Oman is rijk aan een verscheidenheid van natuur. Van rotsige kusten tot droge woestijn en van hoge bergen tot uitgestrekte zandstranden. Een van de mooiste natuurverschijnselen in Oman zijn ongetwijfeld de vele wadi's in het land. Een wadi is een vallei tussen de rotsen of bergen, uitgesleten door een rivier, die soms wel kilometers langs is.
Twee uur van Muscat ligt een van de bekendere wadi's, Wadi Shab. Samen met de Zuid Koreaanse reiziger Jinsoo besloot ik hier vandaag een bezoekje aan te maken.

'S ochtends hebben we in Muscat een auto gehuurd en zijn onderweg gegaan. Het was een automaat, dus vrij simpel, maar toch de eerste keer dat ik een auto bestuurde in 5 maanden, dus weer even wennen. We reden omstebeurt en hoewel Jinsoo beweerde dat hij een ervaren autorijder was, had ik daar zo m'n twijfels bij. Ik heb hem een aantal keer moeten corrigeren toen hij gevaarlijke manoeuvres maakte en hij leek af en toe totaal niet door te hebben wat er op de weg gebeurde. Zonder ongelukken kwamen we gelukkig aan bij Wadi Shab, waar we al gelijk de vallei konden zien, met daarin een smalle rivier die uitmondde in een meer. Met een bootje werden we het meer overgebracht, waar de wandeling door de wadi begon.

De metershoge rotswanden waar we tussendoor liepen waren indrukwekkend en het was moeilijk voor te stellen dat dit allemaal was uitgesleten door een riviertje. De combinatie van de rotsen, het heldere stromende water en de zon maakte de wadi tot een prachtige plek en ik keek m'n ogen uit. Hoe verder we stroomopwaarts liepen, hoe smaller de vallei werd en op een gegeven moment konden we niet meer om het water heen. Wadend tot onze knieën liepen we door het water tot zelfs dat niet meer ging en er nog maar 1 ding op zat: zwemmen! Dit wisten we van te voren dus hadden onze zwembroek meegenomen. Onze spullen hebben we aan de kant gelaten waarna we van een van de hogere rotskliffen het water in sprongen. Het was koud, maar lekker koud, aangezien het behoorlijk heet was buiten.

We zwommen steeds verder, af en toe wadend door de ondiepere stukjes. De rotswanden aan de zijkanten werden steeds hoger en het water steeds dieper, tot je op een punt kwam waar het dood leek te lopen. Maar dat bleek toch niet helemaal het geval te zijn. Er was een kleine opening in de rotsen waar je zijdelings net door heen paste. Watertrappelend met alleen je hoofd boven water moest je je langzaam door de spleet wurmen, wat best een beetje spannend was. Eenmaal aan de andere kant van de opening wist ik niet wat ik zag. We waren in een prachtige grot terecht gekomen, die half onder water stond. Stalactieten hingen aan het plafond en vanuit een opening verderop kletterde een waterval naar beneden. De rotswanden waren donkeroranje gekleurd en het kleine beetje zonlicht dat binnen kwam verlichte de grot tot een soort schemer. De grot leek wel artificieel, zo bizar mooi was het. Naast de waterval hing een touw waarmee je omhoog kon klimmen, tegen de rotsen op, die vrij glad waren. Bijna drie meter hoger was een opening in de grot waar de waterval uit kwam en waar je doorheen kon kruipen. Aan de buitenkant kwam je terecht in een hoger gelegen deel van de wadi, dat nog een heel eind verder leek te lopen. Ik had graag de hele wadi willen verkennen, maar het werd al laat en de zon begon te zakken.

Op de terugweg nam ik een andere weg waarbij ik op een van de hogere kliffen terecht kwam, een meter of 7 boven het water. Op een van de diepere plekken ben ik naar beneden gesprongen, wat Jinsoo als het goed is allemaal mooi heelt gefilmd met z'n GoPro (zoals een echte Koreaan hoort te doen!). Jinsoo was inmiddels behoorlijk moe en hij had moeite om de weg terug af te leggen door het water. Zijn tengere kleine lichaam was blijkbaar niet echt gewend aan te veel fysieke inspanning.

Eenmaal terug bij de plek waar we het water voor het eerst in waren gegaan, konden we onze spullen niet meer vinden. Iemand had ze meegenomen! Paniek en boosheid borrelde langzaam in me op. Alles zat in m'n tas! Portemonnee, telefoon, paspoort, autosleutels. Als dat weg was kon ik de rest van m'n reis wel op m'n buik schrijven!

Op onze slippers en in alleen een zwembroek zijn we het hele stuk terug gelopen naar de auto, wat nog best een eindje was. Ik werd steeds geïrriteerder en begon harder te lopen. Wie had onze spullen gejat?! Vreemd was het wel dat die persoon ook m'n schoenen en t-shirt, die apart lagen, had meegenomen. Dat gaf me wat hoop dat het misschien geen dief was maar een "behulpzame" medetoerist. En inderdaad, bij de ingang vonden we alles terug. De bewaker (uit Bangladesh) die ze had bewaard sprak amper engels en kon niet vertellen wie ze had meegenomen, maar bood ons wel een kopje thee aan. Opgelucht dat alles terecht was hebben we even samen met hem gezeten en wat thee en koekjes gedeeld.

Op de terugrit naar Muscat hebben we nog een kleine stop gemaakt bij het zogenaamde "Sinkhole". Een grote krater in de grond, in the middle of nowhere, dat uit zichzelf is ontstaan door reactie van metalen en mineralen in de bodem. Het gat was vol water, wat volgens de lonely planet tientallen meters diep is. Het was inmiddels bijna donker toen wij het sinkhole bezochten, en het donkere water in de enorme krater zorgde een beetje voor een spookachtige sfeer. We hebben even pootje gebaad in het water en werden verrast door tientallen kleine visjes die onze voeten aanvielen en er aan begonnen te knabbelen. Ik had al eerder zo'n "docter fish" behandeling gehad in een dierentuin in Belgie, maar hier leefden ze in het wild!

Eenmaal terug in Muscat hebben we met Isaac en Nori gegeten en 's avonds mochten we Isaacs thobe aantrekken. Dit traditionele gewaad wordt nog door veel mannen gedragen in Oman, en Isaac had er een voor officiële gelegenheden. Het gewaad bestaat uit een onderstuk, een soort doek, die je om je onderlichaam heen slaat. Daaroverheen gaat de thobe zelf, een lange witte jurk. Om het af te maken kregen we een keffiyeh op ons hoofd, een Omaanse tulband. Isaac legde ons uit hoe we op de grond konden zitten met het gewaad, wat nog best lastig was, aangezien je benen niet vrij zijn. Een bezoek aan het toilet leek me ook vrij ongemakkelijk, zeker op de wc's in Oman, die over het algemeen hurktoiletten zijn zonder wc papier, maar met een waterslang om de boel te reinigen. Ik heb het 1 keer geprobeerd (zonder het gewaad), maar vond het niet zo'n succes. Geef mij maar gewoon papier.

Geschreven door Milan