Een van de eerste dingen waar je aan denkt als je het over China hebt? Panda's natuurlijk! Dé mascotte van China, aangezien dit het enige land is waar de bedreigde dieren nog in het wild voorkomen. Een wilde panda zul je niet zomaar tegenkomen, hun aantallen zijn klein en ze leven alleen in de bergen in het verre westen van China. Daarentegen zijn er wel meerdere "panda-resorts", ondermeer een in Chengdu. Daar moest ik wel even een bezoekje aan brengen, al was het alleen maar om Demi jaloers te maken ;)

De Chinese reuzenpanda is een extreem lui dier. Van oorsprong aten panda's vlees, maar in de loop van miljoenen jaren hebben ze zich ontwikkelt tot planteneters. En zoals iedereen weet is er 1 type plant dat ze het liefst eten: bamboe! Evolutionair gezien super inefficiënt. De spijsvertering van een panda kan slechts 20% van de voedingsstoffen van het bamboe opnemen, waardoor hij gemiddeld 40 kg bamboe op een dag eet. Wanneer ze niet aan het eten zijn, liggen de beren te slapen, om energie te besparen. Ik ben vroeg in de ochtend naar het resort vertrokken, aangezien de panda's dan het meest actief zijn.

Het pandaresort bleek enorm te zijn, formaat van een gemiddelde dierentuin. Er leven meer dan honderd reuzenpanda's en ook nog een stuk of 50 rode panda's. Iedere panda heeft zijn eigen verblijf. De dieren zijn van nature solitair en leven nooit samen in een groep met andere panda's. De meeste beren lagen inderdaad te slapen of te chillen, en vertoonden weinig activiteit. Af en toe wandelen ze een klein stukje om op een bamboetak te knagen en ik heb er zelfs 2 in een boom gespot. Schijnbaar zijn panda's goede klimmers, maar zijn ze te lui om dit vaak te doen.

De officiële naam van het pandaresort was 'Chengdu Giant Panda Breeding Centre'. De panda's worden hier dus niet alleen beschermd, er wordt ook gepoogd om ze voort te planten. Maar dat gaat nog niet zo makkelijk. Er is slecht een korte periode in het jaar dat panda's bereid zijn om zich voort te planten. En in die tijd moeten ze een partner vinden die op hetzelfde moment net zo veel "zin" heeft. Van nature krijgen panda's dus heel lastig nakomelingen, een van de redenen waarom ze uitsterven.

Het breeding centre heeft er voor gekozen om de panda's een handje te helpen met het voortplanten door middel van IVF. In een uitgebreide film (met muziek van Enya, jawel) werd in uiterst detail uitgelegd hoe dit proces in zijn werking gaat, inclusief het verkrijgen van de mannelijke zaadcellen... Er waren nog vacatures :)

Het idee klinkt interessant, en het proces werkt ook, sinds de start is het aantal panda's in het verblijf verviervoudigd. Maar toch vind ik deze manier van "bescherming" wat dubieus. Wanneer de nieuwe panda geboren wordt, voelt de moeder geen enkele affectie voor het diertje. Het beseft niet dat dit haar eigen kind is en probeert het te vaak te doden. Met gevaar voor eigen leven moet een verzorger tussenbeiden komen om de baby panda te redden.
In het hele resort werd ook nergens iets genoemd over plannen om de dieren terug te zetten in de natuur, wat mij het meest belangrijke lijkt. De panda's kunnen in gevangenschap wel overleven, maar als ze in het wild geen plek krijgen, wordt de soort niet minder bedreigd.
Interessant vond ik ook het feit dat de reuzenpanda zijn "houdbaarheidsdatum" als ver heeft overschreden. Een gemiddelde diersoort leeft 5 miljoen jaar, waarna het uitsterft. De pandabeer bestaat al 8 miljoen jaar. Aan de manier hoe het dier zich heeft ontwikkelt (onnatuurlijke spijsvertering, beperkte voortplanting) zou je bijna denken dat de panda's het een beetje gehad hebben op de aarde. In hoeverre moet de mens zijn best doen om een diersoort artificieel in leven te houden? Lastige vraag, waar ik niet zo het antwoord op zou kunnen geven.

Één ding is zeker: baby panda's zijn waarschijnlijk de schattigste dieren die je ooit zult zien. In een van de verblijven was een 'panda-creche', waar ze de kleine pandas hielden. Slechts een paar weken oud, en super klein, lagen ze hulpeloos in een soort wieg. De dieren kunnen nog niet lopen en kruipen een beetje rond. Af en toe komt er een verzorger langs die de beren melk of een wasbeurt geeft. Heel cute.

Toen ik smiddags terug kwam in het hostel zag ik de 3 mensen waarmee ik de vorige dag naar Emei'shan was geweest. Zij hadden de dag ervoor de hele middag gewandeld en waren pas drie uur later op de top aangekomen. Ik was dus stiekem wel een beetje blij dat ik niet op ze heb gewacht. Met elkaar hebben we nog een tijd gepraat en gegeten, voor ik naar het station moest. De Britse jongen, James, vertelde over zijn reis en de plekken waar hij eerder was geweest. Vanuit Iran was hij via Turkemenistan en Oezbekistan naar Kazachstan gereisd en vanaf daar in het westen van China beland. De verhalen die hij vertelde klonken super gaaf. Landen waar niet veel mensen heen gaan, maar waar genoeg te zien is. Zou ik zeker ooit eens heen willen. Misschien eerst een cursusje Russisch doen, aangezien dat de voertaal is.

De nachttrein bracht me naar Yichang, een plaats meer naar het oosten, waar ik de volgende ochtend aankwam. Het weer was slecht, regen en mist, en het vooruitzicht om naar buiten te gaan was niet zo geweldig. Toch ben ik op pad gegaan, ik wilde namelijk de grootste dam ter wereld zien! Yichang ligt vrij dichtbij de Yangtze rivier, waar de beroemde Drie Klovendam te vinden is. Volgens velen geen spectaculair bouwsel, door de beperkte hoogte (100m). Maar met zijn 2,3 kilometer wel de langste ter wereld. Als Civieler moest ik dus even een kijkje nemen.

Na 2 uur lang doelloos in verkeerde bussen te hebben rondgedwaald, was er uiteindelijk een vriendelijke buschauffeur die me hielp de juiste bus te vinden. De dam wordt gebruikt voor energieproductie en het is verboden voor bezoekers om de dam te betreden. Een hoge muur omringt het hele terrein en belemmert je om dichtbij te komen. Aan beide zijden is wel een uitkijkpunt waarvan je normaliter waarschijnlijk een goed uitzicht hebt. Door de dichte mist kon ik slechts de eerste 100 meter van de dam zien. Beetje teleurstellend dus. Het geluid van de enorme turbines was wel duidelijk hoorbaar en de serie van grote schutsluizen voor scheepvaart maakte het toch een indrukwekkend geheel. Het gebrek van enige andere toerist was voor de verandering ook wel eens mooi.

De rest van de middag en avond moest ik in Yichang doorbrengen, waar vrij weinig te doen is. Een grote stad, maar modern en niet echt interessant voor toeristen. Ik ben dus maar naar de bios gegaan, moest toch wat. Film over Mt. Everest, dus goede voorbereiding op m'n Nepal tour volgende maand!

Geschreven door Milan