Blijkbaar zijn de Iranesen niet zo gewend aan de alcohol want de volgende ochtend lag Sina tot ruim 11 uur in zijn bed en werd met een flinke kater wakker. Toen hij eindelijk aangkleed en opgefrist was stelde hij voor om een picnic te houden met een aantal vrienden van hem. Klonk als een leuk plan! We zijn z’n auto ingestapt en de stad doorgereden om drie andere vrienden op te halen. Een daarvan was zijn vriendin, maar dat moest ik voor mezelf houden zei Sina. In Iran is het niet gebruikelijk om verkering te hebben en afspreken met een meisje zonder dat je al verloofd bent is voor veel mensen nog taboe. Hij wilde dus niet dat zijn ouders daar achter kwamen.

Met z’n vijven in zijn auto gepropt reden we verder en zijn we vervolgens bij tien verschillende winkeltjes gestopt, om eten en drinken voor de picnic te kopen. Het ontging me een beetje waarom we niet gewoon naar 1 grote winkel konden gaan en daar alles zouden kopen, maar dat zal wel aan mij liggen. Na een uur lang rond te hebben gereden hadden we alles wat we nodig hadden en konden we naar de picnic plek. Ik verwachtte dat we ergens naar een park in de stad zouden rijden, maar Sina bleef maar rijden, tot we zelfs Shiraz uitreden. Ruim een half uur reed hij naar oosten, tot we uitkwamen bij een enorm zoutwatermeer, het Maharlu lake. We stopten aan de rand van het meer en begonnen de auto uit te laden. Op een kleedje in het gras zijn we gaan zitten, met uitzicht op het meer aan de ene kant en hoge besneeuwde bergen aan de andere. Een Iraanse picnic gaat iets anders dan de onze. Zoals wij met name broodjes, fruit, en koude hapjes eten, moet er bij een Iraanse picnic altijd vlees zijn, dat het liefst ter plekke gegrild wordt. Sina haaldde dus ook een kleine barbeque uit zijn achterbak, die die vervolgens met kolen vulde en aanstak. Een van zijn vrienden begon stukken kip te marineren en op spiesen te prikken, die boven het vuur werden gelegd. Terwijl we wachten tot het vlees klaar was begonnen we wat te praten. Sina’s vrienden spraken niet zo goed engels maar ze deden wel hun best en met gebarentaal kwamen we een heel eind. Ze probeerde me ook wat Farsi te leren, wat nog niet zo makkelijk is. Het enige wat is blijven hangen is “gosgiele” (mooi) en “am velomko” (laat me met rust!). Blijkbaar sprak ik het verkeerd/grappig uit want ze bleven maar lachen toen ik de woorden probeerde. Het vlees was inmiddels klaar en werd op grote platte stukken brood gelegd, wat we met onze handen aten, samen met een witte yoghurt achtige saus. Was lekker! Er kwam ook nog thee en doogh aan te pas. Dat laatste is een yoghurtdrank met een enigszins zure smaak. Ik had het voor het eerst in Qeshm gedronken en moest er toen even aan wennen maar vond het inmiddels erg lekker!

De rest van de middag en avond hebben we rustig aan gedaan en bij Sina thuis gehangen. Ik heb hem wat foto’s van Mongolie laten zien, waar die erg geinteresseerd naar was. De volgende ochtend heeft Sina me bij de bushalte afgezet en hebben we afscheid genomen. Goede eerste couchsurfing ervaring in Iran!

Geschreven door Milan