De volgende bestemming op weg naar boven was het dorpje Lungdhen. Niet onwijs ver van Thame, maar wel bijna 600 meter hoger, dus het pad liep vrij stijl omhoog.

Tijdens het wandelen nam ik per ongeluk een verkeerde afslag en kruisde daarbij een rivier via een half ingestorte brug. Pas na een uur kwam ik er achter dat ik aan de verkeerde kant van het water zat, toen het pad ineens ophield. Klauterend over rotsen probeerde ik de rivier over te steken, maar het water was te diep en te sterk en ik had geen zin in een nat pak. In de hoop verderop een eenvoudigere oversteekplaats te vinden wandelde ik verder, weigerend om toe te geven dat ik misschien beter om kon keren. Een vrouw aan de andere kant zag me klunzen aan de rivieroever en gebaarde me verder te lopen. Na een half uur zag ik dat ze gelijk had en er een brug over de rivier was die me weer terug op het normale pad bracht.

De dame bleek een lokale Nepalese vrouw te zijn die in een van de kleine dorpjes in de buurt woonde. Hoewel ze had gestudeerd in Kathmandu verkoos ze het leven in de bergen en runde met haar moeder een restaurantje. Ik bedankte haar voor de hulp en vervolgde m'n weg naar Lungdhen, waar ik 's middags aankwam.

Het dorpje was klein en grotendeels verlaten. Aangezien het december was, off-season, waren er weinig toeristen in de bergen en de meeste lodges en restaurants waren gesloten. Gelukkig was er nog 1 open waar ik gratis kon slapen, mits ik avondeten en ontbijt zou bestellen. Dit is hoe de meeste lodges werken. De slaapplaatsen zijn goedkoop maar voor het eten betaal je wel een hoop. Aangezien al het eten de berg moet worden opgedragen door porters, zijn de gerechten vrij duur. Voor een bord noodles met wat ei of groenten betaal je al snel 10 euro...

Ik was de enige in de lodge, wat dus behoorlijk saai was. De rest van de middag heb ik buiten gezeten en een boek gelezen. Met het tempo waar ik nu door m'n boeken heen ging zou ik ze snel allemaal uit hebben en dan werden de lange middagen en avonden in de lodges helemaal saai. Zodra het te koud werd buiten ben ik binnen in de lodge gaan zitten, waar de lodgehoudster de kachel had aangestoken. Door de kou, de hoogte en het gebrek aan bezigheid word je al snel moe en bijna iedere avond ben ik vroeg naar bed gegaan. Om te voorkomen dat ik midden in de nacht wakker zou liggen probeerde ik het zo lang mogelijk uit te stellen. Uiteindelijk ben ik toch om 8 uur naar bed gegaan, niet in staat nog langer wakker te blijven.

'S nachts werd het super koud in de lodges. Ik droeg altijd m'n thermokleding, sokken en muts en lag in m'n slaapzak met twee extra dekens, maar nog had ik het nooit echt warm. Door de vermoeidheid viel ik gelukkig meestal vrij snel in slaap, maar de bezoekjes aan de wc die ik midden in de nacht moest maken waren een hel. Uit je warme cocon kruipen en vervolgens in de ijskou naar de wc rennen, die vaak buiten het hoofdgebouw was. 'S ochtends werd ik altijd vrij vroeg wakker, gewekt door de eerste zonnestralen. Het water in m'n bidon was vaak bevroren en mn vingers en tenen gevoelloos. Pas wanneer ik een uurtje buiten had gelopen in de zon begon het gevoel weer terug te komen en kreeg ik weer wat motivatie om verder te gaan. De nachten in de Himalaya waren zeker geen pretje, dit was puur afzien!

Geschreven door Milan