Ja, daar ga ik weer.
De 6de keer dat ik voor een caminowandeling (lang of kort) naar het zuiden afzak. Ik ben blij dat het weer kan en dat ik mag van mijn baas. 😊

Dit keer gaat de wandeling van Irun naar Santiago. Min of meer langs de noordkust van Spanje van oost naar west, langs de Golf van Biskaje. Het is een pittige tocht naar men zegt. Vandaar dat ik het starten ervan voor mij uitgeschoven heb. Nu ga ik eraan beginnen vanuit niet zo'n beste conditie. Ongetraind met nogal wat PHPD (pijntje hier, pijntje daar). Rustig aan beginnen dus!

Het was nog haasten vanochtend om de tram te halen. Altijd hetzelfde liedje. Ik lag er zó laat in om mn huis redelijk aan te vegen en alles klaar te zetten en was er zó vroeg weer uit. En dan nog vraagt alles veel tijd 's morgens. Rustig vertrekken en ruim op tijd komen als het erop aankomt, leer ik toch niet echt. Het zij zo. Zucht
Na het gestress van het halen van de tram verliep de rest van de dag gladjes.
Van Rotterdam naar Parijs zat ik met 3 Amsterdamse zussen in een zitje. Ze waren op weg naar de Ardeche om één van hun dochters te bezoeken. Gezellige dames, met boeken die uitgebreid becommentarieerd werden. 2 van hen met lekker Amsterdams accent. Ik houd ervan.
In Parijs lijkt de overstap ieder jaar vlotter te gaan. Moest aan Elly denken onderweg van de metro halte naar de trein op Gare Montparnasse. Eindeloos veel trappen, wat voor mensen met koffers en tassen een enorm gezeul is. Liften of roltrappen doen ze niet aan in de metrogangen. 't Is een makkie met een rugzak. Zo her en der nog een tasje getild.

In Parijs was de overstap ook stresserig, niet voor mij, maar de sfeer is zo. Heel veel mensen moesten in een superlange trein, waarvan de eerste 6 treinstellen tot Bordeaux gingen en daarna nog tig treinstellen tot aan eindpunt Hendaye en alles ertussen in. Heel veel nerveuze mensen die snel door de controle willen. Dan je treinstelnummer zoeken. Het begon bij 6 en liep af. 🙄 Na nummer 1 begon het bij 12 en telde op. Je moet het maar snappen. Fransen blinken niet uit in duidelijke bordjes of instructie. Het is maar goed dat de perrons daar ook erg lang zijn.
Rijtuig 16, stoel nr 13. Pff, smalle gangetjes, bagage ruimte voor koffers vlakbij de deur zodat iedereen opgehouden wordt als je je koffer of rugzak in het bagagevak perst en dan de stoelendans. Ik ging bijna zitten op stoel 16, onee: ríjtuig 16. Dan stoel 13 aan de overkant. Het nummer staat op de rugleuning van de betreffende stoel en ik ging de stoel erachter zitten. Had me net geinstalleerd toen ik door een dame aangesproken werd. Het duurt dan weer even voor ik het begrijp. Hè, ik had toch goed gekeken. Nee dus. Ik mocht blijven zitten ging zij op mijn plek. Opgelost. 😅 Blij dat ik het na opnieuw vragen wel begrijp. Dat wordt straks wel anders.
Oh en nog een tip: neem nooit gekookte eieren mee voor onderweg. In ieder geval niet los. Zolang ze heel blijven niks aan de hand, maar als de schaal barst...Zo, dat meurt de rugzak uit en ik durfde ze al helemaal niet in de trein op te eten. Wat een lucht! 😄

Eindbestemming Hendaye ligt in Frankrijk, vandaar loop ik naar Irun in Spanje. Dat klinkt, hè.
Het zijn 2 stadjes met elkaar verbonden via brug over de rivier Bidasoa, die vormt de grens tussen Frankrijk en Spanje.

In Hendaye de brug over. Bordje 'pont' aan de ene kant en 'puente' aan de andere. Ja hoor, ik ben in Spanje.

Irun blijkt best een grote stad. In elk geval druk. Het pension was snel gevonden, in een zijstraat van een megadrukke winkelstraat.

2 dagen voor vertrek eens goed naar de route en slaapplaatsen gekeken. De etappe aangegeven in de gids is Irun-San Sebastian. Zo'n 25 km. Er is ook een aardige klim te gaan. Met mijn ongetrainde lijf met blessures lijkt me die combi geen goed plan. Sowieso is 25 km voor mij aan de verre kant.
Is er nog een herberg tussenin? Mmm, op 15 km, maar die gaat open met Pasen. 🤔 Verder zoeken. Op andere lijst met slaapadressen staat dat dezelfde herberg met 14 bedden open gaat in 2024 op 21 maart. Dat is overmorgen. Dan maar een dag langer in Irun en hopen dat 21 maart klopt.
Omdat je in een pelgrimsherberg doorgaans maar 1 nacht mag verblijven heb ik een pension geboekt voor 2 nachten. Het is simpel, schoon, oud en gehorig. En vooral heel ongezellig. Voelde me beetje ontheemd en verloren bij aankomst. En moe. Dutje gedaan, zo das lekker, en 's avonds op zoek naar een eethuis. Kon gek genoeg geen restaurant vinden, alleen barretjes. Lukraak bij één naar binnen en gevraagd of ik kon eten. Gelukkig spreken veel mensen hier paar woorden Engels. Ik brabbel vooral in Frans en pijnig mijn hersens met het zoeken en proberen te begrijpen van Spaanse woorden. Ben toch niet voor niks een tijd lang met duolingo in de weer geweest! Dat was al weer even geleden. Nou ja, ik hoop dat die kennis nog terugkomt 😆

Even wennen aan het avondleven hier. Etenstijden zijn vanaf 8 uur, veel winkels tot 10 uur open.
En morgen...mijn eerste echte vakantiedag.

Woensdag 20 maart. Ontbijt op de kamer, met wat ik zelf bij me heb. Crackers, kaas en nog een ei 🙂.
Na wat gelummel op pad. Bij de bakker een kop koffie. Nog wat gestruind en toen op zoek naar de haven, het water, een oud stadscentrum. Kwam eerst langs de pelgrimsherberg van Irun, die lag er uitgestorven bij rond half 10. Daarna deel van de route voor morgen gevolgd. En kwam uiteindelijk in een oude binnenstad terecht. Hondaribbia. Bij de vvv een plattegrondje gehaald en een stempel en praatje gemaakt vooral over de Baskische taal. De jongedame reageerde opgetogen toen ik zei dat ik holandesa was. Dat is mooi en ook wel eens anders.
Verder gestruind, naar een stukje oud vissersdorp, dat was niet als zodanig herkenbaar, maar wel gezellige huizen met gekleurd houtwerk. Nu geworden tot winkels en horeca. Erg toeristisch hier, dat is natuurlijk, langs de kust. Op terras wat gegeten. Lastig hoor om wat te kiezen in andere taal. En grappig wat je krijgt. Ik bestelde vissoep en tomatensalade (lekker veilig), dat zou een specialiteit van het restaurantje zijn. Ik kreeg precies wat ik vroeg. Een schaal met denk wel een kilo ontpelde tomaten, in grove stukken, met olie, peper en flink zout. Smaakte best hoor. Beetje veel voor één persoon.

Nu weer even op bed, bijkomen van het gestruin. Reservering voor morgen is nog niet gelukt. Heb nu sms gestuurd.
Ik ga het zien morgen.

Mn telefoon is niet meer wat het was. Route registratie via pindat gaat moeizaam. Als dat zo blijft stop ik met de route (niet het verhaal 😉). Kost ook veel batterij. Zet ik af en toe een pin extra.

Nou ja mensen, dit is nog niks, morgen begint het echte werk 💪👣 stuur het toch maar door.

Geschreven door An.aan.de.wandel