Bien bleek in het laboratorium van het lokale ziekenhuis te werken, waar hij onderzoek uitvoerde naar onder andere de sickle cell disease, een aandoening waarbij de hemoglobine in het bloed vervormd is en minder zuurstof op kan nemen. De ziekte is erfelijk en aangezien in de Arabische landen huwelijken binnen de familie met achterneven en -nichten nog steeds voorkomen, zijn er veel mensen die hier aan deze aandoening lijden.

Ik kreeg de sleutel van zijn huis en ben eind van de ochtend Nizwa in gegaan. Vanaf Bien was het nog ruim 5 kilometer naar het centrum en aangezien er amper bussen zijn in Oman ben ik het hele stuk gelopen. Het fort en de souq had ik de vorige dag al met Hamed en Tiana gezien, en veel andere dingen waren er niet, Nizwa bleek vrij saai te zijn. Ik heb dus een taxi genomen naar Bahla, een dorpje 20 km verderop, waar een ander groot fort staat. Tijdens een wandelingetje door het fort en de omliggende straatjes sprak ik een groep Duitse oudere toeristen, die met een tourorganisatie op reis waren en het bijzonder vonden dat ik alles alleen deed. "Ist deine muter nicht besorgt?"

De terugweg heb ik deels gelift, wat vrij makkelijk ging. Mensen stopten al snel voor me, en ik ben bijna kosteloos terug bij Biens huis beland.
'S avonds was er een klein feestje bij een van Biens vrienden thuis. Er waren best wat mensen, voornamelijk westerlingen, die ook als expad werkten, de meeste Engels docent. Ze waren allemaal erg vriendelijk naar me en ik heb een aantal leuke gesprekken gehad. Tom, de Amerikaan bij wie we nu thuis waren, vertelde dat ze dit weekend een kampeertripje gingen maken en ik mee kon als ik wilde. Cool!

De volgende ochtend heb ik in het lokale internetcafe rondgehangen om wat blogs up te loaden en mijn vliegticket naar Qatar te boeken. 's Middags ben ik gaan wandelen in de heuvels rondom Nizwa. De stad ligt midden in de woestijn en is omringd door hoge rotsheuvels. De rotsen liepen al gauw stijl omhoog en bij gebrek aan enig wandelpad ben ik op eigen instinct naar boven geklauterd. Het scherpe graniet maakte de rotsen goed beklimbaar, maar uiteraard was ik wel weer bedekt onder de krassen toen ik eenmaal boven kwam. Vanaf hier had ik een super uitzicht over Nizwa en de omliggende woestijn.

De volgende dag was donderdag, Biens vrije dag. Hij stelde voor om samen naar Djebel Shams te gaan, de hoogste berg in Oman. Hij was er al vaak geweest maar had een nieuwe camera die die wilde uittesten. En tegen hoge bergen zeg ik natuurlijk nooit nee!
Hoewel, hoog, zo hoog was het nou ook weer niet. Nizwa ligt op 500 meter boven zeeniveau en Djebel Shams is 3000 meter, met een vrij platte top. Je kon dus helemaal naar de top rijden met je auto, mits je een 4 wheel drive had. De wegen waren soms behoorlijk stijl en zanderig en zonder Biens jeep waren we daar misschien niet omhoog gekomen.

De berg zelf is helemaal niet zo bijzonder, maar het biedt wel een geweldig uitzicht over de vallei aan de andere kant. Niet voor niets wordt dit ravijn de Grand canyon of Oman genoemd. De bergwand loopt hier verticaal naar beneden in een kilometer diepe kloof, die honderden meters breed is. Een indrukwekkend geheel en vanaf hierboven had je een duizelingwekkend uitzicht in de diepte. Met Bien heb ik een aantal gekke foto's gemaakt op de rand van de kloof. Het bleek dat Bien zo goed als niks van fotografie af wist en zonder enige voorkennis een dure camera had gekocht. Met een portretlens probeerde hij panoramafoto's te maken, wat behoorlijk grappig was.

We hebben een stukje door de kloof gehiked, waar een pad omlaag liep naar de bodem van de canyon. Helemaal naar beneden zijn we niet gegaan. De wandeling was vrij lang en Bien bleek niet zo fit te zijn. Op de terugweg met de auto stopte Bien bijna overal om foto's te maken. Bij een van de stops werden we belaagd door een groepje geiten, die blijkbaar ook graag op de foto wilde.
'S avonds hebben we een rondje door Nizwa gelopen en gegeten in de souq, waarna we twee films hebben gegekeken bij Bien thuis. Minky was inmiddels mijn nieuwe vriend, zeker nu ik eten voor hem had gekocht (Bien was veel te chaotisch en vergat constant z'n kat eten te geven!) Die avond kwam die weer bij me liggen, lief beestje :)

Geschreven door Milan