Bij Einar en Nienke, vrienden van de eetgroep, kreeg ik een warm welkom, heb
er heerlijk gegeten en we hadden een gezellige avond. En wat anders dan anders om daar niet na het eten weer te gáán, maar nu te blijven slapen. Heb genoten van hun goede zorgen. Bijzonder en leuk!
De volgende ochtend is Einar na het ontbijt met mij vertrokken, we zijn uitgezwaaid door Nienke.
Een flink stuk afgesneden van de route, door Schipluiden rechts te laten liggen en we zijn vanaf Delft door Tanthof, gebied van het Abtswoudse bos en over een mooi smal polderwegje richting Schiedam gelopen. Net ontsnapt aan een botsing met een supersnelle fietser door een domme move van mijzelf. Zó zeg, dat ging nèt goed! Fietser reed verder, al foeterend, ik sorry roepend en met de schrik in de benen.
Verder gelopen door Kethel, ik zie het vanuit de trein van huis naar Rotterdam, en dan ineens lóóp je er. Daar, tussen de paar huizen een méga RK kerk, een Jacobuskerk. Tijd voor pauze. De deur was dicht, bij gebrek aan een bankje, gingen we op het stoepje voor de ingang van de kerk zitten, in de zon. We hadden ons net geinstalleerd toen de deur van de pastorie openging en een dame vroeg of we koffie wilden. Tuurlijk! Wat ontzettend leuk dit. Voor de tweede dag op rij op de koffie in een pastorie. Binnen zaten 4 heren, de dame die ons geroepen had en een hond. Vragen en verhalen over en weer. Én ik kreeg er een stempel bij van deze Jacobuskerk. Na 2 kopjes koffie, gebruik van toilet (ook heel fijn, niet te onderschatten) en goede reiswensen, verder richting Schiedam. In de stad met zn 2 nog wat gedronken op een terrasje en een verrassend heerlijk knalgroen soepje gegeten en daarna afscheid genomen. Het was gezellig om met Einar te lopen. Hij is teruggegaan en ik ben verder gelopen door het mooie centrum van Schiedam naar Rotterdam.
Een heel ander stuk van Rotterdam gezien, langs havens, het Marconiplein en door Delfshaven, prachtig daar en leuk, mijn oude werkwijk.
Zo anders om nu met rugzak door Rotterdam te lopen. Na vijven kon ik bij collega Jantine terecht.
Bos bloemen gehaald want zij is gisteren geslaagd voor opleiding lifestylecoach. Zo knap!

Wederom een gastvrij ontvangst en een anders dan anders bezoek. Wat is dit leuk en onwennig om bij een collega te slapen. En natuurlijk óók gezellig. 😊 s' Avonds de thuiswerkkamer omgetoverd tot logeerkamer met luchtbed en al.
De volgende morgen rond 9 uur een klein stukje samen op pad en bij Blaak uitgezwaaid door Jantine. Zij moest gewoon werken vandaag.

Weer een heerlijk frisse, zonnige dag. Terug naar de Erasmusbrug om de route te vervolgen. En daar loop ik dan over die prachtige brug. Blijft bijzonder. Dan door Feijenoord, mijn werkwijk. Had me grappig geleken als ik een bekende was tegengekomen, maar nee. Niet langs kantoor gegaan, maar stukje Laan op Zuid, WG Witteveenplein en Spoorweghaven. Allemaal bekend terrein.
Omdat de afstand donderdag behoorlijk was, had ik vooraf al besloten te smokkelen: met de trein van Rdam Zuid naar Barendrecht. Afgesproken voor koffie bij oud collega Margreet, die vlakbij het station woont. Ook weer gezellig en niet vergeten dat ik nog wat moet lopen vandaag 😄.
Margreet is met me meegelopen door Barendrecht en groen gebied om op de route te komen. Onderweg een mooi gesprek over wat de wandeling betekent, vooral ook in spiritueel opzicht en mijn worsteling daar soms mee. Voel ik me nou een pelgrim?
Afscheid genomen van Margreet en weer door, langs camping de Oude Maas en Heerjansdam.
Een groepje pubers en een oudere dame stonden met hun fietsen op een kruispunt. De oudste jongen sprak mij aan. Of ik een nat doekje had. Uh, ik heb zakdoeken en water, waar is het voor? 'Oma is met de fiets gevallen'
Ach, arme oma. Een wondje boven haar wenkbrauw, opgedroogde bloedstroompjes en vegen over haar gezicht. Een kordate kleinzoon, een kleindochter met rood gehuilde ogen die overstuur haar moeder belde en nog 2 jongens, die er bedremmeld bij stonden, in de leeftijd 12-15 jaar, schat ik. Ze waren op weg met oma naar een pannenkoekenrestaurant.
Oma wilde een zakdoekje en verder niets aannemen, geen pleister, geen betadine. Ze probeerde haar kleinkinders gerust te stellen wat maar ten dele lukte. Het probleem was niet haar hoofd maar haar rechterarm, die ze slap liet hangen. Ze kon niet meer fietsen, gaf ze nog ten overvloede aan. Het leek me goed als ze ging zitten, maar er was geen bank. De dochter/ moeder die gebeld was, zou zo met auto komen. En die was verpleegkundige. Nog even kleindochter gevraagd of ze ok was. Zij was tegen een hek gevallen, had een zeer been en was vooral geschrokken. Moeder was de enige die verder nodig was.

Ik ben verder gelopen, langs de Oude Maas en door Zwijndrecht.
Diverse mensen spraken mij aan onderweg. 2 Fietsers stopten toen ik een foto stond te maken van een schip en begonnen een praatje, een moeder en zoon kwamen bij mij aan een picknicktafel zitten, in Zwijndrecht fietste een man langs en bleef naast me rijden en een mevrouw bij de waterbus Zwijndrecht-Dordrecht. Allen waren in Santiago geweest of wilden er (ooit) naar toe. De man op de fiets in Zwijndrecht was ook eens van huis gelopen naar Santiago. Grappig al die mensen die spontaan tegen je gaan praten.
In Zwijndrecht bij een woonhuis gevraagd of ik van toilet gebruik mocht maken aan een jonge vrouw die op straat naar de vuilcontainer liep. Ze was niet enthousiast, dus ik zei: 'nee is ook een antwoord'. Ze keek me wat vertwijfeld aan en vroeg: moet u zo nodig? 😆 En het mocht. Yes! #durftevragen

Zwijndrecht is niet bijzonder, met de waterbus naar Dordt, das wel mooi!
Helaas was de 'halte' in het centrum niet in gebruik, dus ik ben niet door het centrum van Dordrecht gelopen. Erg jammer. Inmiddels was het al einde middag en collega Nadine had aangeboden dat ze me ergens kon oppikken, want zij woonde nog wel stuk van centrum af. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.
Weer een slaapadres bij een collega. En kennisgemaakt met echtgenoot Bert, die ik alleen ken uit verhalen. Wederom een hartelijk en gastvrij ontvangst en onderkomen. Zo fijn!

De volgende morgen kwam Jantine en zijn we met zn 3en gaan lopen en na uur is Nadine naar huis gegaan en is Jantine meegelopen tot Zevenbergen. Het eerste stuk was prachtig. Daarna veel polder. Én de Moerdijkbrug over het Hollands Diep. Goed voor de topografische kennis, dit wandelen door eigen land.😉
Na het dorpje Moerdijk komt Zevenbergen. Neergestreken in een Fletcherhotel (met kortingsbon van Jantine 👍) even bijgekomen op hotelkamer en toen het dorp (met stadsrechten) in om te eten. Nog nét 2 plaatsen aan de bar vrij in 1 van de 2 eetgelegenheden die nog open zijn, want heel Zevenbergen heeft corona, na de carnaval, dus verder alles dicht. 😒 We hadden de beste plek! Lekker aan het welverdiende bier.😋
Na het eten Jantine bij de trein uitgezwaaid en ik naar het hotel.

Vandaag zondag 6 maart. Op naar Stampersgat/Oud Gastel. En nu voor het eerst alleen lopen en niet meer bij bekenden slapen. Even wennen, want was wel vertrouwd en gezellig.

3 maart Delft-Rotterdam 19 km
4 maart Rotterdam-Dordrecht 18,5 km
5 maart Dordrecht-Zevenbergen 19,5 km
6 maart Zevenbergen-Oud Gastel 20 km

Geschreven door An.aan.de.wandel