Vandaag niet ver gelopen, zo'n 13 km naar mn eerste 'pelgrims voor pelgrims' adres. Emanuel, de gastheer, was van de week erg hulpvaardig. Hij had eigenlijk geen tijd, moest werken en de buurman helpen. Maar alee, het kon toch, als ik het niet erg vond, dat hij weinig tijd voor mij had.
Vandaag, 5 km voor het eindpunt kwam ik Marion en Kate tegen, 2 dames uit ' t Gooi. Met een stevig tempo en vandaag 28 km etappe. Oef, das andere koek. Ook zij hadden afgesproken bij Emanuel.
Een prachtige plek weer. Een vroegere school, helemaal opgeknapt, met veel oude details. Emanuel zelf is in 2016 naar Santiago gelopen. Sindsdien stelt hij zijn huis voor overnachting voor pelgrims beschikbaar. Deze week heeft hij vrijwel iedere dag 1 of 2 mensen gehad. Het pelgrimsseizoen is begonnen!

Woensdag kwam ik kort na Leuven langs de Abdij van Park. Een enorm complex, erg indrukwekkend om te zien. Een mevrouw met fiets stapte af en begon een praatje, ze vroeg of ze een stuk met me op mocht lopen. Ze was onderweg naar Boutersem, zonder verder doel. Ondertussen raapte ze vuil van het pad en gooide het in haar fietsmand. Het was verslavend, zei ze. Ik vertelde over een schoonmaakactie op het strand en bij de kerk. Ze beantwoordde graag mijn vragen over de abdij, de streek en van alles. Het gesprek ging een beetje van hot naar her. Oa over een Belgische televisieserie die ze fantastisch vond. 'Eigen kweek' over een boerenfamilie, die een cannabis plantage begint om het hoofd boven water te kunnen houden en gaandeweg meer en meer in de problemen komt. Ze kon er erg beeldend over vertellen. Een echte aanrader volgens haar!
Ze stapte weer op de fiets, wenste me een goede reis en reed tot de bocht en kwam weer terug. Of ze nog een stukje mee mocht lopen. Ze had duidelijk behoefte aan een praatje.

Veel wandelpaden hier over/door hol(l)e wegen. Mooie paden. Kwam een wandelaar uit Brussel tegen, die nu een GR route liep, en al tig x in Santiago was geweest, steeds via een andere route en alles in etappes.

In de namiddag gearriveerd in Neervelp op de Dalemhoeve, een b&b op een boerderij. Een groot bedrijf!! Gastvrouw Dina vertelde dat ze 1200 varkens hebben en bio-energie produceren.
Ze gaf uitleg hoe dat in zn werk gaat.
Ik had een kamer in het grote huis. De andere kamers werden bewoond door mannen uit Oost Europa, die in Leuven werken en hier tijdelijk wonen.
Een aantal van hen woont in Polen, vlakbij de grens met Oekraïne. Ze gaan komend weekend naar huis en Dina voelde de spanning oplopen bij hen. De mannen zijn bang dat ze daar moeten blijven en misschien wel opgeroepen worden voor het leger of om een andere reden moeten blijven. En niet meer terugkunnen naar hun werk.
Er was een aparte, wat ongezellige leefruimte/eetruimte voor de b&b gasten en de mannen. En die liepen 's avonds af en aan de keuken in om te koken, af te wassen en met Dina te babbelen. Die vond het allemaal prima.

Zij was het bedrijf ooit met haar man gestart, hun 3 zoons werken nu in het bedrijf en manlief had haar inmiddels verlaten voor een ander.
Bij een kopje thee 's middags in gezelschap van kleinkinderen Robbe, AnnaPaulina en baby August, kreeg ik het hele verhaal.

Ik vroeg haar naar een tandarts, want de pijn werd steeds erger. Ze maakte een lijstje van tandartsen in het dorp, gaf me vervolgens weinig hoop en belde zelf de lijst af. Eén nam zelf op en zei gelijk geen tijd te hebben. Bij 3 een voicemail. Het was al tegen 6 uur en volgens Dina werken ze dan allemaal nog.
's Avonds kwam ze op mijn kamer: ik kon om 21.45 nog bij een tandarts terecht. Wauw!

Zij heeft me erheen gebracht met de auto. Tandarts Valérie was een frisse jonge vrouw. Ze nam alle tijd én foto's en uitgebreid onderzoek: geen gaatjes of onstekingen. Pfju!
Klachten komen voort uit gevoelige tanden, (was al bekend) en zoals ik zelf inmiddels had ervaren door (in)spanning en houding.
Adviezen gekregen, een zeer schappelijke rekening en een goede reis gewenst. Daar teken ik voor, voor zo een tandarts. Wil ik ook best een paar uurtjes voor omrijden, 2x per jaar.
Toen ik tegen haar zei dat ik verbaasd was om 10 uurs avonds nog bij een tandarts te zitten, zei ze wat schamper: 'In Nederland is het zo een 9 tot 5 job, hè'.
En dan zo'n gastvrouw die s'avonds laat nog voor je in de auto stapt. Goud!

Ben ook blij dat ik nog bij een Vlaamse tandarts ben beland. Paar dagen verder had dit hele verhaal in het Frans gemoeten.
Met dank aan Karin Astrid die me aangespoord heeft om hier en niet thuis of verderop naar tandarts te gaan. En nu meer ontspannen van de spieren, beetje oefenen...was idd al aan het zoeken op you- tube.

Neervelp- Enines was volgende traject. En best een eind. Rustig aan doen leek mij goed. Heerlijk landelijke omgeving, licht glooiend. Koffie gedronken in Meldert, doorgelopen naar drukkere weg, binnen 1 minuut een lift naar Hoegaarden. Brouwerij overgeslagen, wél de enorme kerk bekeken en vervolgens met de bus naar Geldenaken oftewel Jodoigne, want, jawel de Vlaams-Waalse grens gepasseerd. En dat is meteen duidelijk. Wonderlijk! Door de taal waan je je in Frankrijk, maar het is nog steeds hetzelfde land. En niet iedereen is hier twee-talig.

In Geldenaken nog wat spullen naar mn zus opgestuurd. De rugzak moet lichter!
Vanaf daar lopend naar Enines. La maison de la rose des vents. Werd verwelkomd door Nicole en haar man en de hond.
Heerlijk groot en licht huis met grote tuin.
Kreeg thee met eigen gebakken cake van de praatgrage Vlaamse gastvrouw.

Gezellig en vermoeiend. 'Ja, die Oekraïners moeten geholpen worden, maar al die Belgen die ondergelopen zijn, krijgen geen geld, hè.' En dat ging moeiteloos door naar 'al die buitenlanders die hier geld van de staat vangen en geen klap uitvoeren'.
🤔 Het blijft een lastige discussie. Het was nogal: wij Belgen eerst. Geprobeerd wat nuance aan te brengen, maar weet niet of het landde. Gelukkig ook wat gezelliger onderwerpen, zoals het verbouwen van eigen groenten, maar ai, daar kwam het gesprek op biologisch vlees en groente, wat volgens Nicole natuurlijk niet mogelijk was. En dus onzin. Dan is het balanceren tussen gezellig houden en duidelijk maken dat het best anders kan een uitdaging.
Ze heeft heerlijk voor me gekookt, van groenten uit eigen tuin. Onbespoten. Dat dan weer wel.

De volgende ochtend via de achtertuin zó het weids, licht golvende land in. Waar boeren bezig waren met land voorbereiden en zaaien. Trekkergeluiden, vogels en rust en weer een fantastische dag. Dat was gisteren.

En nu vanochtend na een gezellig verblijf met de beide dames in het huis van Emanuel, op naar Namen/Namur.

17 maart Neervelp-Enines 15,5 km
18 maart Enines-Eghezee 13 km

Geschreven door An.aan.de.wandel