Na de lange busrit kwamen we aan in Aurangabad, een stad waar we eigenlijk niet veel van af wisten maar meer op de route naar het noorden lag. We waren allebei nog steeds vrij ziek en hadden geen trek in het Indische eten. Een softijsje ging er net in. De online reisgids die ik op m'n telefoon had gedownload adviseerde ons de Bibi Ka Maqba tempel te bezoeken, een replica van de Taj Mahal. We namen een tuktuk en bezochten de tempel, die inderdaad veel op de Taj Mahal leek, maar dan kleiner. De combinatie van hitte, slaapgebrek en ziek zijn zorgde er voor dat we allebei vrij chagrijnig waren dus na een klein rondje hadden we het wel gezien. De rest van de middag hebben we in het hotelletje gehangen, pokémon spelend op onze gameboys (Roy had de zijne ook meegenomen!). 's Avonds hadden we weer wat trek en konden een pizza delen bij de Pizzahut. Opa was vandaag jarig dus daar heb ik even mee geskyped. Echt lang was het niet, oma bleef maar denken dat het gesprek mij veel geld zou kosten en stond er op dat ik ophing.

Aurangabad had niet veel meer te bieden dus de volgende ochtend zijn we vertrokken en hebben een bus genomen naar de zogeheten Ajanta caves, 2,5 uur naar het noorden (merendeel van de rit hebben we staand doorgebracht). De 2000 jaar oude grotten staan vol met Buddhistische beelden en deden me een beetje denken aan de grotten in Datong, China. De grotten mocht je alleen blootsvoets betreden, wat in de extreme hitte best pijnlijk was aan je voeten. De beelden waren mooi, maar de ruim 30 grotten waren bijna allemaal hetzelfde dus we waren vrij er redelijk snel op uitgekeken. Met de bus zijn we naar het stadje Jalgaon gereden, vanwaar we weer een nachtbus namen naar onze volgende bestemming: Ahmedabad.

Ik had in Mumbai een simkaartje gekocht waardoor ik op 3G overal kon internetten. Als we in een nieuwe stad aankwamen zocht ik meestal op m'n telefoon een hotelletje in de buurt op waar we vervolgens heen liepen. Vandaag had ik even geen zin de leiding te nemen dus liet Roy op zoek gaan. Misschien niet het beste idee, want we hebben vervolgens anderhalf uur rondjes gereden in een tuktuk, stoppend bij verschillende hotels, die steeds vol waren. Nadat we onze irritatie hebben weggegeten bij de McDonalds (pannenkoeken!) zijn we een rondje door de stad gaan lopen. We kwamen bij een groot cricketstadium aan en besloten even binnen te kijken. Cricket is de nationale sport in India en iedereen is er gek van. Dit stadium was blijkbaar gewoon open en toen we binnen liepen zagen we een aantal teams oefenen op het veld. We werden aangesproken door een van de jongens op het veld die ons de regels van het spel uitlegde en zelfs even liet meespelen. Uiteraard bakte ik er niks van en miste de bal iedere keer recht te slaan.

Ahmedabad is de stad waar Mahatma Gandhi een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht, in een van zijn zogeheten Ashram, wat tempel of heilige plaats betekent. We bezochten de Ashram Sabarmati, aan de rivieroever in Ahmedabad, waar een interessante expositie over Gandhi en zijn leven te zien was. Vanuit hier initieerde Ghandi veel nationalistische bewegingen tegen het Britse beleid in de 20e eeuw. In de jaren 20 vonden er veel protesten en stakingen plaats die hogere lonen en meer rechten voor de lokale Indiërs eisten. In 1930 werd de bekende Dandi Salt March georganiseerd, een non-gewelddadige actie tegen de nieuwe Britse wet die belasting op Indische zoutproductie instelde. De 24 daagse wandeling startte in Ahmedabad en leidde naar de kustplaats Dandi, waar onderweg duizenden Indiërs bij aansloten. Over de volgende 15 jaar organiseerde Gandhi meerdere protesten die steeds meer aandrongen op het vertrek van Engeland uit India. In de Quit India actie van 1942 werd Gandhi gearresteerd en heeft meerdere jaren in gevangenschap doorgebracht. Zijn levensstijl weerhield hem ervan enige vorm van geweld te accepteren, zelfs als de Engelsen dat duidelijk wel deden. Als vegetariër leefde hij een eenvoudig leven en had weinig persoonlijke bezittingen, zoals in het museum te zien was. In zijn huis in Ahmedabad heeft hij meerdere boeken geschreven en vastte regelmatig.
In 1947 besloot Engeland zich eindelijk terug te trekken uit India en werd het land onafhankelijk, na jaren van protest. Problemen waren hiermee niet meteen opgelost. Groeperingen moslims en hindoes raakten in gewelddadig conflict over de verdeling van het land. Het voormalige Brits India werd opgesplitst in het huidige India en Pakistan, thuisland voor respectievelijk hindoes en moslims. Het gebied op de de grens tussen de twee landen, Punjab, werd in het komende jaar geteisterd door talloze bloederige conflicten tussen de twee groeperingen, waarbij naar schatting tussen de 200.000 en 2 miljoen mensen zijn gedood. Gandhi, die oorspronkelijk hindoe was, koos er voor geen kant te kiezen maar het conflict proberen te stoppen. Extremistische hindoes zagen dit als een daad van verraad waardoor Gandhi in 1948 is doodgeschoten door een van deze radicale hindoes.

Nadat we een uur op het treinstation hebben doorgebracht om treintickets te bestellen voor morgen (verliep uiteraard weer bijzonder inefficiënt) zijn we door het oude centrum van de stad gaan lopen en hebben de Swamiharayan Mandri tempel bezocht, een Hindoe tempel. Het Hindoeïsme is de voornaamste religie in India, met bijna 1 miljard aanhangers 80% van India's bevolking. De religie is een van de oudsten ter wereld en bestaat uit een verzameling tradities, filosofieën en rituelen zonder echte regels of richtlijnen, zoals het Christendom of Islam wel hebben. Hindoes geloven in de vier Purusarthas, de belangrijkste doelen in het leven. Dharma (plichten), Artha (vooruitstrevendheid), Kama (emotie) en Moksha (vrijheid). Het Hindoeïsme erkent veel verschillende goden, waarbij er geen gradatie is in belangrijkheid/heiligheid en iedereen zelf kan kiezen welke god(in) hij of zij wil eren. Een aantal bekende hindoe goden zijn Vishnu, Brahma, Shiva en Shakti.
Hindoe tempels zijn vaak open voor iedereen en bezoekers kunnen op hun manier bidden hoe ze willen. Er zijn geen vaste gebedstijden en iedereen loopt in en uit. De Swamiharayan Mandri tempel die wij bezochten was super kleurrijk en vol vrolijke afbeeldingen en versieringen. We zijn op de grond voorin de tempel gaan zitten, die aan alle kanten open was en daglicht binnen liet. Het was interessant om de mensen die hier kwamen bidden te zien en op verschillende manier het gebed uitvoerden. Sommigen knielden op de grond en bogen hun armen naar voren, terwijl ze woorden prevelden en zongen. Anderen liepen rondjes om het altaar en bogen na ieder rondje kort naar de afgebeelde goden op het altaar. Weer anderen stonden rechtop voor een van de pilaren in de tempel en raakten met hun hoofd de pilaar meerdere malen aan. Bijzondere religie, dat Hindoeïsme!

Geschreven door Milan