De vrienden van Bien die ik eerder die week had ontmoet gingen vandaag op kampeertrip in de heuvels rondom Nizwa. Mij was aangeboden mee te gaan dus die ochtend werd ik opgehaald door Tom, zijn zoon Sean en diens Zuid Koreaanse vriendje Jun. We vertrokken in twee auto's en ik reed mee met Mamdouh, een man uit Egypte die in Oman engels les gaf. Zijn twee zoontjes, die een jaar of 8 waren en perfect engels spraken ,waren ook mee. Mamdouh was waarschijnlijk te veel gewend aan het verkeer in Cairo, want hij reed af en toe behoorlijk gevaarlijk. Tegelijkertijd een sigaret rollen, de navigatie instellen en op de weg letten leek heel normaal voor hem.

Na een uur of twee rijden kwamen we uit bij een van de wadi's waar we door zouden wandelen. Hier was amper water te vinden, door de aanhoudende droogte. We zijn de wadi doorgestoken en kwamen aan de andere kant uit bij een klein dorpje waar we het lokale fort hebben beklommen.
De tweede wadi die we ingingen was minstens zo droog. Op de meeste plekken was dat geen probleem en konden we al klauterend over de rotsen wel verder komen. Maar op een gegeven moment eindigde de route in een val van een meter of 3. Normaliter had hier water in gestaan en kon je zo je val breken, maar dat leek nu geen optie. We hebben dus helaas om moeten keren.

We zijn een klein stukje verder gereden tot we op een open plek tussen twee wadi's kwamen. Hier midden in de heuvels zouden we vannacht gaan kamperen! We hebben onze tenten opgezet (ik had spullen van Bien mogen lenen) en hebben een klein stukje in de omgeving gewandeld. Een van de locals die we tegenkwamen waarschuwde ons dat we niet op de beste plek ons kamp hadden opgezet. Mocht het ineens gaan regenen kon het water in de wadi's een kleine stroomvloed creeeren die onze tenten kon wegspoelen. Klonk niet ideaal, maar aangezien het de afgelopen weken al droog was schatten we de kans dat het nu ineens ging regenen vrij klein. We zijn dus niet verplaatst en gewoon begonnen met voorbereiden van het avondmaal. Eva, een dame uit Slowakije die ook mee was, had vegetarische hapjes voorberied en Mamdouh had kip klaar gemaakt. Op een geimproviseerde barbeque (een metalen rooster boven kolen uit het kampvuur) hebben we het eten geroosterd, wat erg lekker was!

's Avonds hebben we buiten gehangen, waar het nog lang aangenaam warm bleef. Drank kwam tevoorschijn en met name Tom hield wel van een glaasje. Met Eva had ik een interessant gesprek over de verschillen tussen west- en oost Europa en zij vertelde over het leven in Slowakije. Haar ouders zijn opgegroed in het Sovjet unie tijdperk en ze vertelde hoe het leven voor veel burgers toen een stuk eenvoudiger was. Ze was er van overtuigd dat het communisme in theorie de perfecte regeringsvorm was en dat het voor veel mensen ook echt werkte. Het gebrek aan goed leiderschap zorgde er alleen voor dat dit in de praktijk niet zo was en de Sovjet Unie uiteindelijk uit elkaar viel.

Terwijl het kampvuur langzaam uitging werd het zicht op de hemel steeds beter en honderden heldere sterren waren zichtbaar. Dit blijft iets moois en indrukwekkends voor mij. Hoe zonde is het dat we bijna nergens in Nederland nog de sterrenhemel kunnen zien, zonder ergens een bron van lichtvervuiling te hebben. Toen we naar bed wilden had Tom inmiddels een hele fles whiskey achter de kiezen en was zo dronken dat we hem z'n tent in hebben getild, wat best grappig was voor een 50 jaar oude vent. Ik ben m'n tent in gekropen waar ik wat moeite had in slaap te komen gezien de harde stenen ondergrond (grasveldjes zul je niet vinden in Oman).

' s Ochtends hebben we uitgebreid ontbeten waarna we verder zijn gereden voor onze volgende hike. Met de auto moesten we over een aantal smalle bergpaadjes, waar je net met 1 auto over heen kon. Af en toe kwamen we een tegenligger tegen en moesten we hele manouvres maken om uit te wijken. De wadi waar we uiteindelijk uitkwamen bevatte wat meer water dan de vorige twee en bood wat meer uitdaging in klimmen en klauteren. De rest van de groep was wat langzamer, dus ik liep steeds een stukje voorop en klom ondertussen op allerlei rotsen. De twee Egyptische jongens waren onder de indruk en probeerde me overal te volgen.
De wadi liep waarschijnlijk voor kilometers door dus we zijn op een gegeven moment omgekeerd en teruggegaan. Tijdens het lunchen bij de auto's werden we aangevallen door een stel geiten die ons eten probeerde te stelen.

In de middag reden we naar het dorpje Rustaq, waar een oud fort stond. Om eerlijk te zijn had ik inmiddels wel genoeg oude forten gezien in Oman, die naar mijn mening allemaal op elkaar lijken. Deze was dus niet zo heel bijzonder vond ik. Als laatste stop voor de weg naar huis hebben we de Al Kasfah hotsprings bezocht. Zoals de naam al zegt zijn hier een reeks bronnen die warm water uit de aarde omhoogstuwen. Boven de bronnen is een openlucht badhuis gebouwd waar iedereen zich gratis kan wassen. Het water uit de bron wordt door een kanaaltje geleid waarboven kleine hokjes zijn gebouwd waar mensen zich afzonderlijk kunnen wassen. De laatste in de reeks van hokjes krijgt dus het water dat al langs alle andere hokjes is gekomen, wat ik niet zo'n hygienisch idee vond. We zijn dus helemaal naar het begin van de bron gelopen en hebben daar even pootje gebaad, in het kokend hete water.

De terugweg naar Nizwa was nog een behoorlijke rit. Angezien we in het donker niet dezelfde weg terug over de smalle bergpaadjes wilden nemen, moesten we helemaal omrijden via Muscat. Onderweg hebben we lekker gegeten bij een restaurant met eten uit Yemen, voor ik mijn laatste nacht in Nizwa bij Bien heb doorgebracht.

Geschreven door Milan