Zoals afgesproken gingen we vandaag met Isaac en Hamed naar het strand. De twee Duitsers en nog twee vrienden van Isaac (Walid en Humaid) gingen ook mee. Het strand, Bandor Khayran, lag in een van de khors (inham in de kust), zo'n 40 kilometer van Muscat. Met z'n allen zijn we in Isaacs jeep gekropen en naar de plek gereden.

Het strand was geen strand zoals wij dat kennen, met zand, maar juist enorm rotsachtig met hoge kliffen. Een mooie plek, waar ik me lekker kon uitleven met klimmen op de rotsen. Aangezien het water in de khor vrij ondiep is en niet direct met de zee verbonden is, was het lekker warm en super helder. We hebben een tijdje gezwommen, hoewel de Omani het nog steeds te koud vonden (zij zijn gewend aan veel hogere temperaturen in de zomer). Voor mij was het in ieder geval een (ietwat verlate) warme nieuwjaarsduik!

Smiddags zijn we teruggereden naar Muscat, waar we hebben gelunchd in een Omaans restaurant. We kregen Mendi, een typisch Omaans gerecht bestaande uit rijst en kip. Het eten werd geserveerd op 1 grote schaal waar we met z'n allen in een kring op de grond omheen zaten. De rijst moest je mengen met een soort yoghurt en de kip en met je handen vormde je daar een soort balletjes van, die je opat. Een lekkere smeerboel dus, na afloop zat ik helemaal onder de rijst. Maar smakelijk was het wel! En deze manier van eten waarbij je alles deelt ligt mij ook wel. Als toetje kregen we een kopje zogeheten Karak thee, thee met een mi van kruiden waaronder gember. Was lekker, en heb het nog vaak gedronken in de rest van Oman.

'S avonds ben ik met Isaac, Walid en Humaid gaan bowlen. Ik had het lang niet gedaan en was het blijkbaar verleerd want ik verloor het eerste potje dik. Voor we vertrokken hadden we een glaasje whiskey gedronken. Aangezien alcohol officieel verboden is in Oman en nergens wordt verkocht waren Humaid en Walid het niet zo gewend en tijdens het bowlen ging de alcohol z'n werk doen. Het tweede potje won ik dus makkelijk.

Volgens Isaac was een bezoekje aan de lokale Indische wijk, Al Ruwi, ook een must. Na het bowlen zijn we daar dus heen gegaan en hebben kaartjes besteld bij de Indische bioscoop. Terwijl we wachtte op de film begon hebben we wat te eten gehaald. Samoza's (gefrituurde bladerdeeg hapjes met curry) met daarover zoete vanillesaus. Klinkt als een gekke combinatie, maar was best lekker. Ik verwachtte een overdreven Bollywood film te zien te krijgen in de bios, met slechte acteurs, aanstellerig gezang en dans en neppe special effects. Maar Wazir, zoals de film heette, was verrassend goed.

We waren pas laat thuis van de film en hebben de volgende dag lang uitgeslapen. Het weekend valt in Oman (en veel andere landen in het midden oosten) op vrijdag en zaterdag, Isaac was vandaag dus ook nog vrij.
We zijn een biertje gaan drinken in een van de dure hotels in de stad en terwijl we door het restaurant liepen deden we of we gasten waren en hebben een hapje van het buffet meegenomen (Isaac deed dat bijna wekelijks zei die).
Na een korte wandeling over het strand zijn we de twee nieuwe couchsurfers gaan ophalen van het busstation (De duitsers waren inmiddels vertrokken). Jinsoo (Korea) en Nori (Japan), ook allebei backpackers die op reis waren. Jinsoo deed een reis vergelijkbaar aan de mijne, maar Nori vertelde dat hij inmiddels al 5 jaar(!) op reis was. Hij had grote delen van Noord- en Zuid Amerika, Europa en Afrika gezien. Het was interessant om naar al zijn verhalen te luisteren. Vorige maand was hij naar Iran geweest, dus hij kon me een aantal tips geven over het land.

Jinsoo beweerde dat hij nog nooit een echte Amerikaanse hamburger had gegeten, dus Isaac nam ons 's avonds naar de lokale "Fatburger", een snackbar, voor een vette hap. De manier van bestellen hier in Oman gaat vrij apart. Je parkeert je auto voor het restaurant, toetert een keer of twee en wacht tot een medewerker je bestelling komt opnemen vanuit je autoraampje. Je eten wordt bezorgd naar je auto en hoeft dus geen stap te zetten. Dit gecombineerd met het vele vette eten (kebab en shoarma) en de weinige lichaamsbeweging maakt het niet verwonderlijk dat er in Oman en andere landen in de Gulf veel diabetespatienten voorkomen. Saudi Arabie, Kuwait, Bahrain, Qatar en de UAE staan alle vijf in de top 10 van landen met percentueel de meeste diabetesptienten in de wereld. Lekker gezond, die Arabieren!

Geschreven door Milan