Vandaag was het zo ver, eindelijk weg uit de emiraten. Op weg naar Iran! De laatste uren in Dubai heb ik weer doorgebracht in het internet café. Blogs geupload en met Tiana geskyped.
De vlucht vertrok 's avonds vanaf Dubai, en landde een half uurtje later op het eiland Qeshm, dat net ten zuiden van het vasteland van Iran ligt. Bij aankomst bleek gelijk dat ik in een totaal ander land was. Het vliegveld was een stuk slordiger dan die in Dubai en niemand sprak meer engels. Ook tijdens de taxirit over het eiland realiseerde ik me dat de luxe van de emiraten nu verleden tijd was. De weg was slecht geasfalteerd en en het ontbrak volledig aan straatverlichting. Het pikke donker en de woestijnwegen waren even wat anders na twee maanden in de rijkere Arabische landen.

De taxichauffeur bracht me naar het Shabhaye Talai restaurant, waar ik de komende twee weken zou verblijven. Twee weken?! Jawel! Via workaway, een online vacature website voor vrijwilligerswerk, had ik de eigenaars van dit restaurant leren kennen. Ze namen regelmatig vrijwilligers aan die voor een aantal weken bij hun in het restaurant kunnen werken, in ruil voor eten en een slaapplek.
Bij aankomst werd ik hartelijk ontvangen door Annelie, de Duitse vrouw die samen met haar man Iraanse man Ali het restaurant runt. Ik kreeg gelijk een hele rondleiding door het restaurant en was een beetje overdonderd met alles. Zoveel nieuwe mensen en personeel die ik allemaal de hand moest schudden. Overal werd Farsi gesproken en in de keuken werd druk gewerkt kippenbouten en lamskebab te bereiden. In het restaurant zaten veel Iranesen, de vrouwen allemaal gehuld in chador (Farsi naam voor abaya, gewaad voor vrouwen). Ik was nog geen uur in een nieuw land en nu al werd ik midden in de Iraanse cultuur gedompeld!

Achter het restaurant stonden een stel staancaravan-achige huisjes, die als slaapplek voor de vrijwilligers dienden. Tussen de huisjes was een soort binnenplaatsje met stoelen en een grote boom die overdag wat schaduw bood. Hier ontmoette ik de andere vrijwilligers, 6 in totaal. Sacha en Sawa kwamen uit Oekraïne en werkte hier al bijna 3 maanden. Twee jonge gasten van mijn leeftijd die hier vorig jaar ook hadden gewerkt en nu terug waren omdat ze het zo gaaf vonden. Een Pools stel, Pjotr en Ola, waren op wereldreis en vanuit Polen helemaal met de fiets gekomen. Na Iran zouden ze nog zeker twee jaar gaan reizen, alles per fiets!
Tot slot was er een volwassen stel uit Duitsland, Sven en Monika. Ook zij waren ervaren reizigers en hadden veel landen bezocht.

Iedereen was erg aardig en we hebben buiten gezeten en gepraat. Het restaurant is iedere avond tot laat open. De muzikanten die elke avond optreden stoppen om 1 uur en pas om half 2 zijn de laatste bezoekers weg. We hebben dus tot behoorlijk laat buiten gezeten en ik had geen moeite om die in slaap te komen, toen ik uiteindelijk naar bed ging.

Geschreven door Milan