Dinsdag 6 mei
Tja en dan schrijf je een dagje niet en hoe was het ook alweer? Zoveel gebeurt er niet. 😄

Ontbeten in het hotel. Het ontbijt in Frankrijk stelt werkelijk niets voor en dan ook nog schandalig veel geld vragen. Nouja, had de dag ervoor geen ontbijt genomen en zelf een bammetje uit de rugzak. Had ook gezien dat je nergens anders kúnt ontbijten.

Ok, op pad, in de regen. Duurde even voor ik de weg terug, St Cirq úit kon vinden. Waar was ik ook alweer boven gekomen?

Het steile paadje naar benee, het pad langs de Lot wat daarna overging in het pad langs de rotsen en de Lot. Blijft bijzonder.

In Bouziès koffie gedronken in een hotel en bij een winkeltje brood en de beroemde Rocamadour geitenkaas gekocht.

Ach, en verder weet ik niet meer zo.

In Pasturat was ik te vroeg. Een andere vrouw, Stephanie, zat er al. De eigenaar, tevens boer kwam eraan: waarom gaan jullie niet naar binnen? Mijn vrouw zal jullie ontvangen. Dat werd een gezellige babbel tussen de dames (vooral de andere 2), met een kopje thee erbij. De gastvrouw stond ondertussen het avondeten te bereiden.

We waren de eerste dus keuze in de bedden. Op een verbouwde schuurzolder. Ik sliep op kamer met 5 bedden, waar later nog 2 zussen en 2 vriendinnen bijkwamen.
En best koud, leek ook niet de bedoeling dat we in het huis verbleven, dus dan maar op bed in de slaapzak.

De was werd gedaan, met zn zessen een wasmachine vol, lekker hoor. Drogen in de wind en de zon. En 's avonds bij de haard.

Eten met zn elven. Groentesoep (aardappel, wortel en nog wat), rijst en vlees met jus. En tóch zeggen de Fransen dat ze veel groente eten. Het eten was best gezellig, maar voelde me echt verloren. Het praten gaat te snel. Ik kan wel het onderwerp eruit halen en begrijp flarden van zinnen, maar het gaat te snel om iets te vragen of mee te praten, maar ook om de grappen te begrijpen. In het begin had ik gevraagd of men langzaam wilde praten, omdat ik dat kan volgen, maar das teveel gevraagd in zo'n groot gezelschap. Ik snap het wel, maar is ook erg jammer. Een enkele keer zei Marie, die naast me zat, iets tegen mij. Of er werd gevraagd of ik iets kon doorgeven (ik zat in het midden). Ik stelde een vraag aan mn overbuurman en kreeg een kort antwoord terug. En dan één van de vrouwen die geen boe of bah tegen me zei, wel een 'grap' toen ik vroeg bij de koffie of mevrouw melk had. 'Natuurlijk', zei Amber: 'natuurlijk Anna, is er melk, natuurlijk is alles mogelijk hier in Frankrijk' en dat op een wat cynische toon. Waar heb jij last van, Amber?

Woensdag 7 mei
Daarna een heerlijke nacht, goed geslapen met mn oordoppen in. Dat is fijn en wel nodig. Weer een drukke ochtend, iedereen opstaan, loopt door elkaar, wc, kattewas, bed opruimen, water flessen vullen, tas inpakken. En ontbijt. Met heerlijk zelfgemaakte yoghurt en flensjes. Die yoghurt ga ik ook weer proberen als ik thuis ben.

Wandeling naar Cras
19 km te gaan. Ik begon in een lekker tempo. Merkte dat ik de wens had de anderen vóór te blijven die allen na km of 5 zouden afslaan naar Cahors en ik richting Vers.
Het lukte, pas toen ik op de kruising kwam liepen Kati en Juliane achter mij. Heb maar even gezwaaid.

Eerst door Bears, zag de gîte waar Pascal had geslapen. Dan iets verder Vers. Eerst de Lot oversteken dan Le Vers. Mooie plaatjes in Vers. Koffie gedroken en lang gezeten bij een hotel. Toen naar de bakker en buurtsuper en wat spullen voor avondeten ingekocht en brood, kaas en ham voor onderweg. Hé, een postkantoor, dan ook maar wat postzegels en meteen kaart op de bus. Zo, alles weer geregeld. En tussendoor ook nog even de kerk bekeken.
Inmiddels was het al wel wat later en nog 13 km te gaan.

Af en toe flinke klim en daling. Redelijk veel wandelaars die van de andere kant komen en één vrouw die mij passeerde (en ook in Cras bleek te slapen). Onderweg liep ik me druk te maken of deze reservering wel goed was gegaan. Geen duidelijk antwoord gekregen en erger: ik zou een code moeten hebben voor de deur en die had ik niet gehad. Hmmm, ik kan doorlopen en zien wat er gebeurt of ik kan bellen en vragen. Het werd het eerste en ondertusen zat ik te repeteren wat ik zou zeggen als het niet goed was gegaan.

Bij de gîte in het gehucht Cras, stond de deur open en waren een man en vrouw druk met in en uitlopen. Pelgrims. Ze heetten me welkom. Elodie had wel een bericht met code en lijstje namen met wie ze op de kamer sliep. En daar zat een Anna bij. 😅
Hè, hè muts, niks aan de hand.

Le commanderie is een zeer oud gebouw. De vloer liep aan alle kanten schuin af. De keuken en douche waren betrekkelijk nieuw en men was duidelijk nog bezig met verbouwen. De trap kraakte, er waren 2 kamers: één met 3 bedden, waar 3 vriendinnen sliepen en een kamer met 2 stapelbedden en een enkelbed. Krakende vloer en krakende bedden. 😆
Gelukkig een onder bed, maar bij iedere beweging knerpte het ding. Brrr.

En dan het gezelschap: 3 vriendinnen hebben de hele middag liggen giechelen op hun kamer.
Elodie en Jean Louis waren ieder alleen, maar kenden elkaar van eerdere gîte. Elouise kwam erbij, die was mij vandaag gepasseerd en had een tent bij zich. Brrr. Het was inmiddels fors afgekoeld. Er was een grote haard in de woonruimte, maar niemand deed een poging tot stoken.
Op het laatst kwam Marin, ze had 32 km gelopen. Poe.

Voor het avondeten: wat gaan we doen. Ik was de enige die wat boodschappen had gedaan: een ui, een paprika een zoete asrdappel en een potje bolognese saus. Te veel voor 1 persoon, te weinig voor dit gezelschap. Er was een kast met blikjes, zakjes, pakjes en een prijslijst met soms stevige prijzen op de deur. Jean Louis zei: ik ga soep warmen en liep te rommelen met soep in karton. Wie eet er mee? Niet duidelijk. Jean Louis ging naar boven, waar de 3 vriendinnen waren. En iedereen maar tutten voor de kast. 1 lustte geen vlees. Ok, rijst of pasta? Rijst! Ok, hoeveel? Dat pakte een andere dame aan. Ze zei het moet 20 min koken, zette het op en vertrok uit de keuken. Jean Louis verzorgde de soep. En ik begon aan de saus. Ui, paprika en paar potjes saus erdoor, aangevuld uit de kast.
Iedereen vond het 'heerlijk'. Het was prima te eten.

Omdat de meesten elkaar niet kenden, was het gesprek een stuk rustiger. Beter voor mij, ik kon het volgen! Werd het toch nog een beetje gezellig.

Elodie wilde graag slapen in een verwarmde kamer en had het over 19 gr. Getver. Nou ja, ik zei wel dat ik thuis altijd het raam open had. Toen ik boven kwam, leek er geen verwarming aan te staan. Beter.

Oh wat een elledig kraakbed! En de heup begon op te spelen. Dan wil je váák verleggen. Ik hoop dat iedereen oordoppen had. En ook al snel: ik moet weer plassen. Toen na 2 uurtjes Elodie eruit ging, ben ik erachteraan gegaan. Voor mijn gevoel slechts even geslapen, deze nacht. Was blij dat de kerkklok 7 uur sloeg.


St Cirq Lapopie - Pasturat 17 km
Pasturat - Cras 19,5 km

Geschreven door An.aan.de.wandel