Het heeft even geduurd, maar hier een nieuw verslag. Best een druk leven 😉😄 en dan komt het er niet van om iets te tikken.

Paar dagen terug ...
Donderdag 10 maart, het was een korte etappe, van Ossendrecht naar Stabroek. Een paar mooie paadjes (padje van Janus van Sjefkes, zie foto) en zo stilletjes de grens over en ik dacht een mooi ommetje te maken naar Zandvliet, waar ook nog ergens horeca was. Anders zou ik wel héél snel in Stabroek zijn.

Geen aanrader, Zandvliet, dooie boel daar, vooral veel steen en weinig groen. Er was een café open maar dan moest ik wel héél Zandvliet door. Werd het toch nog een eind.

Het laatste stuk naar Stabroek via een landweggetje met van die afgeplatte kinderkopjes (sorry, Karin) en das niet fijn om te lopen, want pijntjes en blaartjes hier en daar.
Toen ik mijn gastheer daar berichtte dat ik in aantocht was kreeg ik terug dat het terras klaar stond. Dat klonk veelbelovend.
En inderdaad, in Stábroek (let op de klemtoon, heb ik geleerd) stond bij de bel aangegeven dat vrienden achterom komen en werd ik in de tuin verwelkomd door Marc en Ans (Vrienden op de fiets adres, een aanrader), die al vrienden op bezoek hadden. En ik voelde me meteen welkom. Lekker in de namiddagzon met een biertje erbij. Gezellige mensen en leuke, grappige gesprekken.
's Avonds meegegeten, oa heerlijke lasagne. Weer heel anders dan de vorige adressen en voelde me daar erg op mijn gemak.

Volgende dag door naar Antwerpen. Onderweg vlak achter elkaar door 2 vrouwen aangesproken over mijn tocht. De één was naar Santiago gefietst met haar man, de ander is er lang geleden naar toe gelopen, vanaf huis. Ze ging net als ik alleen op pad, maar toen waren nog niet alle routes op papier en geen lijsten met slaapplaatsen. Zij bekeek zelf hoe ze het best kon lopen en sliep in 'van die kotjes' ook wel tussen de koeien soms. Het voelde voor haar als was ze een zwerver en het gaf haar het ultieme gevoel van vrijheid. Ze werd helemaal blij, alleen al bij de herinnering aan die tijd. Ze woonde niet hier, in de buurt van de route, anders had ik zó bij haar kunnen slapen.
Toen ik Antwerpen in liep, op een grote brug, stopte er een fietser. Een oudere heer, die ook in Santiago was geweest. Midden op de brug, weer vragen en verhalen.

Dan Antwerpen, duurt even voordat je in de stad bent. En dat was einde middag dus meteen maar door naar de B&B.
Bij het adres werd opengedaan door een gezette man van 70 +. Het weinige haar in de war, bijna tandenloos, zn broek nog vastknopend, deed Domien de deur open. Hij leidde me tussen wonderlijk veel bankstellen naar de achterzijde waar we de trap omhoog gingen. Hij bleek vroeger een bloemenzaak gehad te hebben in de ruimte beneden. Boven kreeg ik thee.
Hij verontschuldigde zich voor het feit dat zn tanden misten: zn gebit was in reparatie.
Tips over Antwerpen, gedoe over BTW en bonnetjes, verhalen over gasten die geweest waren (en lovend over de b&b 😏) en een lijst met van alles te kiezen voor het ontbijt kwamen voorbij.
Daarna via 2 prachtig wijnrood geverfde, supersmalle draaiende trappen naar boven. Ik had de torenkamer, waar het lichtjes stonk naar kattepis, maar dat was vochtigheid volgens Domien, want geen kat.
's Avonds de stad in en op aanraden van mijn vorig gastadres gegeten bij een leuk eetcafé.
Laat in de avond arriveerde Karin Astrid, die ik de volgende ochtend 'tegenkwam'. 😄Domien had er duidelijk lol in om goed voor de innerlijke mens te zorgen. En Karin had de pannekoeken aangekruist. Lekker hoor, zo'n uitgebreid ontbijt!

Dan met zn 2 op pad. De plattegrond met highlights van Antwerpen achtergelaten bij Domien.

De weg Antwerpen uit was lang. Eigenlijk heel weinig buiten de bebouwde kom geweest. Wel jammer dat Karin dan net die dag mee liep, maar ja, het is wat het is.
Gezellig om met zn 2 te lopen. Tijd om bij te kletsen. Karin loopt erg op haar gemak. Ik ben erg bezig met de afstand en 'op tijd aankomen'. Omdat ik 's ochtends redelijk snel vermoeide voeten heb, wil ik vooral niet meer lopen dan nodig is (want moet het einddoel wel kunnen halen). In het moment zijn en daarvan genieten lukt mij minder makkelijk. Soms wel hoor, en ik hoop dat dat nog meer komt.

Ik had een B&B in de buurt van Lier besproken. Zo'n 5 km voor het einddoel in Boechout was daar ineens een fietser, die ook naar Santiago was geweest. Enthousiaste man, die ons een lift aanbood (hij woonde vlakbij, had blijkbaar een auto en ik zat er een beetje doorheen) en van alles wilde doen, als hij maar kon helpen. Dat was niet nodig. We kregen een 'Buen Camino' en hij ging weer. Iets verderop zagen we een picknickbank: even pauze. En daar was ineens de man op de fiets weer. Hij had zitten denken hoe hij ons kon helpen of wat hij aan kon bieden en pakte vervolgens uit zijn fietstas een fles appelsap. Zelfgeperst. Daar word je toch blij en dankbaar van, van dit soort mensen.
De laatste kilometers door iets meer groen gebied en op de appelsap, liep het beter.

En dan een hele fijne bnb. Mooie kamers, rustige plek, helemaal goed. Een 'feestmaal' 🥳 van bier (uit de koelkast daar), chips, geplette broodjes en een restje appelsap.
Nog poos bezig geweest met zoeken van overnachtingsplekken voor de komende dagen.

De volgende ochtend, zondag, een heerlijk ontbijt. Leen, de gastvrouw ( ik had 'meneer' naar haar gemaild. Karin zei nog: kan óók een vrouw zijn...) vertelde dat ze nog meer kamers te huur hadden en die nu voor komende Oekraïners vrij hielden.
Én ze zei dat Lier prachtig is, volgens sommigen Brugge in het klein. Maar ja, we hebben de route afgesneden en Lier overgeslagen.

Het was wéér een stralende dag. En vandaag gelukkig niet door zoveel stadsgebied, maar nu een stuk langs rivier de Nete naar Mechelen. Dit keer geen auto's die voorbij zoefden, maar racefietsers. Net mieren, volgens Karin, in van die zwarte strakke pakkies 😆.
Een heerlijke dag. Halverwege ontmoetten we een man die de route die wij liepen in België aan het 'herschrijven' was. Hij was al 7 x in Santiago geweest, steeds een andere route. Een stukje met hem opgelopen en weer daggezwaaid.

In Mechelen ingecheckt bij het hotel, rugzak gedropt en de stad door richting station. Even de kathedraal in geweest, voor die ging sluiten. In de buurt van het station een Turks eethuis gevonden. Daarna Karin Astrid uitgezwaaid bij de trein. Jammer dat ze ging. Het was een fijne en gezellige afwisseling van deze tocht in mn up. Ook weer goed om alleen verder te gaan.

Maandagochtend gebeld met mn tandarts (assistente). Want wéér last van kiespijn, het is niet te geloven. Dit keer gevoeligheid bij warm en koud eten. Had ik thuis al last van, maar niet zó erg. Ik hoop dat de adviezen helpen. En nog meer hoop ik dat het vanzelf minder wordt. Blijkbaar heeft de vorm van inspanning invloed op mijn gebit. Of het is echt toeval...

Maandag in Mechelen in een koffiehuis ontbeten. Ik trok nogal wat bekijks bij de vooral ouderen waar het koffiehuis mee vol zat. Ik hoorde iemand zeggen: die komt zeker uit de Oekraïne lopen...
Hij hield verder zn mond toen ik in het Nederlands bestelde.
Een vrouw vroeg: zijt ge helemaal alleen op trek? En bij mijn antwoord begon ze: da zou ik nou ech nie durven, hé.
En ik zei: als we hier met zn 2 waren geweest, had u vast geen praatje met me gemaakt.
Toen ging ze los: en wat nou als ge door een bos stapt? En of ik niet gehoord had van die vrouw die.... bla,bla.
En bedankt!
En ik heb haar beleefd gevraagd te stoppen met enge verhalen vertellen en gezegd dat ik goed op mezelf kan passen.

De wandeling ging niet door bos, maar langs kanaal Leuven-Dijle. Heerlijk rustige route. Ervan afgeweken om naar Wakkerzeel te gaan. Had die ochtend nog gebeld naar dit Vrienden op de fiets adres en ik kon terecht, maar ik werd gewaarschuwd voor rommeligheid. Toen ik aankwam was ze aan het dweilen. 'Ja, nog even het huis snel kuisen voor ge komt.' Heerlijk dat Vlaams.
Óók een aanrader. Greet en Line, moeder en dochter in een verrassend leuk en licht huis. Niet te zien aan de voorkant.
Leuke, lieve vrouwen.
s 'Avonds gegeten in een echte Vlaamse kroeg, 't Schuurke en de specialiteit: witlofschotel.

Line had in Den Haag gewoond en in Leiden. Had er antropologie gestudeerd. Ze vond Nederland fijn, omdat het zo georganiseerd was. In tegenstelling tot België. Ze vertelde dat Belgische huizen niet aan eisen hoeven te voldoen en dat je daarom alles door elkaar gebouwd ziet en de meest saaie en afschuwelijke gebouwen. Het viel Karin en mij al op dat in sommige huizen aan de voorkant vrijwel geen ramen zitten. En zij vinden het bij ons zo leuk om 's avonds bij iedereen binnen te kunnen kijken!!😄
Greet was gepensioneerd maatschappelijk werkende. Genoeg om over te praten.
Natuurlijk ook over de oorlog die gaande is. En het wel/niet in huis nemen van Oekraïners. Greet zag daar toch wel erg tegenop. Ik ook, trouwens. Terwijl ik ook ruimte zat heb.

De volgende dag op pad naar Leuven na een dikke knuffel van Greet. Op haar aanraden een mooi ommetje gemaakt, via Wijgmaal.
Leuven is prachtig!! Voor het eerst merk ik in deze stad hoogteverschillen. In een kerk over het leven van pater Damiaan gelezen, die missionaris was in een leprakolonie en daar uiteindelijk gestorven is. Heftig verhaal. Einar tipte mij om door groot Begijnhof te lopen. Inderdaad prachtig, terug in de tijd. Is nu studentenwoonwijk. Contrast kan niet groter.😄
Aan het einde van de stad: huis van broeders van Don Bosco. Was een fijne plek om te verblijven.
Vertel ik later nog wel. Nu, woensdagmorgen aan de koffie in Leuven en straks maar klein stukje lopen naar Neervelp/Boutersem. Slaapplekken vinden voor komende dagen was wel even een dingetje. Maar toch gelukt😅
Nu alles gepland t/m weekend. Dan komt wandelmaatje Edwin meelopen.

En nu aan de wandel, fijne dag voor jullie allen. Vergeet niet te stemmen!! 😊

10 maart Ossendrecht-Stabroek 16 km
11 maart Stabroek-Antwerpen 17,5 km
12 maart Antwerpen-Lier 19 km
13 maart Lier-Mechelen 15 km
14 maart Mechelen-Wakkerzeel 19 km
15 maart Wakkerzeel-Leuven 12 km
16 maart Leuven-Neervelp/Boutersem 13 km

Geschreven door An.aan.de.wandel