Volgende bestemming: Novosibirsk! Vanaf Jekaterinaburg een aardig eind met de trein. De rit duurde ruim 22 uur. Dit keer trof ik het wat beter met mijn kabinegenoten. Welliswaar weer drie Russen, maar wat jonger, en 1 sprak aardig Engels. Ze waren geïnteresseerd in wat ik deed en vroegen wat bijna alle Russen aan me vragen: waarom in je eentje door Rusland reizen?!

Dat ik het landschap en de steden van Rusland mooi vind, zeker vergeleken met ons saaie platte landje, vinden ze vaak lastig om te begrijpen. En de meesten maken me voor gek uit dat ik alles alleen doe. Daar heb ik tot nu toe geen enkele spijt van. In je eentje ontmoet je zoveel meer mensen en heb je zoveel sneller aanspraak met vreemden. In de trein kwam ik een stel Britse backpackers tegen die dit nogmaals voor me bevestigden. Toen ze instapten heb ik een kort praatje met ze gemaakt. De rest van de reis zijn ze hun kabine niet uitgekomen. Ben nog twee keer langsgelopen, maar beide keren waren ze samen een film aan het kijken of een boek aan het lezen. Zo ontmoet je dus geen nieuwe mensen. En dat is toch waar je voor reist, lijkt mij?

Het hostel waar ik in Novosibirsk sliep is tot nu toe zeker mijn favoriet. Het personeel was vriendelijk en sprak goed Engels. Het hostel was netjes en had goede voorzieningen (ik mocht gratis m'n kleren wassen, wat inmiddels wel nodig was). Daarnaast ontmoette ik een aantal aardige andere backpackers. Een daarvan was Josef, een jongen uit Israel die ook de Trans Siberië route deed, maar dan precies de andere kant op. Super handig, want we konden elkaar veel tips geven over de plekken waar we al geweest waren.

Josef was ook 22 en hield net als ik een tussenjaar om te reizen. Zoals ik net mijn Bachelor had afgerond, was hij net klaar met zijn dienstplicht. In Israel geldt voor alle jongens van 18 een militaire dienstplicht van maarliefst 3 jaar. Afhankelijk van je vaardigheden wordt je ingedeeld bij een bepaalde afdeling. Het kan dus dat je 3 jaar lang in de keuken eten staat te koken voor je medesoldaten. Josef daarentegen zat bij de infanterie, de echte soldaten dus. Hij is meerdere malen uitgezonden naar Gaza, om daar te moeten vechten. Vrij heftig. Hier in Nederland zeuren we al om een verplichte maatschappelijk stage. We hebben het maar goed.
Anyway: om te vieren dat de dienstplicht voorbij was, reist Josef nu een jaar over de wereld. Cool inititiatief.

De volgende dag ben ik de stad gaan verkennen. Het was koud (rond de 5 graden) en regenachtig, niet echt het type weer dat je gewend bent in september.
Novosibirsk is de op twee na grootste stad van Rusland. Oorspronkelijk had het een andere naam maar nadat in eind 19e eeuw de trans Siberische spoorlijn door de stad werd gelegd, vond men dat dit de hoofdstad van het "nieuwe Siberië" moest worden. Dat is dus ook letterlijk wat Novo Sibirsk betekent.

De stad bleek een perfect voorbeeld te zijn van het beeld dat ik van te voren van de Siberische steden had. Groot, kil, grijs en volgebouwd. In het centrum ligt een groot plein met, je verwacht het niet, een beeld van Lenin. Daaromheen rijzen grote betonnen blokken op; flats en kantoorpanden. Een 6 baans autoweg loopt dwars door de stad, constant druk beladen met autoverkeer. Klinkt waarschijnlijk niet als de meest aantrekkelijke plek. Toch vond ik de stad niet lelijk. De grauwe en grijze uitstraling heeft wel iets imposants en in combinatie met het druilerige weer had ik echt het gevoel in Siberië rond te lopen.

Gedurende de dag kwam ik er achter dat er ook een aantal mooie plekken in Novosibirsk waren. Meerdere parken liggen verspreid door de stad. Onder andere een park met een groot oorlogsmonument voor gesneuvelden Russen in zowel WO2 als alle oorlogen die daarna plaatsvonden (Afghanistan, Tsjetsjenië, andere Balkanlanden).

De kerken die afkomstig zijn uit het tijdperk voor de grote groei van de stad brengen ook een bijzonder contrast met alle omringende gebouwen. Met name de kapel in het midden van een groot kruispunt is een grappig gezicht.

Een wandeling door de meer afgelegen wijken van Novosibirsk brengt je langs een aantal schattige oude houten huisjes en kerken. Dit is de typische Siberische bouwstijl, van voor het betonnen Sovjettijdperk. In een van deze huizen zat een USSR museum, wat ik wel even het bezoeken waard vond. Het museum bleek uit 1 kamer te bestaan die helemaal vol was gestouwd met Sovjetspullen. Propagandaposters, beeldjes, boeken, kleding, munitie, enz. Je mocht overal aankomen en als je wilde je verkleden als echte communist. Wat een feest. Mooi moment voor een selfie met Stalin.

Geschreven door Milan