Zondag 24 maart.
Na een redelijk aangenaam verblijf in de hostel in Zarautz, (nadeel van zo'n hostel is dat ver in de nachtelijke uren het andere logeervolk na uitgaan stomdronken binnenkomt; in een pelgrimsherberg doorgaans geen last van 😉) en een ontbijtje bij de bar van de buren, weer op pad. Iets later dit keer want alle tijd van de wereld vandaag. De avond ervoor en deze ochtend nog met de hostelmeneer gezocht naar mogelijk volgende slaapplaatsen. Niet té dichtbij of té ver weg. Het is een gepuzzel. Ook hij gaf aan dat sommige herbergen (nog) gesloten zijn.
Vandaag route van Zarautz naar casa rural Santa Klara net buiten Zumaia. Zeker niet al te ver. 😄
Vanaf Zarautz eerst langs de weg en het water. Geen hoogtes dit keer. Prachtig om de golven op de rotsen langs de weg te zien slaan. En dan dat geluid! Naar Getaria, daar koffie gedronken. In het straatje waar we zaten liepen een paar ouderen met paastakken. Kwamen zeker uit de kerk. De meeste kerken tot nu toe zijn gesloten. Op deze zondagmorgen niet geprobeerd.

Marcel was bezig met kijken naar de volgende slaapplaats. Het adres wat we hadden bedacht voor maandagavond had niet gereageerd op het apje en nam de telefoon niet op. Dan iets anders zoeken. Herberg op redelijke afstand blijkt 'tijdelijk' gesloten. Alle lijstjes afgezocht. Geen pelgrims onderkomens. Dan nog maar weer een casa rural, via booking.com. Soort b&b op de boerderij. Uiteindelijk iets gevonden, maar eigenlijk te dicht op die van vandaag.
Later op de dag gezocht voor de dag daarná: tja dat wordt dan een stevige wandeling van 20 + km met flinke hoogteverschillen. Duurde even voordat dat gelukt was en is wederom een casa geworden. Wel beter slapen dan op een slaapzaal. 😉 Het is dat óf een stuk overslaan en taxi nemen?
Nouja, vind het bijna niet meer leuk. 😏 Het neemt erg veel tijd in beslag, dat zoeken. Ik heb ook geen goed schema met afstanden dus voortdurend kaartjes aan het vergelijken en kilometers tellen. Pff. En het wandelt en slaapt rustiger als je weet dat je een plek hebt.

Het stuk van Getaria naar Zumaia ging niet meer langs de weg. Het was echt een zondagswandelingetje voor menig mens, gezinnen met kleine kindertjes die óók het hoog laag lopen. Niet het moeilijkste pad. Wijngaarden, boerderijen en tussendoor prachtige uitzichten. Zee aan de ene kant, heuvelig binnenland aan de andere.
We kwamen langs een casa rural, waar ook een restaurant was. Druk daar!
Zumaia zag eruit als een klein mondain havenstadje. Keurig haventje met redelijk formaat bootjes.
Geluncht in het eerste beste tentje, de keuze tussen sjiek en minder sjiek was nu snel gemaakt. 😄

Na Zumaia nog even flink stijgen en daar was casa Santa Klara. Wát een plek! 😍
Ik had 2 bedden gevraagd en we kwamen wederom op dezelfde kamer. Helemaal prima. We konden er zelfs koken in het huis, maar hadden geen boodschappen mee. Wel brood dit keer.
De dame deed onze was die we 's avonds schoon en nog warm van de droger weer terug kregen.
's Avonds op tijd in bed. Heerlijk geslapen.

Maandag 25 maart.
Wat had ze nou precies gezegd over het ontbijt? Was dat half 9? Ik was om kw voor 8 in de ontbijtruimte gaan kijken, maar er was nog geen licht of leven te bekennen. Half 9 is laat, maar ja, ook niet al te ver vandaag, gelukkig. Het was een drukke boel bij het ontbijt. Oa 3 vriendinnen uit Barcelona die een paar dagen de camino wandelden. Één van hen vertelde dat ze ooit een jaar in Nederland had gewoond, toen ze nog jong was. 😉 Ze dachten eigenlijk dat we Duits waren of Zwitsers, want één had een vriendin in Zwitserland en die leek op mij (ook zo groot 😊). Vrolijke dames en ze spraken een beetje Engels.

Op pad, ik heb een deel van de ochtend alleen gelopen. Niet dat het gekletst van Marcel storend is 😄 nee, ik ben meestal degene die een stilte doorbreekt. Maar ik loop graag alleen.

Het blijft één grote conditietraining: flinke stijgingen en dalingen vandaag. Het valt me nog niet mee en dat zal wel zo blijven, dus moet er maar aan wennen. Al gaat het iets beter dan de eerste dagen.
En het zit m vooral in de acceptatie: kleine stapjes, langzaam tempo, dan hou je het langer vol. En niks vinden van al die passerende pelgrims. Daar is Marcel goed in. Ik nog niet.

Voor Deba in een bar wat gegeten en gedronken en sanitaire stop. Daar kwamen we de 3 Spaanse vriendinnen weer tegen. Dat werd een gezellige pauze. Daarna laatste stuk naar Deba, wow, een superlange steile afdaling. Achterover hangend, met kleine stapjes. Aan de rand van Deba aangekomen: hé is daar nou een lift? Verdraaid! We hebben onze knieën gespaard bij de laatste afdaling (trap). 😊
In Deba brood gehaald voor de lunch van morgen. En schoonmaakmiddel (baking soda) voor de waterzak, want ik drink water met plastic smaak. 😝
Na Deba weer een forse klim. Mn kuitspieren zijn flink opgerekt!
We logeren weer in een casa rural met uitzicht. Oa met Geert en Rege uit Denemarken.
Vanavond met zn 4en gegeten. Was heel gezellig. Morgen treffen we elkaar weer op de volgende slaapplaats.
Morgenochtend op tijd vertrekken want lange wandeling. Er wordt regen verwacht. We gaan het weer zien.

Zarautz-Zumaia Santa Klara 12 km
Santa Klara-Pikua (Laranga Mutriku) 15 km

Geschreven door An.aan.de.wandel