Best een pittige dag vandaag. Niet alleen de eerste wandeldag, maar ook nog regen, heuvel op en heuvel af en een grote afstand (23 km). Maar ik vond het wel fijn, tot de laatste paar kilometers. Loop je daar, met alles wat je nodig hebt op je rug, door het Franse landschap. En daar houd ik van. Af en toe een huis of dorp, af en toe een auto en soms iemand over straat. Verder helemaal niks. ' k Heb lopen zingen: de zegenbede van Sint Patrick afgewisseld met 'Bloed, zweet en tranen' van André Hazes, mooie combi, toch?
Er waren erg modderige paden bij, veel geglibber, ik was blij met mijn stok en mijn regencape (Margriet👍). Veel bloemen (koolzaad, pinksterbloemen) wat de boel ondanks het weer nog wat opvrolijkte. Ik voelde me wel stoer en ik vond het wel lekker dat gebanjer door de bagger.
Een slaapplaats gevonden bij een gepensioneerde meneer (Pascal) in een prachtig oud huis. Wat zou ik hier graag even rondsnuffelen! Antieke meubels, prachtige tegelvloer, in de woonkeuken bloemenbehang op het plafond. Hij woont een dorp verder dan mijn eindbestemming en kwam mij daar met de auto halen. 'Pas de problem!' Dus is mijn wandeling morgen 3 km korter en wederom 23 km. In de auto maakte hij me duidelijk dat we in Frans Baskenland waren. Het huis stond al met bordjes aangegeven in het dorp en hij wees er trots naar: 'Mon rêve' (mijn droom). Pascal vertelde dat hij het huis van zijn ouders en grootouders bewoont. Ook het werk was generaties overgegaan van vader op zoon: allen zijn zij marmerbewerker geweest. Vanuit het slaapkamerraam keek ik uit op een kerkhof. Het werk naast de deur!

De slaapplaats voor morgen is reeds geregeld, Pascal heeft even een belletje gedaan naar een collega.
Volgens hem ligt er sneeuw in de Pyreneeën ( je hebt gelijk, Carin). Morgen in ieder geval eerder vertrekken dan vandaag, want ik loop niet echt hard, heb ik al gemerkt.

Geschreven door An.aan.de.wandel