Nu Sven en Monika er niet meer waren mocht ik Anthony en Kate rondleiden in het restaurant en inwerken. Terwijl Sacha en Sawa met z'n tweeën fulltime aan de bouw van een overdekt deel van het restaurant werkte (waar ze al drie maanden mee bezig waren en inmiddels bijna af was), konden wij de kleinere klusjes doen, met name het onderhouden van de taghts. Het was grappig hoe zowel Kate, Anthony en Eugene, die ruim 20 jaar ouder waren dan ik, amper ervaring hadden met klussen en steeds van alles aan me vroegen. Ik raakte zo een beetje in charge, wat eigenlijk best leuk was. Hoewel ik in het begin nog even had moeten wennen aan het werken in het restaurant kreeg ik het steeds meer naar m'n zin hier en de dagen vloeiden in elkaar over. Af en toe was ik totaal kwijt welke dag en datum het was. Zo vergat ik ook bijna Mark te feliciteren op zijn verjaardag!

In de hele geschiedenis van Iran is het land altijd een monarchie geweest, geregeerd door een koning, ookwel Sha genoemd in Iran. Daar kwam verandering in in de jaren zeventig. Na een aantal jaar onrust en demonstraties vanuit linkse en Islamitische organisaties tegen het toenmalige koningshuis vond er in 1979 een revolutie plaats die er voor zorgde dat de Sha aftrad en uit het land vluchtte. Ayatollah (religeus leider) Ruhollah Khomeini, die in de jaren zestig was verbannen uit Iran wegens oppositie tegen de Sha, werd terug verwelkomd in Iran en werd de leider van de revolutie. Onder zijn gezag is Iran benoemd tot Islamitische Staat waarbij hijzelf werd aangewezen als Supreme Leader. Hoewel Iran voor de revolutie een open en westers georienteerd land was veranderde dat compleet met de instelling van de Islamitische Staat. Het land was ineens weer een theocratie, waarbij de wetten in het land worden gevormd aan de hand van de Koran en de Islam, ook wel Shari'a genoemd. In de afgelopen veertig jaar is er veel veranderd in Iran, lang niet altijd gunstig. Veel mensen die kritiek hebben op de regering zijn verbannen of gewoonweg omgebracht en het leven is, zeker als vrouw, een stuk minder eenvoudig geworden. Toch zijn er ook goede dingen voortgekomen uit de revolutie, met name voor de lagere klassen in Iran. Arme mensen zijn onder het huidige bestuur meer gelijk geworden en er zijn nog genoeg Iranesen die de komst van Khomeini en de Islamitische Staat een zegening vinden. Vandaar dat ieder jaar op 11 februari de revolutie wordt herdacht als nationale feestdag is.

Vandaag was het dus revolution day en Ali verwachtte 's avonds veel gasten in het restaurant waardoor hij constant druk was en gehaast door het restaurant liep, altijd aan het bellen. Hij kwam ineens met een aantal spontane ideeën om dingen in het restaurant te veranderen en wij werden aan het werk gezet. We moesten een soort schutting om het restaurant klussen om te voorkomen dat mensen vanaf het strand gratis de muziekshow konden zien. Zijn uitleg was chaotisch en vaag en gedurende de dag bleef hij van gedachte veranderen. We hebben tot savonds doorgewerkt en tot mijn verbazing bleef zelfs Eugene constant helpen. Misschien was ik wat te kritisch over hem geweest.

Last minute kreeg het restaurant ineens een afhaalbestelling van 300 maaltijden en de koks gingen als een gek aan de slag om het eten te bereiden. Wij hielpen in de keuken met het volscheppen van de afhaalbakjes en ik heb bijna 300 aluminum dekseltjes mogen dichtvouwen. Feest!
Later op de avond ben ik de stad ingelopen om te kijken of er wat te zien was van de festiviteiten. Kamperen en picknicken is een populaire bezigheid in Iran en overal in de parken en op het strand stonden tentjes en waren mensen aan het barbecuen. Ironisch genoeg is het verboden om in het gras te kamperen, dat is er enkel voor de sier. Alle tentjes staan dus op de stoep of de lekker harde betonnen voetpaden. Praktisch!

In de stad was niet zo heel veel gaande. Wel ben ik even de bazar ingewandeld, waar ik wat heb rondgeneusd. Tot mij teleurstelling weinig authentieke spullen maar voornamelijk goedkope geïmporteerde troep uit China. Ik heb een klein fleece dekentje gekocht, voor als ik de komende twee weken zou gaan couchsurfen.

Geschreven door Milan