Om 8.45 word ik gewekt door servies gekletter. Niet bij ons gelukkig ,maar bij de bovenburen.

Buiten is het strakblauw en fors warm ondanks het vroege tijdstip.
Ze voorspellen voor vandaag 34 graden.
Wij hebben dus ook niet heel veel plannen voor vandaag.

Als ik na het broodjes halen de overbuurvrouw spreek,zegt ze dat wij veel geluk hebben.
Omdat volgens haar Herr Hendrik meestal met regen hier zit.
Maar ze zegt ook dat het dit jaar ook wel erg slecht is met het weer en vooral de zomer.

We besluiten om eerst even naar Eschfeld te gaan.
Vanuit hier ongeveer 20 minuten rijden via irrhausen en Reiff.

In Eschfeld..Een dorpje bovenop een berg met slechts 190 (volgens ons nu 191 want we zagen een ooievaar in een tuin staan) staat de St Luzia kerk.

Deze kerk is door Pastoor Christoph März van binnen zeer uitgebreid beschilderd tussen 1904 en 1924.
Nadat hij klaar was met deze kerk ,heeft hij nog vele andere kerken in de omgeving beschilderd.

Bij binnenkomst in de van buitenaf wat simpel uitziende kerk..sta je van verbazing direct stil.

Je komt er echt ogen tekort en er bestaat een ernstig risico op nekverdraaiing en of nekkramp.

Eigenlijk zou je een tijdje op een ligbed in de kerk moeten gaan liggen.
Elk hoekje en gaatje is beschilderd.

En ook in de houten lambrisering op de wanden en in het hout van de kerkbanken,zijn vele figuren uitgesneden.

Er zijn vele verhalen van de bijbel afgebeeld. En langs de hoge raambogen staan pauzen,profeten en andere bijzondere mensen afgebeeld.
Achterin de kerk zijn naast de portretten van alle pastors van deze kerk ,ook alle pausen geportretteerd.

Ons viel op dat er wel zeer veel gruwelijke afbeeldingen bij zijn.
Zou je de gedetailleerde schilderkunst van toen vergelijken met de zogenaamde agressieve, zeer grafische computergames van nu ,dan zou er een leeftijdsgrens van 18 op moeten staan.

We lezen dat de fanatiek schilderende pastor op 64 jarige leeftijd ,bij het verven van de buitenkant van zijn pastorie van een steiger is gevallen en enkele dagen daarna aan zijn verwondingen is overleden in Prüm.

De pastor zou hebben gezegd op zijn sterfbed : " leg me een penseel in mijn kist ,want misschien valt er in de hemel nog wat te verfraaien "
Het graf van de pastor is tegenover de kerk ingang.
De pastorie hebben we niet ontdekt.
We waren wel benieuwd of je aan het verfwerk zijn val moment nog kon afleiden.

Achter de kerk bevinden zich ook nog 2 mini lourdes grotten en een aantal oorlogsgraven.
Omdat er in dit gebied zeer veel gevochten is.
Even buiten Eschfeld was een bunker ..Die in 1948 is opgeblazen.

Wij moeten even bijkomen van de enorme hoeveelheid beelden uit de drukke kerk ..Dus we zoeken een koel plekje onder de bomen bij een weiland.
Eigenlijk zou dit ...mits er een hangmat zou zijn...De perfecte plek zijn om op deze hete dag te verblijven.
De jongens delen onze mening echter niet.

We rijden via de andere kant langs Daleiden naar Dasburg om daar net over de grens te tanken en dan weer snel terug naar Karlshausen.

Daar verzamelen Jeremy, Giliam en ik onze zwemspullen.
Jacco blijft liever thuis ivm de hitte en dat hij toch het water niet in kan met zijn been.
Opa blijft ook thuis. Hij is zijn zwembroek vergeten en wil nog even op bloemen jacht.

Om 15.30 uur zijn we in het zwembad.
Het is er hutje mutje vol.
Geen plek meer in de schaduw.
Maar wel met half schaduw.

We gaan direct het water in. Heerlijk zo'n koud bad.
Het speelbad (1.30meter diep) is bijna lauw te noemen.

Na bijna een uur zwemmen ..ga ik even zonnen.
Maar als ik net goed en wel bak klaar lig...verschijnen er wolken en steekt er een windje op.
Het lijkt alsof er regen of onweer komt.
Gelukkig trekt het na 15 minuten toch weer open.
Even later bij het lopen langs het zwembad voel ik ineens een steek in mijn voet.
Wat of waardoor geen idee.
Maar het doet goed zeer. Ook Jeremy ziet niks vreemds onder mijn voet.

We zwemmen verder heerlijk door tot 18.45 uur. Ik waag zelfs weer een paar sprongen van de duikplank.
Mijn voet doet nog steeds zeer..Maar er is ook nog steeds niks aan te zien.

Om 19.00 uur haalt jacco ons weer op.
Opa is ook net thuis van zijn fotosafari.

We eten thuis.
Frikadelle-nudel topf met brood en sla.
Een zomerse lekkere maaltijd.
Buiten spettert het inmiddels licht.
Maar het noodweer waar over gesproken werd blijft voorlopig uit.

Morgen gaat opa weer naar huis. Wel jammer vinden wij ,maar beter voor Sandy en Joke.
Want die missen hem allebei toch wel erg.
Maar het was heel fijn om deze week zo samen vakantie te kunnen vieren.

Geschreven door Lidewijdes.travels