Vanmorgen om 8.30 wakker.
Weer bijna zonder zere benen,wat een gevolg is van de sauna volgens mij.

Na een kop koffie,gaan we inpakken.
Dat is zo gebeurd.
Jacco haalt de auto op.
Het heeft geregend,maar nu is het weer droog.

We zetten de auto terug op de privé parkeerplaats en gaan naar het raadhuis.
En eindelijk lukt het om deze zonder grote drommen mensen, gidsen of marktkramen ervoor te fotograferen.
En de Wohltäter fontein.
Hierop staan wapenschilden en nam n van mensen die goed zijn geweest voor Wernigerode.
De laatste naam is van Kolonel Petri.(1990)
Hij heeft WR gered van verwoesting,maar dit kostte hem wel zijn leven.

In de oorlog moest hij met zijn legioen Wernigerode beschermen. Men gaf hem de opdracht om de stuwdam op te blazen ,dan zou WR ook wel schade oplopen...maar het zou de vijand ook stoppen.
Petri vond dit niet zinnig en weigerde dit bevel.
Hierom werd hij doodgeschoten.
Vlak erna eindigde de oorlog en dus bleef WR een waterramp bespaard.
In 1990 werd zijn naam postuum in bijzijn van zijn zoon op de fontein geplaatst.

Ook het mooie hotel "das weisse hirtz" kunnen we fotograferen.
Daarna lopen we naar het Schlemmer Café.
Hier kunnen we buiten zitten voor een speciaal ontbijt voor twee ,♥️ met champagne 🍾

Er zit champagne,jus d,orange , roerei, 4 broodjes, croissants,veel kaas ,worst,confiture en taart bij het ontbijt.
En dat voor €18,50
We kiezen er ook nog een cappuccino bij.

Het is gezellig om hier te zitten en mensen te kijken.
Opeens komt er een man aan die een kar heeft met piano erop.
En wat blijkt. Het is een straatmuzikant.

Hij gaat iets van het terras af zijn plek opbouwen.
En begint te spelen.
Hij kan dit erg goed.

Tegen 10.45 uur gaan we helemaal voldaan en vol ;-) naar de auto.
Dit was een mooi afscheid van Wernigerode.
Maar we willen hier zeker nog eens naar terug.

Vandaag willen we op weg naar huis stoppen bij de Rammelsberg mijnen.

De bergen hangen vandaag half in de wolken. Maar het schijnt toch erg warm te gaan worden vandaag.

Om 11.35 zijn we bij de ertsmijnen van de Rammelsberg.
Deze mijn ligt naast Goslar en behoort samen met de stad tot UNESCO Werelderfgoed.
Er is hier 1000 jaar onafgebroken erts uit de grond gehaald.
De laatste wagon erts reed in 1988 de mijn uit.

We hebben gereserveerd voor een tocht in de Grubenbahn .
Deze is om 13.30 dus we hebben nog tijd om de andere onderdelen van het museum te bezoeken.

Er is heel veel te zien en het is een indrukwekkend groot complex.
Het is gebouwd volgens de wiskundige wet van symmetrie. En er staan verdeeld over lagen verschillende gebouwen.

Door de ertswinning is Goslar zo'n rijke stad geworden. Maar ook altijd een gewilde stad om in bezit te hebben.
En door de erts kreeg Goslar het muntrecht ..want uit het erts en ijzer konden munten geslagen worden.

Maar de mijn kende ook zwarte jaren,waarin het een straf/werk kamp was en met name vele Italiaanse krijgsgevangenen hier gedwongen werden te werken.

De machinekamers Zijn zeer indrukwekkend om te zien. Men gebruikte merendeels perslucht en waterdruk.

Om 13.25 moeten we ons melden met helm ..in de voormalige kleedhallen.
Thomas is onze gids. Hij heeft witte mijnwerkers kleding aan....want "leiding" die maakt zich niet vies.

We gaan naar het treintje waarmee uiteindelijk de werklieden ook diep de berg in werden gebracht.
Het zijn kleine wagonnetjes waar 10 mensen per dichte wagon in kunnen. Wat zeer ongemakkelijk zit . En dan maar hopen dat er niemand last heeft van flatulatie :-)

We kruipen na een kleine 6 minuten uit het treintje en zijn dan 500 meter de mijn in en zitten inmiddels 250 meter onder de grond.

De rondleiding die wij doen gaat met name over de werkwijze hoe men het erts uit de berg kreeg.
Met uiteindelijk pas in 1970 echte bescherming voor gehoor en ogen . En machines om de erts uit de mijn te brengen.
Het is onvoorstelbaar wat een herrie het hier geweest moet zijn.
De gids heeft een broer die in de mijn heeft gewerkt en die is doof en heeft versleten schouders,nek,rug en knieën.

Ook zit er in de mijnen veel lood en dat kostte ook velen het leven. Handen wassen voordat er gegeten werd in de mijn,was dus een verplichting.

We gaan weer met het treintje terug.
Buiten is de temperatuur inmiddels aardig opgelopen en wij hebben het behoorlijk warm nu met onze dikke truien aan. In de mijn was het 10 graden.

We bekijken de doucheruimtes nog.
Ook onvoorstelbaar dat deze eigenlijk pas in de jaren '35/'36 zijn aangelegd.
Want toen was er een epidemie onder mijnwerkers en toen besloot de regering dat warme douches verplicht werden in alle mijnen.
Vaak had men thuis helemaal geen warm water of douche.

Ook de kleding is apart. Ze hangen aan het plafond met privé kleding beschermd met een hoes.

We leveren onze helm in en gaan wat drinken.
Nu moeten we toch echt naar de auto en aan de thuis reis beginnen,want anders zijn we te laat om Giliam vanavond op te halen.
Ook hij is inmiddels met de bus onderweg naar huis vanuit Praag.

Tegen 17.30 stoppen we bij een raststatte, maar helaas of gelukkig..is daar het restaurant dicht.
Dus zoeken we iets van de snelweg af.
We komen uit bij Heidi,s Bratpfanne in Lotte.
Daar vinden we nog net 1 tafel in de schaduw .
Eerst wat drinken en dan eten bestellen. We nemen allebei Heidi's Schnitzel. Jacco met Speck en ei en ik Hawaii.
Heidi is niet heel erg snel,maar het eten is super lekker.

Om 18.50 uur gaan we weer op weg.
Giliam appt dat ze om 21.10 in Apeldoorn denken te zijn.
Onze verwachte aankomsttijd is nu 20.00 uur.

Om 20.15 zijn we thuis.
Flippie is blij ons te zien.
Het koolzaad voor het huis is hoger dan de daar geparkeerde auto,s !

Ook de kweekjes van Giliam hebben de plotselinge hitte overleefd door de goede zorg van de buurman.

Giliam appt dat ze net bij de grens zijn.

Het was een geweldige mini vakantie voor ons.
En we hebben er ontzettend van genoten.
We gaan zeker nog wel eens terug naar de Harz. En misschien wel weer naar Wernigerode. Want dat is werkelijk waar een heerlijke,mooie plaats.

Geschreven door Lidewijdes.travels