Dank voor al jullie berichtjes via Pindat of Whatsapp! Fijn om te krijgen en leuk om te lezen. Dank voor al het meeleven met de ongemakken, haan en kiespijn, maar vooral met het meelezen/lopen. Ben niet zo goed in vragen beantwoorden of reageren tussendoor, merk ik. Leuven kwam voorbij, @ Riekje: grappig dat jij er was in dezelfde periode van het jaar. Prachtige stad.
@ Berdien: met Edwin ga ik af en toe wandelen. Nu dus paar dagen in Belgïë.
@ Astrid, das mooi dat tandartsen in Apeldoorn al zover zijn. In Den Haag nog niet van avonduren gehoord. Ik zal ze es tippen. 😄
@ Ans tijdens het lopen doe ik kaakoefeningen, 's avonds in bed probeer ik me bewust te ontspannen. Mediteren vind ik lastiger. Er zit gelukkig wel verbetering in.

Vanuit Niverlee op donderdag vertrokken richting Oignies-en-Thierache. Miriam, uit Niverlee had geadviseerd de hele route te volgen, want deze ging bovenlangs en erg mooi. Heb toch een klein doorsteekje gemaakt naar Treignes en daar een bakkie gedronken.
Langs riviertje le Viroin gelopen. Wat een rust hier!
Dan door Viernes en vandaar langs een oude spoorlijn. Mooie paadjes, veel door bos. Soms ineens veel vlinders, van die citroengele en bruine met 'oogjes'.
In Olloy sur Viroin een hapje gegeten, rustig aan gedaan. Toen moest ik nog zo'n 10 km.😒 Vlak na het dorp begon het bos weer. Er zat een jongeman met rugzak langs het pad, een praatje gemaakt. In het Engels dit keer. Hij kwam uit Namen en was in 2 dagen (!) tot zover gekomen.
Toen ik hem een buen camino wenste, vroeg hij of hij een eindje met mij mee mocht lopen. Ik schatte zijn loopsnelheid velen malen hoger dan de mijne. 😅😅 Toen ik dat zei, gaf hij aan, dat hij geen haast had en juist rustiger wilde lopen. Vervolgens gingen we voor mij in een behoorlijk doorstap tempo verder. Heb er niks van gezegd, maar het was best pittig. 😏 Hij heette Valentin en studeerde biologie, was gespecialiseerd in wilgen voor zover ik het goed begrepen heb. Hij was klaar met studie en met zijn baan gestopt, had tijd nodig om na te denken.
Hij was zonder al te veel voorbereiding op pad gegaan. Had een tent mee en voor komende nacht nog niks geregeld. Had geen lijst met overnachtingsplaatsen. Hij bleek ook geen credential (pelgrimspas) te hebben. Pas in Reims of Vezelay zou hij er 1 kunnen bemachtigen. Op veel overnachtingsplaatsen wordt er om gevraagd. Ik had nog een lege bij me. Als dank trakteerde hij mij in Oignies op een ijsje, bij gebrek aan een café dat open was. Zijn plan was te gaan kamperen daar, of bij iemand in de tuin, maar bij het vooruitzicht op een koude nacht heeft hij het aanbod van een vriend aangenomen om bij hem te slapen, die hem wilde ophalen en volgende dag weer terugbrengen op de route.
En ik was door het looptempo eerder in Oignies dan gepland en bij mijn gastheer Michel kon ik pas na vijven terecht, was mij verteld. Dus met Valentin bij de supermarkt een poosje in de zon gezeten. Hij moest nog ruim een uur wachten op zijn vriend.
Mijn slaapadres was paar straten verder, om 10 over 5 belde ik aan. Geen gehoor. Ik weer terug naar de supermarkt. Valentin was inmiddels druk met zijn telefoon. Ben een rondje om de kerk gelopen. Er kwam een auto uit het straatje met een oudere heer. Hij keek zoekend rond en hij stopte bij mij. Of ik Anna was. Hij was bezorgd waar ik bleef en was me gaan zoeken. Oh, wat aardig. Ik voor de 200 m nog mee in de auto. Hij vertelde dat er al 2 heren gearriveerd waren. Laat me raden...
Bij het huis aangekomen bleek de bel het niet te doen...
Opnieuw kennisgemaakt met Harry en Corné, 2 gezellige Brabo's, mannen van 't goeie leven. Ze zaten al lekker aan het bier. Zij kennen elkaar van het carnavals dweilorkest (Harry speelt sax en Corné schuiftrombone), hebben elkaar gevonden in het wandelen en zijn vrinden voor het leven. (en ik dacht dat dweilorkest te maken had met de muziek tijdens de dweilpauzes in Thialf, haha. Nu geleerd dat 'dweilen' rondhangen en café's langsgaan betekent. Écht carnaval, dus 🥳)

Michel sprak gelukkig Vlaams, soms met enige moeite, maar wel fijn. Bij gebrek aan een geopend café om te kunnen eten werden diepvriespizza's gehaald voor de heren en ik had nog brood en kaas. Aan bezorgpizza's doen ze hier niet.😒
Michel had een aperatief, port. En begon al snel over zelf gemaakte drankjes. Het boek met familierecepten werd erbij gehaald en de laatste fles Vin de Noix. Witte wijn en nog iets sterkers, suiker en gekneusde (met schil en al) niet rijpe walnoten. We moesten allemaal proeven. 😋
En later nog de Maitrank, meidrank. Van bepaalde bloemen die op St Janus (....juni) geplukt worden. Maar als er teveel bloemen inzaten was het slecht voor je bloed. Heksendrankje...
Het was een gezellige avond. Ook veel te lezen en te zien over de camino.
Michel is vroeger met zijn vrouw naar Santiago gelopen. Toen zijn vrouw is overleden is hij met een boos gemoed nog eens gelopen. Het heeft hem geholpen. Daarna heeft hij jarenlang gehospitaleerd in verschillende herbergen in Frankrijk en daar zijn huidige vriendin ontmoet. Sinds 4 jaar stelt hij zijn huis open voor pelgrims. En hij weet precies wat je als pelgrim nodig hebt.
Zo fijn dat er door zoveel mensen voor je gezorgd wordt onderweg.

Vrijdag met de heren vertrokken richting Rocroi. Al snel gingen zij voor mij uit. Die dag alleen maar bos, bos en nog eens bos. De route was niet overal duidelijk. Ik was blij dat de zon scheen, voor de sfeer in het bos. Geen mens tegengekomen.
Wat een zalige rust. Af en toe hoogteverschil, niet veel. Stilletjes de grens gepasseerd, nu definitief in Frankrijk!! Het was niet ver, maar toen ik in Rocroi kwam rond half 3, was ik er wel weer klaar mee. Had hoge verwachtingen van het stadje, want de vorm van de vesting was nog helemaal intact, de plattegrond indrukwekkend.

Helaas, het stelde niet veel voor, maar misschien keek ik niet goed. 😉 Het centrumpje lag overhoop voor nieuwe bestrating. Niet echt mooie gebouwen. De doorsteek van de stad was nog geen kilometer. Ga ik nog een rondje doen over de vestingwallen? Nee.
De chambre die ik had gereserveerd lag net buiten het stadje. 3 uur aankomen is erg vroeg, maar Harry en Corné waren mij al voor.
Weer een bijzonder huis en een bijzondere gastvrouw. Overal zelfgemaakte schilderijen, veel mooie portretten, oude houten trappen, souvenirs uit vele landen. Op mijn kamer (en eigenlijk in het hele huis) een ratjetoe aan kleuren en meubilair en de badkamer kreeg 10 punten voor bijzonderheid, zeker niet voor de frisheid. Het was al even geleden dat de bovenverdieping een stofzuiger had gezien, zeg maar.
Madame vroeg meteen mijn credential. Zij had zich teruggetrokken in een serre en toen ik frisgedoucht beneden kwam, was zij bezig met een kunstwerkje voor mijn credential in haar 'atelier'. En in het huis hingen geen schilderijen maar aquarelles, corrigeerde ze mij. Ook goed.🎨 Ze vertelde dat haar grootouders uit Polen kwamen (haar meisjesnaam is Jaschinski) en begon land voor land te vragen of ik er geweest was. We waren even bezig 😂 Zo kun je toch een heel gesprek hebben in het Frans!
De mannen waren in de serre ernaast bezig met een slaapplaats voor de komende nacht en dat valt dan weer niet mee, als je weinig Frans spreekt. We aten vroeg, voor Franse begrippen, een prima maaltijd, maar niet al te veel. En we gingen ook vroeg naar boven. Heerlijk geslapen, ondanks beesten tussen het dak, (muizen, vogels?), een piepend geluid als van een oude kraan die liep en snurkende buurmannen.

24 maart Niverlee - Oignies-en-Thierache 20 km
25 maart Oignies-en-Thierache - Rocroi 17 km
Totaal 414 km

Geschreven door An.aan.de.wandel