Om 9 uur gaan mijn oogjes weer open. Sinds dat we vuilniszakken voor de ramen hebben geplakt , slapen we beter en langer.

Buiten is het fris en bewolkt, maar wel droog.

Eerste taak van vanmorgen is proberen een vliegje van mijn camera te krijgen. Even was ik bang dat deze in mijn camera zat , maar kennelijk zit hij op de zoeker.

Het lukt helaas niet om hem echt helemaal weg te krijgen. Als papa hier nu was , kon hij wellicht helpen.

Tegen 10.45 zijn we klaar met ons ontbijt ritueel.

De boys willen eigenlijk heel graag rodelen , alhoewel Giliam ook twijfelt of dat goed gaat .
We besluiten naar Mlade buky te rijden. Inmiddels is de zon er volop en is de temperatuur precies goed voor buiten activiteiten.

Wat een tegenvaller als we bij Mlade buky aankomen en een enorme rij Tsjechische schoolkinderen zien staan bij de rodelbaan.

Dan eerst maar een ijsje.
Die zijn hier ontzettend lekker.

Jacco heeft zwart ijs ! Het blijkt een soort bessen smaak.
Maar hij heeft nu ook een pikzwarte tong :-)

Helaas de rij kinderen is nog niet weg bij de rodelbaan.
We lopen nog even de berg op om te zien of wellicht de tubing baan open is.
Deze blijkt nu onderdeel van een Detsky. Park (kinderspeeltuin) en je moet forse entree betalen . Het is geschikter voor kleinere kinderen , dan voor tieners. Dus ook dit gaat niet door.

Niet echt een goeie start zo vandaag.

Dan maar richting Zaçler. Kijken voor een wandeling.
En opeens komen we bij de Stachelberg.

De Stachelberg is het grootste bunker verdedigingswerk van Tsjechoslowakije. Gebouwd tussen 1937 en 1939 , maar nooit afgebouwd of volledig operationeel geworden door de ondertekening van het verdrag van München.

Wel staan er nog diverse bunkers en wat loopgraven . En 1 mega grote bunker die je kunt bezoeken.

7 jaar geleden zijn we hier geweest . En we weten nog goed hoe steil en gemeen de trap naar beneden was in de bunker. Papa deed dat toen zelfs net na zijn heupoperatie.

Maar ik zie dit nu met mijn been echt niet zitten. Zowiezo vind ik al dat oorlogstuig zinloos en niet echt een bezoek waard.

Giliam kan zich weinig van het bezoek herinneren. En vindt de bunkers wel leuk om te zien.
Dus we besluiten er rond te wandelen. Je kunt een groot deel ook bezoeken zonder te betalen.
Het uitzicht is wel prachtig.

Naast de enorme grote bunker is in 2014 ook een grote uitkijktoren gebouwd. De toren is 40 meter hoog en staat al 632 meter boven zeeniveau.
Jacco en Jeremy beklimmen heel dapper deze toren.

Naast de toren zit een mannetje in militaire kleding met een soort verrekijker. Waarom geen idee. Er staat een bordje "museum" naast hem , maar verder is er niks te zien. En erg spraakzaam is deze "militair" ook niet .

Via het bos wandelen we terug naar de auto.

We rijden door naar Zaçlèr , omdat dat een leuk plaatsje schijnt te zijn.
Maar bijna alles staat leeg , of te koop dan wel te huur. Er zitten wat oude mannetjes en vrouwtjes op het dorpsplein. Vlak bij de kerk zit een kleine chukarna die wel open is.
Op krakkemikkige stoeltjes genieten we van koffie/fris en een heerlijk gebakje.
Dit plaatsje doet ons denken aan Polopos. Een Spaans stadje , welke via een tv programma weer jonge mensen en toerisme naar hun ingeslapen stadje probeert te krijgen.

Verfrist gaan we weer richting Fort.
Giliam wil graag nog zwemmen.
Hoewel de wind erg fris is , is het water lekker.

Jeremy is eergisteren wat verbrand. Hij blijft liever binnen.

Tegen 18 uur gaan we richting Vrchlabi om te eten.
In de informatie map stond de tip om te gaan eten bij : o Botta Café.
Dit zit naast het kasteeltje bij het park van Vrchlabi.

Als we aankomen herkennen we het plein. Via Google foto's komen we er achter dat we op 13 augustus 2012 met Papa hier op een bankje een ijsje hebben gegeten. Grappig.

Het café is erg modern. En in de toog zit een enorm groot aquarium met bijzondere vissen.

De burgers zijn hier het lekkerste naar het schijnt.
Toch kies ik voor een tortilla gevuld met pulled pork. En Jeremy voor een schwrinesteak van 300 gram met bonen en patat.
Jacco en Giliam gaan wel voor de Bigburger.

Al snel komt het eten.
Het smaakt fantastisch en is echt heel veel.
Giliam krijgt het eten maar net aan op.

Als dessert nemen we een ijscoupe.
Ik met chocolade ijs en Baileys en de anderen met vanille en aardbei ijs.

Na het eten rollen we naar buiten. We maken nog weer een foto op het zelfde bankje als waar we op zaten in 2012.
Alleen nu zonder papa en Sandy.

We gaan naar huis . Tijd om uit te buiken , een spelletje te doen en dan lekker te gaan slapen.

Het was weer een fijne dag.
Welterusten.

Geschreven door Lidewijdes.travels