Vanmorgen gingen mijn luikjes om 9.30 weer open.
De Tsjechische drugs zalf hielp goed vannacht. Maar echt fijn voelt mijn been niet.
Tja..eigen schuld.

De zon schijnt, het is ongeveer 23graden
Maar er staat een stevige wind, dus geen koffie bij het zwembad.

Tegen 11.00 uur gaan we buiten ontbijten.
Daarna opfrissen en nog een kopje koffie. En beslissen of we wel of niet toets gaan doen.
Helaas is het voor zwemmen net niet lekker genoeg.

Om 13.00 rijden we weg.
We hebben besloten om naar een bunker complex bij Slavonice te gaan.
Ik ben niet zo van de oorlogs dingen, maar de mannen wel.

Onderweg erheen wordt Giliam opeens weer helemaal duizelig en misselijk. Dus moeten we even stoppen.
Na even liggen en wat water gaat het weer.

Ongeveer 2 km buiten Slavonice is een compleet verdedigingswerk met 11 bunkers. Type asperge.
2 ervan zijn open en te bezichtigen.

Wij lopen de wandeling. En inderdaad er is 1 bunker open.
Een nogal robuuste Tsjech in leger kleding staat erbij.
Gelukkig spreekt hij Duits.

Hij legt uit hoe het in de bunker ging. Er zijn machinegeweren en granaten. En verder legt hij de werking van de periscoop uit.

Deze bunkers en verdedigingswerken zijn gebouwd tussen 1935 en 1938. Zodat Tsjechoslowakije zich kon verdedigen tegen een Duitse aanval.
Maar Tsjechoslowakije kapituleerde en dus werd er niet gevochten.
De Tsjech vertelt dit laatste duidelijk teleurgesteld. "Kein kampf " zegt hij.

Afgelopen weekend is er hier nog wel een slag nagespeeld. Door overenthousiaste Tsjechen .
De slag heet volgens de Google vertaler : de slag om de koolzaad bloempjes

Iets wat ik dan wel weer grappig vindt.
Ik zie al voor me hoe volledig uitgeruste militairen ruzie maken om een veld met bloempjes 😄

We wandelen verder en komen bij een meertje.
Even uitrusten en genieten van de bosgeur .
Dan terug langs de resterende bunkers.
En de schiet kruis verdedigingslinie.

Met de auto rijden we naar het centrum van Slavonice.
Wederom een dorp met bijzondere gevels.
Maar wederom allemaal auto's op het centrale plein.
We zoeken een chrukarna en kiezen lekkere taartjes uit. Jacco en ik met cappuccino erbij en de jongens cola.
Het is mogelijk om door een uitgebreid ondergronds gangenstelsel te lopen met gids.
Je krijgt dan regenlaarzen,een regenjas en een hoofdlamp mee.

Maar als we op het terras zitten , zien we een groep terugkomen...en dan is overduidelijk dat de jongens absoluut niet van plan zijn om dat te doen. De regenjassen lijken eerder op plastieke kliederschorten en het idee om regenlaarzen aan te trekken die anderen ook aan doen , spreekt ze totaal niet aan.
Voor mij hoeft het ook niet.

Dus we wandelen een klein rondje door het dorp. Waar ook weer een kerktoren is die je kunt beklimmen. Doen we ook niet.
En gaan terug naar de auto.

Omdat Giliam nog steeds hoofdpijn heeft en duizelig is en ik mijn been moet ontzien, gaan we terug naar huis.
Als we door Kunzak rijden zien we opeens een winkeltje open ,die tot nog toe dicht was.
Ze hebben er mooie Vodnik beelden.
Dus we stoppen en gaan even kijken.
Grappig genoeg blijkt de eigenaresse ook de dame die ons vakantiehuis schoonmaakt en bijhoudt.
En ook tekkel Barney is er.
Ze vraagt of we tevreden zijn en we kletsen nog wat in gebrekkig Engels/duits.
En uiteindelijk gaan we met de Vodnik en een engeltje 😀 naar huis.

Thuis gaat Giliam even liggen. Er is niet zoveel ☀️,maar buiten is het wel lekker.
Jacco en ik gaan nog even zwemmen en zonnen.
Tegen 18.30 uur gaan we naar Kunzak.
(De kinderen zeggen steeds kontzak )
Om te eten. Gelukkig voelt Giliam zich een stuk beter.

Bij een heel klein Tsjechisch/Italiaans restaurantje kunnen we lekker buiten zitten.
Ze hebben veel pasta's, maar overal zit veel vis of olijven in.
Dus kiezen Giliam, Jeremy en ik voor kippenvleugels met uienringen en patat.
Jacco neemt varkenssteak met risotto.
Het eten is heerlijk maar erg veel.
Als dessert willen we eigenlijk chocolade flan met ijs , maar de serveerster legt uit dat het 20 minuten duurt om te bereiden en de keuken gaat al bijna dicht.
Daarom kiezen de heren ijs met slagroom en ik ijs met warme bessen.
Ofwel "hete beren" .
Best grappig,want hetzelfde dessert noemen ze in het Reuzengebergte vaak "hete liefde".

Na het eten lopen we een klein rondje om de kerk (letterlijk) en gaan dan weer naar huis.
De zonsondergang is mooi in het begin, maar de lucht kleurt niet echt spectaculair.

Het is wel echt koud buiten. Dus we gaan de koffie binnen drinken.

Vandaag voor ons doen een rustige dag.
Maar het is altijd wat het is. Morgen kan maar zo weer anders zijn.
Ik hoop voor Giliam dat de nachtrust hem goed doet.
Morgen allemaal gezond weer op.

Geschreven door Lidewijdes.travels