we weer bijgepraat en was het vooral erg gezellig. Ik moest enorm lachen om de winterjas die die bij zich had, redelijk overbodig in een land als Dubai haha.

Met de metro zijn we samen terug naar het hotel gereisd. Onderweg hadden we bijna ruzie met een stel dames. Onwetend waren we per ongeluk in de vrouwen cabine gaan staan. Blijkbaar zijn er in het openbaar vervoer compartimenten die alleen bedoeld zijn voor vrouwen, wisten wij veel!

Voor het avondeten zijn we in een van de kleine restaurantjes in de straat van ons hotel gaan eten. Een Pakistaans maal, dat bestond uit rijst, kip, lam, plat brood met yoghurt en wat sla. Best lekker maar wel vrij pittig, vooral Ivar had daar wat moeite mee haha. Savonds zijn we naar de bios geweest, om de nieuwe Star Wars te zien. Was cool.

Het hotel had een uitgebreid ontbijt buffet en de volgende ochtend hebben we ons goed volgepropt met allerlei etenswaren. Ik had in lange tijd niet zo uitgebreid ontbeten, en ook voor Ivar, die normaal vast zit aan de gezonde kantine op Papendal, was dit weer even wat anders.

Na het ontbijt hebben we gezwommen (jawel, er was zelfs een zwembad!) en uitgerust op d hotelkamer. Als onderdeel van het jeugd oranje volleybalteam traint Ivar 5 dagen per week in Papendal, het topsportcentrum voor jong Nederlands talent. Nu die een weekje vrij had kon hij wel wat rust gebruiken dus terwijl ik m'n foto's heb uitgezocht, deed Ivar een middagdutje.

Eind van de middag zijn we met de metro naar de Burj Khalifa gereisd. De metro is deels ondergrond dus we zagen de toren pas toen we het station uitliepen en er nog geen 100 meter van vandaan waren. Je hele blikveld wordt in beslag genomen door dit onwijze bouwwerk en je moet je hoofd helemaal in je nek leggen om de top te kunnen zien. Fenomenaal!

We zijn een rondje om de toren gelopen, in de hoop ergens een ingang te vinden. Constant wordt je blik naar boven getrokken, wat een indrukwekkende constructie. 828 meter hoog, onvoorstelbaar! Zeker als je bedenkt dat het voorheen hoogste gebouw in de wereld 509 meter is (Taipei 101 in Taiwan). Ruim 300 meter hoger! Met het bouwen van een hogere toren moest Dubai definitief op de kaart worden gezet als wereldstad. De bouw begon in 2004 en de toren zou oorspronkelijk Burj Dubai (toren van Dubai) worden genoemd. Maar door de financiele crisis kwam de emir van Dubai in geldproblemen. De rijkdommen van Dubai komen niet voort uit olie maar voornamelijk uit onroerend goed. Met de keldering van de huizenprijzen in 2009 slonk dus ook het vermogen van Emir Mohammed bin Rashid Al Maktoum. Gelukkig was meneer Khalifa bin Zayed Al Nahyan, Emir van Abu Dhabi en heerser van UAE, bereid 1,5 miljard in de bouw van de toren te stoppen. In ruil moest de toren, die in 2010 definitief werd geopend, Burj Khalifa heten.

De ingang van de toren bleek in de aangrenzende Dubai mall te zitten. Een bezoek zat er helaas niet in, tickets hadden we weken van te voren moeten reserveren. Dus besloten we om even een rondje door de mall te lopen. Hoewel, een rondje, eerder een marathon. De mall was gigantisch! En met gigantisch bedoel ik echt GIGANTISCH. 4 verdiepingen met meer dan 1200 winkels en restaurants, een bioscoop, gamehal, fonteinen en watervallen, een pretpark en een reusachtig aquarium vol tropische vissen en haaien. Het winkelcentrum was een groot doolhof en we hebben bijna twee uur doelloos rondgedwaald. Dit was werkelijk het toppunt van luxe. Ik houd absoluut niet van winkelcentra en dit was ook echt niet mijn ding, maar toch was het in een bizarre manier onwijs indrukwekkend en onwerkelijk.

Nadat we na een lange zoektocht de uitgang van de mall hadden gevonden zijn we teruggegaan naar het hotel, in afwachting van de rest van de family, die elk moment kon arriveren. Ik hoorde de bekende stemmen al toen er op de hotelkamer werd geklopt. Daar stonden mama, Mark, Demi en Jorg. Gek genoeg voelde het helemaal niet raar of onwennig om ze weer te zien. Uiteraard kreeg ik van iedereen een dikke knuffel en werd er bij moeders een traan gelaten, maar dat was snel voorbij. Na een paar minuten voelde het al weer normaal, alsof ik nooit ben weggeweest. (4 maanden is natuurlijk ook niet zó lang). We zijn uit eten gegaan en hebben veel verhalen en cadeautjes uitgewisseld. Super om met z'n allen weer bij elkaar te zijn!

Geschreven door Milan