Gisteren een regendag. En koud! Zo koud dat ik mijn handschoenen onderuit de rugzak heb gediept. De hele dag alleen gelopen, lekker. Gelukkig had de regen geen invloed op mijn stemming. Elly appte of ik nog wel wat zag onderweg met dat weer: jawel: regenwormen, hele grote soms! Je kijkt wel veel naar de weg, dat is waar, maar er is overal wat te zien! Vorige week heel veel slakken. Bijzonder hoe die over scherpe stenen kruipen! Vond dat ook nog wel symbolisch, die slakken!!😁
Gisteren veel gefladder in het Spaanse landschap. Er stond een enorme wind. Dan zie je overal van die gebochelde (want met rugzak) wezens gaan met zo'n fladderende cape. Stel je voor: het silhouet van 2 mensen met regencape die een viaduct over lopen: net 2 vleermuizen.
Ik had bedacht naar een huis te gaan met slechts 8 bedden. Ik kwam er onderweg achter dat het niet op de route lag. Uiteindelijk nog best een eindje van de route af zelfs en had ik net zo goed naar het volgende plaatsje òp de route kunnen lopen. Liep ik dan in mijn eentje. En ik bedacht dat ik niet had gebeld: dadelijk was het gesloten. 😬
Ik was de enige gek die de omweg gekozen had. Het huis bleek aan de andere kant van het dorpje te liggen. Iemand uit het café liep in de stromende regen met me mee om de weg te wijzen. Zó aardig!
Ik had een huis voor mij alleen. Niet veel aan. Wel lekker geslapen. De lamp in de woonkeuken wil ik jullie niet onthouden! Zie foto.
Vandaag (donderdag) begon met regen. Andrea Bocelli in het hoofd: iets met partiro?
En Taize: el Signor es la meva forca.

Domingo, een man uit Barcelona passeerde mij. Hij verbaasde zich over de lange Nederlanders. Een nieuwe Spaanse zin geleerd. Cuidado con el barro: pas op voor de modder.
Hij had er veel moeite mee dat ie de hele dag Engels moest praten. Hij liep naar Santiago voor vakantie. Maar hij vond het te veel afzien. Hij had liever aan het strand gelegen. Grappig hè, niets houdt hem tegen! Daarna een heel gesprek over de problemen in Catalonië. Interessant!

Aangekomen in Najera, zaten veel pelgrims in het eerste het beste café. De zon was gaan schijnen! Ik zag Charlotte (Duitse) en Vanessa (uit Venezuela, maar woont in Madrid) van 2 avonden ervoor. Zij wilden naar dezelfde herberg als ik. Samen met deze meiden boodschappen gedaan voor het avondeten en verdeeld over 3 rugzakken, want het was nog 5 km lopen naar Azofra.
Iets verder op verstapte Vanessa zich op het trottoir: auw! Haar enkel ging dubbel. We zijn erbij gaan zitten. Omstanders belden het noodnummer, na een minuut of 5 kwam er een agent die vervolgens een ambulance belde. Dat duurde wat langer tot we een heuse tetuutetuu ( zo'n blikken geluid) aan hoorden komen. Niemand van ons had bedacht wat er daarna zou gebeuren, niet zo handig. Geen onderzoek of tape, maar hup op de brancard en mee naar het ziekenhuis. Charlotte ging met haar mee.
Ik bleef achter met Dan. Wij besloten verder te lopen, zoals gepland. We konden toch niks voor haar doen en Charlotte was bij haar. Wel ontzettend rot! En lullig, even niet opletten. Later hoorde ik dat haar enkel niet gebroken is, maar wel een week rust. Einde Camino voor Vanessa!

Dan komt uit Colorado, hij is hier met een groep veteranen. Dan had oa hulp geleverd in Texas na orkaan Harvey en was ook firefighter. Een vrolijke gast, babbel de babbel.
In Azofra zaten veel mensen in de zon bij de herberg. Relaxt sfeertje. Ik kreeg een kamer toebedeeld met Maria (Slowaakse). Een soort cel met 2 bedden en een kast. Maar prima. Binnen een kwartier hadden we bedacht samen te gaan koken. Ik kon niet nalaten te zingen: "Maria, I just met a girl named Maria." Ze kende het niet en ik liet een youtube filmpje zien uit Westside Story. Ze was blij verrast.
In het dorp bleken wel 2 mini supermarkten, met voldoende keus voor ons. Had ik niet met boodschappen hoeven slepen! (Fles wijn, snijbonen en 4 bollen knoflook)
We hebben gekookt en met zn 4en gegeten (Theo, Kroaat, die ik ook van 2 avonden daarvoor kende en Laura ( Duitse van 22 jaar) van 3 avonden geleden met wie ik een middag opgelopen had), Maria en ik. We deelden de wijn met Italiaanse man van 80!! die samen met een jonge vrouw gekookt had. Grappige man, maar moeilijk communiceren.
Ik heb enorm met de knoflook lopen leuren. Ik kreeg een tip om een bol in de magnetron te doen. Samen met iemand uitgeprobeerd. Dan wordt de knoflook zacht en smeuïg. Kun je de teentjes zo uit knijpen/zuigen. Heel gezond, stinkt niet.😷😁 en best lekker. Laatste tip: bovenkantje van de bol afsnijden, daar beetje olijfolie op en dàn in de magnetron. Ik heb wel de bol een beetje open gemaakt, want hij plopt wel open. Niet op volle kracht!!😲
Het werd erg gezellig in de herberg. Een man (Jean-Baptist) had een gitaar bij zich. Imagine van John Lennon, verder kende hij alleen Franse liedjes en Ben Harper (nooit van gehoord).

Vandaag met Maria gelopen, veel in stilte. De omgeving was weer prachtig. Zo mooi dat ik er soms emotioneel van wordt. Dat ik hier loop! Veel dreigende luchten, maar geen regen. Het eerste stuk nog tussen de wijngaarden, maar dat hield op. Nu vooral graan en koolzaad.
Veel mensen uit Azofra wilden naar Grañón en dan naar één bepaalde albergue: die van de kerk (albergue Parroquial San Juan Bautista). Daar is het bijzonder, en dat klopt. Het is hier warm en gezellig. Ik zat er aardig doorheen, na 22 km. En dan een zeer hartelijk welkom door vrijwilligers. Kom binnen, doe je rugzak af, zoek een slaapplek (matras op de grond in een grote kamer) en voel je thuis. Enjoy! Schoot ik ook van vol!
Kwam Dan weer tegen: "ha Annike: it's here gesellieg!" Had ik hem geleerd gisteren 😊
De huiskamer is nu verbouwd met extra tafels tot een eetkamer voor 29 mensen. We eten (weer) linzen, da's makkelijk voor de veggies.
Vanmiddag Cesca ontmoet die ik eerder in Los Arcos heb gezien. Zij spreekt alleen Spaans, ik heb net leren tellen in het Spaans en volgens haar schema heb ik 303 km gelopen, gemiddeld 16-17 per dag. Yeah! Volgens mijn schema is het minder, maar wat maakt het uit.

Vandaag door Santo Domingo de la Calzade gelopen en de kathedraal bezichtigd. Er hoort een pelgrimslegende bij deze stad. Zie internet. Maar tot mijn verbazing was er inderdaad een klein kippenhok in de kerk met kip en haan. Ze worden iedere 3 weken ververst! En gegeten??

Dit is een ongelooflijk bijzondere avond. Ook weer in een oude kerk. We zaten boven in de kerk, in een kring met alleen kaarslicht. Er werd een kaars doorgegeven, met de kaars in de hand werd je uitgenodigd te vertellen, al dan niet in je eigen taal, waar je dankbaar voor bent.
Ik ga nu luisteren naar het zingen van een man met een prachtige stem en prachtige naam: Jean-Baptiste.
Zó mooi in die grote, lege, donkere kerk!

Geschreven door An.aan.de.wandel