Heel vroeg wakker na een hete , korte nacht.
Gelukkig hebben we niks meer gehoord van het cafe tegenover het hotel nadatwe het raam dicht hadden gedaan.
Jacco gaat kijken of er iets van koffie te vinden is in het hotel.
Ik ga koud douchen.
Gelukkig is hier een hele goede ruime en schone douche.
Waarbij niet elke keer het water wegvalt.

In het hotel blijkt geen koffie of ontbijt mogelijk .
wel staat er een koelkast en een automaat vol met frisdrank en energy drankjes. Tja het is een jeugdhostel.

We lopen dus om 7.30 uur naar buiten op zoek naar iets van koffie.
Gelukkig vinden we dat na een kilometertje.
We nemen plaats op een klein terrasje en bestellen koffie en sap voor de jongens. Bij de koffie krijg je een gratis croissant . Voor de jongens betellen we een buttercroissant. echte trek hebben we nu toch niet.

Net als de koffie is gebracht belt Sabrina van Eurocross.
Het schijnt dat ze al overleg hebben gehad met het ziekenhuis en met hun arts in Nederland. Ze willen gaan kijken of het mogelijk is dat papa VANDAAG nog naar huis wordt gebracht. Hij kan vanwege een mogelijke MRSA besmetting niet naar een nederlands ziekenhuis.
De arts heeft aangegeven dat Liggend vervoer noodzakelijk is. Dus ze gaan kijken op welke manier papa het beste naar Nederland gebracht kan worden.
Sabrina heeft het over een ambulance. Dat lijkt ons niet echt bepaald de fijnste optie , omdat dat toch zeker 12 uur rijden is.
Ik spreek met haar af dat wij zsm naar het ziekenhuis gaan en dt we dan contact met haar terug opnemen om met papa erbij te overleggen wat het beste is.

We lopen terug naar het hotel.
Jacco gaat wat spullen pakken en de auto halen en ik ga Cathelijne bellen.
Die zat eigenlijk zelf op het telefoontje van Eurocross te wachten , maar goed , kan me voorstellen dt het voor hen soms ook lastig is wie ze moeten bellen.

Ons Hostel zit op 10 minuten afstand van het ziekenhuis. Maar door wegwerkzaamheden doen we er toch zeker 20 minuten over.
Het is alweer behoorlijk warm buiten .
Op het moment dat dat Jacco de parkeergarage van het AKH in wil rijden .. denk ik opeens ...de dakkoffer ! noodstop..en jeremy stapt snel uit om te zien of het past. Het gaat net . ze zijn namelijk met een renovatie bezig en daardoor is de ingang lager dan normaal.

Het AKH is een Mega groot ziekenhuis.
Het is een wereld van verschil met Hongarije. alles netjes en goed aangegeven en als we binnenkomen in de grote hal staat daar een half voetbalveld vol met rolstoelen , allemaal met volle goede banden.
en ... :-) zehebben hier 10 verschillende kiosken met koffie , eten , broodjes en zelfs een groot restaurant ...hadden we dat geweten ...

We vragen bij de receptie naar de afdeling van mijn vader. Hij heeft een kamer op de Eerste Hulp gekregen . Het Grúnes haus. We moeten naar Ebene 6 (verdieping6)
Het ziekenhuis heeft 24 verdiepingen !
We vinden de liften en de etage , maar dan heb je 2 enorme lange gangen die beiden naar NOTAUFNAME leiden. we gokken links.. maar als ik daar bij een receptie naar papa informeer is hij niet bekend. Gelukkig loopt er een zuster die weet van "der hollandische man aus Hungar"zij wijst ons naar de andere gang bij 6D.
Daar komen we bij een balie en melden ons en daar weten ze gelukkig wel van Papa af.

We moeten even wachten.
Dan komt er een verpleger aan die enorm groot is. wel 2 meter en ook behoorlijk fors in omvang. Hij heet Michael.
Hij vertelt ons dat we ons moeten desinfecteren en goed ontsmetten enz voordat we naar binnen mogen . Dit ivm met de mogelijke MRSA bacterie.

Bij een kamertje liggen allerlei desinfectie materialen en groene kleden en schorten. Voor de kinderen is het even wennen natuurlijk. Voor ons ook . Maar we zijn ook blij met deze hygiene regels. zeker na onze ervaringen in Hongarije.
Eindelijk kunnen we naar papa.
Hij is ook blij ons te zien.
De wond is heel goed gespoeld en hij heeft al 2 x een infuus gehad. En een uitgebreid ontbijt met oostenrijkse pretsels.

Volgens de oostenrijkse artsen is er geen mrsa en is er ook niet de gevaarlijke variant van Flegmose aanwezig , maar wel een hele nare infectie.
Een beste opluchting.

We bellen met Sabrina van Eurocross. Gelukkig snapt ze dat een rit terug per ambulance geen optie is. en dit wordt ook afgeraden door de artsen hier . Dat duurt veel te lang.
Dus ze gaan kijken of ze ergens een vlucht kunnen vinden waarbij er dan voor wordt gezorgd dat er een zogenaamde LEGEXTENDER aanwezig is.
Verder wordt er dan ook gezorgd voor vervoer per ambulance naar het vliegveld en van het vliegveld naar Zutphen. En op de luchthaven rolstoel begeleiding.
Het lijkt nu allemaal in een stroomversnelling te gaan.

we bellen weer met het thuisfront. en daarna gaan wij naar het restaurant. Dan kan papa even rusten en verzorgd worden.
Volgens Michael is er ook een heel groot resturant helemaal aan de overkant van de weg ... waar je mbv een overdekte loopbrug kunt komen. Ongeveer 3 km lopen zegt Hij ....onvoorstelbaar hoe groot het hier is.
Wij kiezen maar voor het restaurant bij de ingang.
Maar als we daar eenmaal zitten ..voelen we ons niet op ons gemak. Het is er nogal chique en er staan luxe gerechten op de kaart (slakken , garnalen, coquilles enz ..maar niet een simpel broodje)
Dus we gaan naar de bakker in de aankomsthal. Daar is het gezellig druk en hebben ze enorme grote koppen koffie en apfelstrudel.
Ik neem een mega koffebroodje met kaneel en appel en de mannen allemaal apfelstrudel. Nog lekker warm ook.

Als we daar zitten ..word ik gebeld ..maar mijn telefoon crashed ! Ook dat nog ...
We gaan maar snel terug naar papa.
Nou ja snel... we moeten eerst de weg terug weer vinden en de ontsmettingsprocedure weer door.

Papa belt met eurocross en dan blijkt dat ze een vlucht gaan zoeken. Ze proberen dat voor vandaag nog voor elkaar te krijgen.
en ik moet dan met papa mee vliegen.
Jacco zal dan alleen met de jongens terug moeten rijden.

Jacco besluit om met Jeremy terug te gaan naar het hotel om alvast een kleine tas in te pakken waar ik mee kan vliegen . en mijn paspoort op te halen . Die heb ik hier niet .
Gelukkig hadden we al wel foto`s van onze paspoorten gemaakt , dus we kunnen voor het boeken van de tickets al wel de nummers en gegevens doorgeven.

Ik wacht met Giliam in het ziekenhuis.
En ondertussen bel ik met nederland om een hoog laag bed en de thuiszorg te regelen.
De thuis(buurt)zorg lukt. Het hoog laag bed in principe ook , maar Joke moet dat in Nederland verder even overnemen omdat zij moet afspreken wanneer het bed bezorgd kan worden.
Tegen 12.00 uur worden we gebeld dat de vlucht niet vandaag gaat lukken , maar op zaterdag. we vliegen dan met KLM , maar de tijden zijn nog niet helemaal duidelijk.
Papa en ik vinden het op zich wel prettig , dan hebben we iets meer tijd om 1 en ander goed geregeld te krijgen .
Ik bel Jacco dat de tas niet direct nodig is, maar hij is net alweer terug bij het ziekenhuis.

Het is inmiddels 13.30 en papa krijgt zijn lunch. Putenschnitzel en peterselie aardappelen en perzik compote.
Het smaakt hem prima , want hij eet alles op.

Omdat het heel warm is en we nu toch niet veel meer kunnen doen. Besluiten we om met de kids in ieder geval even naar de MacDonalds te gaan ..dat willen ze heel graag. En verder te zien of we wat leuks kunnen doen. En ook een ander kabeltje of iets voor mijn telefoon te vinden , want ik moet wel bereikbaar blijven en nu valt mijn telefoon elke keer zomaar uit.

Jeremy googled de dichtsbijzijnde MacDonalds. Het is ongeveer 8 minuten lopen van het ziekenhuis.
Maar aai aai aai wat is het warm buiten .
Wat we zo buiten om on heen zien is echt prachtig . Elk gebouw heeft zoveel mooie details en versieringen. Jammer dat we er nu niet de rust voor hebben om er echt van te genieten.
Tegen de tijd dat we bij de Macaankomen voelen we ons gekookt.
Gelukkig airco denken we....maar helaas pindakaas ...die is kapot.
Dus zitten we druppend van het zweet aan ons MacMenu.
Giliam en Jeremy genieten ervan ..en dat is ook wel wat waard.
en Giliam zietbehoorlijk veel snelle mooie auto`s voorbij komen. zelfs 2 masserati`s
We lopen terug richting het ziekenhuis.
we hebben besloten om met de auto op zoek te gaan naar een wat "koelere "plek. Misschien ergens aan de Donau.

We rijden Wenen uit ..langs een heel vreemd en bijzonder gebouw . Het heeft iets weg van Dahli stijl..maar blijkt van Wunderwasser te zijn.

Jacco heeft ietsgevonden wat Strandbad heet. Het blijkt bij Klosterneuburg te zijn.
een kleine plaats naast wenen. Bekend vanwege de mooie en grote Stiftkirche die daar staat. Aan de Donau zit een camping met strandbad. Aaan de andere zijde van de weg zit een gebouw at lijkt op een zwembads gebouw.
We gaan kijken en het blijkt HAPPYLAND te zijn. een binnen en buiten bad en nog meer recreatiemogelijkheden erbij.
we zien dat je 2 uurkunt zwemmen voor 5 euro p.p
Dat zien we eigenlijk wel zitten.
Zeker nu we zo`n beetje gesmolten zijn en het buiten 38 graden is.

Na overleg met papa ..of we even 2 uurtjes offline kunnen zijn .. gaan we naar binnen.
Het vreemde is dat er een prachtig kluisjes systeem is ..maar geen kleedruimtes. Na wat zoeken vinden we toch 1 kleedhokje.
Dus we wisselen het af en gaan ons omkleden.
Het buiten bad is simpel en nietheel groot. Ook het binnenbad is niet heel groot , maar wel netjes.
Erstaan heel veel luie lig en zonstoelen en er is ook een grote ligweide.
Het water is HEERLIJK. Je kunt er zo in en dat doen we dus ook met groot enthousiasme.
De boys zijn helemaal hyperdepieper blij.
en ik kan even lekker in de zon liggen en genieten van de capriolen van de boys.

Plotseling hebben de jongens uitgevonden dater af en toe ook een golfslag bad is binnen . Vooral Giliam vindt dit super.
De 2 uurtjes gaan veel te snel voorbij.
Maar we zijn wel enorm opgefrist en het heeft ons heel veel goeds gedaan.
Aan de buitenzijde van het zwembad zit een klein sportsbar restaurantje.
Daar gaan we eerst wat drinken.
en na een blik op de menukaart besluiten we daar ook te eten .
Alle 4 hebben we de kipkluifjes basket besteld met dukatenchips.

Als het op tafel komt worden wij er heel erg gelukkig van.
Echt super lekkere gekruide kippendrumsticks. en gebakken aardaappelschijfjes. Erbij zit een eenheerlijke maar wel wat pittige chilisaus.
Geluk zit soms in kleine dingen.

Als Jacco gaat afrekenen krijgen we van de serveerster een Schnaps aangeboden.
Pff die is best sterk ! maar wel lekker.

Nu moeten we snel naar Wien-Mitte want daar zit de dichtstbijzijnde mediamarkt.
we kijken onze ogen uit onderweg. wat een prachtige gebouwen en beelden.

Gelukkig vinden we bij de mediamarkt een geschikt kabeltje voor mijn telefoon. Een accu hebben ze helaas niet.
We gaan voor de 2e keer vandaag naar de MacDonalds..dit keer om een snelle koffie te drinken.
Het is druk in dit centrum en we zien van alles voorbij komen.
Om 21.15 lopen we terug naar de auto. Net op het moment dat Jacco het kaartje betaald heeft .. roept Giliam verschrikt : Waar is mijn telefoon ?
Paniek en schrik. de telefoon heb ik niet . en de anderen ook niet . Snel rennen Giliam en Jeremy terug naar de Macdonalds omdat Jeremy denkt dat hij daar lag .
Helaas daar ligt niks. Ik loop nog naar de balie en vraag of er misschien een handy afgegeven is..maar ook dat is niet het geval. Giliam is totaal overstuur en wij ook.
Dit is wel een hele nare wending en ons ontspannen gevoel is ook op slag verdwenen.

we rijden naar het hotel.
De kamer daar is echt net een oven en opeens vliegt alles mij aan.
Om te voorkomen dat ik te boos ga worden of dingen ga zeggen die ik niet wil ... Ga ik naar buiten. Daar is het slechts 3 graden koeler, maar er staat wel een beetje wind. Ik loop een rondje en bel met cathelijne.
Als ik terug kom is iedereen rustiger en heeft Jeremy ondertussen op afstand iets zo ingesteld dat hij bericht krijgt wannneer de telefoon van Giliam gebruikt wordt.

Met Giliam ga ik even naar de gezamelijke woonkamer beneden. Hij is iets rustiger en zegt heel lief : ik snap wel dat je boos bent mama , want mijn telefoon is ook heel duur.
ach ach mijn kleine man. zo klein en zo wijs.
We drinken een hele koude lekkere Almdudler .
Dan gaan we spullen inpakken .
Ik pak een wat grotere rugtas in en besluit om mijn fototas enzo niet mee te nemen.
Na nog een koude douche gaan we om 01.00 uur proberen te slapen.
Morgen naar huis. Ik hoop dat alles goed zal gaan. Zowel met papa en mij als met Jacco en de kids .

Geschreven door Lidewijdes.travels