Na mijn nachtje doorhalen in Shanghai, dat behoorlijk uit de route lag van de overige bestemmingen in China, ben ik weer teruggereisd met de trein naar het centrum van het land. Na een ellenlange rit vol jankende kinderen en schreeuwende en spugende Chinezen (die me belemmerde van veel slaap), kwam ik aan in Zhangjiajie (spreek uit als Djangdjadjie).

Wat volgde was een flinke zoektocht in de regen naar mijn hostel, waarna ik op straat wat ben gaan eten. Het was al vrij laat en ik had geen zin om ver op zoek te gaan, dus ik liep het eerste restaurantje in wat ik zag. Een klein, niet zo schoon, tentje verlicht met tl buizen. Uit ervaring wist ik inmiddels dat dit soort plekken vaak het beste eten hebben. En inderdaad, voor slechts 8 yuan kreeg ik een heerlijke kop noedels. De serveerster wilde ook nog met me op de foto, wat haar dag ook weer compleet maakte.

Terug in het hostel kwam ik een drietal backpackers tegen die ik eerder in Mongolië had ontmoet. Samen met hen en nog een ander Vlaams meisje besloten we om de volgende dag samen te vertrekken richting het beroemde natuurpark van Zhangjiajie.

Wie de film Avatar heeft gezien herinnert zich vast nog de bijzondere, fictieve wereld waar de film zich afspeelt. De plek staat vol met hoge rotspilaren in allerlei bizarre formaties. Naar zeggen heeft regisseur James Cameron de setting van zijn film gebaseerd op het natuurpark van Zangjiajie. Foto's online zagen er bijzonder indrukwekkend uit dus ik was benieuwd hoe het gebied er in het echt uit zag.

Het weer zat helaas niet mee. Nonstop regen, met bakken uit de lucht. Terwijl we door het park wandelden werden we langzaam doorweekt en koud. De plek zat ook nog eens vol extreem agressieve apen, die constant op jacht waren naar eten. Al vanaf 200 meter afstand konden ze zien wanneer je iets te eten uit je tas haalden en kwamen ze op je af rennen om je vervolgens te bespringen. Je kon zien hoe intelligent ze waren en hoe ze die intelligentie gebruiken om de mensen te tarten. Hilarisch was het wel toen een van de apen er met het mobieltje van een Chinees meisje vandoor ging, toen ze net een foto met haar selfiestick wilde maken.

We zouden twee dagen in het park blijven en snachts overnachten in een hostel op een van de heuvels, wat nog best een flinke wandeling was. In mooi weer had dat waarschijnlijk een mooi tripje geweest met prachtige uitzichten, maar het was nu zo mistig dat je slechts 50 meter voor je uit zag. Wel interessant was de enorme lift die ineens midden in het park tegen de rotswand stond. Om in het hoger gelegen deel van het park te komen is een 326 meter hoge lift gebouwd die je omhoog brengt naar de top van de rotspilaren. De lift bestond uit een indrukwekkende vrijstaande metalen constructie en de eerste 100 meter hadden we een super uitzicht, tot de lift in de wolken verdween.

Toen we eenmaal verkleumd aankwamen in het hostel, bleek dat ook niet de meest fantastische plek te zijn. Het gebouw was onverwarmd en slecht geïsoleerd en er was geen warm water. Aangezien er naast ons geen andere gasten waren bleef de keuken gesloten en als we wat wilden eten moesten we een stuk terug lopen naar een restaurant-area. Eenmaal daar bleek het enige geopende restaurant een KFC. Daar zaten we dus, koud en nat, boven in de rotsen (die we niet konden zien door de mist) in een Amerikaanse fastfood keten. Redelijk deprimerend. De rest van de middag en avond hebben we films gekeken in het hostel op de laptop van een van de backpackers, was uiteindelijk nog best gezellig.

De volgende ochtend was het weer niet veel beter. Het was nog steeds regenachtig, mistig en koud. M'n kleren waren amper gedroogd in het vochtige hostel en het vooruitzicht nog een nacht hier te slapen was niet echt geweldig. Volgens het weerbericht zou het pas de volgende week weer opklaren en aangezien ik niet onbeperkt de tijd had in China besloot ik maar dat ik m'n trip zou vervolgen. Zonde, want ik had amper iets van het park gezien door de dichte mist. In betere weersomstandigheden moet het uitzicht geweldig zijn. Daar kon ik helaas niet op wachten, dus nam ik afscheid van de andere backpackers en ben ik teruggereisd naar Zhangjiajie, vanwaar ik de bus heb genomen naar de volgende bestemming: Changsha.

Geschreven door Milan